Dodemanstango van Geir Tangen

 

Titel: Dodemanstango
Auteur: Geir Tangen
Uitgeverij: The House of Books
Publicatiedatum: oktober 2020
Recensie door Karin
Waardering: 4 kraaien

Wat vind ik van de cover?
Een mooie cover met daarop twee handen die grijpen naar een wateroppervlak en een insect. Ook kun je vaag een deel van een vrouwengezicht zien.

Wat verwacht ik van tevoren?
Dit is het 3e boek van Geir Tangen, het vervolg na 'Meesterwerk' en 'Hartenbreker'. Meesterwerk vond ik behoorlijk origineel. Hartenbreker was ook goed maar op een andere manier, die speelde meer in op actuele thema's. Ik ben benieuwd wat dit derde deel gaat doen.

Quotes die ik het vermelden waard vind:

●    Angst is een emotie die je voelt bij dreiging of risico, echt of ingebeeld, en kent een grote variatie van persoon tot persoon. Van een licht gevoel van onrust tot extreme angst, ook wel paranoia of fobie genoemd.

●    Hij zat in een leunstoel te kijken hoe de ratten zich een weg door het lichaam van Signe Royrvik vraten. Dat is onmenselijk. De man moet een extreme psychopaat zijn, een Hannibal Lecter, als je het zo wil noemen, maar dat type mensen bestaat toch eigenlijk niet in werkelijkheid?

●    Door hem die dag te doden, dacht De Beul dat hij een goede daad verrichtte. Hij kon niet weten dat er een lot bestond dat erger dan de dood was. Hij kon niet weten dat de herinneringen nooit zouden verdwijnen, maar je tot in het hiernamaals zouden achtervolgen. Hij kon niet weten dat de mensen wier taak het was om zorg te dragen voor de doden, eigenlijke bloedzuigers, charlatans en parasieten waren.

Mijn recensie:
De eerste 2 korte hoofdstukken brengen mij compleet in de war; maar met hoofdstuk 3 begint een stevige thriller, bijna sadistisch gruwelijk bedacht. We volgen opnieuw inspecteur Lotte en journalist Viljar, die we kennen uit de 2 vorige boeken. Lotte sinds min of meer op een zijspoor bij de politie, terwijl Viljar samen met boezemvriend Josse werkt aan een podcast rond oude verdwijningszaken. Ik lees dus opnieuw een boek waarin cold cases min of meer centraal staan. Het lijkt in 2020 een populair thema te zijn.

Soms vind ik de zinsconstructies een beetje moeilijk, ik heb het idee dat het boek in het Noors behoorlijk literair geschreven zal zijn, maar niet echt makkelijk te vertalen was. Er wordt op een bijzondere manier geschreven, a-typisch voor een thriller; ik kan eigenlijk heel erg moeilijk formuleren hoe ik dit ervaar. Ik vind het ook een beetje raar dat, zelfs de veel voorkomende personages, heel dikwijls en telkens opnieuw met naam en voornaam worden genoemd. Ook de beschrijving van het personage 'de dode man' vind ik een beetje stroef en moeilijk om lezen. Ondanks deze minder negatieve gedachten heeft het verhaal me heel erg snel beet. Tangen beschrijft origineel gruwelijke moorden op een bijna serene manier, toch geeft hij al vrij snel een hint waar hij naar toe wil, zodat je als lezer uiteraard nieuwsgierig wordt naar hoe dit zal worden uitgewerkt. Ook de gedachten van de hoofdpersonen worden behoorlijk intens en gedetailleerd weergegeven, op een plastische manier.

Dodemanstango is voor mij een a-typische thriller, het leest in het begin gelijk vlot weg en blijft spannend tot op het allerlaatste, zelfs tot in het nawoord van de schrijver. Goed uitgewerkte karakters, die voor een keer niet de voor de hand liggende wegen bewandelen of de richting uitgaan die je in eerste instantie verwacht. Ik raad wel iedereen aan om alle 3 de boeken te lezen, dit om de ontwikkeling van onze vrienden Lotte en Viljar goed te kunnen volgen.

Ondanks een paar minpuntjes, geef ik dit boek toch graag een eindoordeel van 4 kraaien, ook omwille van het nawoord van de schrijver. Omdat ik niks wil verklappen, zelfs niet over het nawoord, kan ik het bijzonder appreciëren dat Geir Tangen niet voor de logische of meest voor de hand liggende weg kiest. ‘Dodemanstango’, heb ik met plezier gelezen!