Titel: De dans van de tulpen
Auteur: Ibon Martin
Uitgeverij: Xander
Uitgevers B.V.
Jaar uitgifte: september 2020
Recensie door: Ilse
Kraaien: 4,5 kraaien
Op een dag zit Natalia, een bekende radiopresentatrice, vastgebonden op de
spoorweg, wanneer haar man Santi, de machinist, in volle vaart met de trein op
haar afstormt. Het ongeval wordt gelivestreamd op Facebook. Al snel volgen
meerdere slachtoffers. De moordenaar laat iedere keer een bijzondere signatuur
achter: een verse tulp. Dat lijkt dan ook het enige te zijn wat de vrouwen
gemeenschappelijk hebben.
Inspecteur Ane Cestero wordt aangesteld als leidinggevende van een nieuwe eenheid
(Speciale Eenheid Ontwrichtende
Moordzaken) en reist af naar Urdaibai. Samen met
haar team moet zij de moordenaar tot stoppen brengen voor er nog meer
slachtoffers vallen.
Ibon Martín begon zijn schrijverscarrière met
het schrijven van reisliteratuur. Hij is gefascineerd door het Baskische
landschap. Hij schreef een thriller-vierluik dat zich in het Baskenland
afspeelt. De eerste drie boeken werden niet naar het Nederlands vertaald, maar de
laatste thriller, ‘De dans van de tulpen’, wel.
‘De dans van de tulpen’ begint meteen met de
scène van het overlijden van Natalia. Je zit dus onmiddellijk stevig in het
verhaal. Met de nodige plottwists, de schrijfstijl en de opbouw van het verhaal
in korte hoofdstukken met de nodige perspectiefwissels en tijdsprongen, zorgt
Martín voor een goede spanningsboog doorheen het boek.
De Baskische namen en plaatsnamen moesten eerst wel even wennen. Iets lastiger
was het dat de personages afwisselend met voor- of familienaam werden benoemd
(en er zijn nogal wat personages). Bovendien werden ze soms met hun rang
benoemd. Als er dan 2 inspecteurs zijn, is het niet altijd duidelijk over wie
het gaat. Voor mij als lezer was het niet duidelijk of dit door de vertaling
kwam, of dat dit ook zo was in de originele versie. Af en toe was de vertaling
echter te letterlijk waardoor Nederlandse zinnen krom werden en daardoor
moeilijk leesbaar.
We leren de belangrijkste personages goed
kennen. Martín zet ze goed neer en maakt er intrigerende types van. Bijzonder
is wel dat het team in eerste instantie rare (domme?) onderzoekskeuzes maakt.
Toch doet dat weinig afbreuk aan het verhaal.
De voorliefde van Martín voor het Baskische
landschap komt heel goed tot uiting in de beschrijvingen van de omgeving.
Verrassend genoeg heeft dit mij niet gestoord in het verhaal.
‘De dans van de tulpen’ las, ondanks de soms
moeilijke taal, als een trein. Martín weet je als lezer van de eerste tot de
laatste pagina aan het boek te kluisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten