Boekvonnis over Alleen van Barbara De Smedt

In de leesclub dit keer het boek Alleen van Barbara De Smedt. Barbara schreef hier voor samen met een vriendin als JB Ocean de roman Blauw.

Waar gaat het boek over?

Julie Meskens gaat gebukt onder de plotse dood van haar moeder. Ze stort zich op haar studie Diergeneeskunde en heeft ondertussen de ene onenightstand na de andere. Wanneer ze ongepland zwanger blijkt te zijn, zet dit een reeks vreemde gebeurtenissen in gang.

En dan verdwijnt ze op een hete zomerdag uit haar appartement. De politie staat voor een raadsel. Wie kan hier achter zitten? Heeft de vader van de baby Julie vermoord? Is ze weggelopen? Werd ze ontvoerd?

Alleen Julie weet wat er aan de hand is. Ze beseft dat ze zal sterven zodra haar baby wordt geboren. Toch vecht ze niet alleen voor haar eigen leven, maar vooral voor dat van haar ongeboren kind.

De klokt tikt. De kans om te ontsnappen slinkt, terwijl de bevalling onherroepelijk dichterbij komt.

 De deelnemers:Fany van Hemelen, Hilona Schaft, Lien Gautiers, Wendy van der Made,Wilma Hartman, Jantsje Pasma, Lieselotte Danneels, Francina Eijer, Jacqueline  als begeleider en Ink  eindverslag.

Voordat iedereen startte kwam de auteur nog met de volgende mededeling:

"Ik dacht net nog ergens aan: als jij zo iemand bent die graag even naar de laatste pagina's van een boek bladert om het nawoord te lezen, DOE DIT DAN NIET. 

Spoiler alert!"

Daar naast kwam Barbara met een videoboodschap voor de deelnemers en daar waren wij toch met zijn allen erg verrast door. Wat een leuk initiatief! Zij heette de deelnemers welkom en zei uit te kijken naar de meningen.

Cover

Lien verwoordt de algemene gedachte: Ik vind het een prachtige cover, wel typisch Hamley boek, vind ik. Duister en grauw, veel spanning belovend. Alleen Jantsje zou twijfelen , omdat ze de cover meer horrorachtig vindt.

Barbara vertelt wat de cover bij haar oproept: Je ziet dus een grauwe kelder met daarin een oud babybed. Voor mij roept dat iets lugubers op, een onprettige gebeurtenis. Niet per se horror, als in bloed of een in stukken gesneden baby 😎 maar iets wat het daglicht niet mag zien. Zo'n bed staat misschien wel vaker op zolder of in de kelder, het hoeft niets te beteken, maar dat doet het nu wel. Het slaat ook rechtstreeks terug op het verhaal, trouwens.

Bij de eerste 100 bladzijden aangekomen, zijn we benieuwd naar de eerste gedachten van de deelnemers:

Wat vinden zij van Julie en Oscar? Leest het makkelijk? Hoe vinden zij de schrijfstijl?

Alle deelnemers schieten heel snel naar de 100 bladzijdes, dus het leest snel en makkelijk weg. De meeste deelnemers geven aan medelijden te hebben met Oscar hoe hij opgevoed is en wat hij allemaal mee moest maken.

Lieselotte:Het moet nog beginnen vind ik na 100 pagina's, ik voel al een onderliggende spanning en er zal een reden zijn waarom we terug keren in de tijd naar Oscar. Ik heb nu al zo'n medelijden met hem! Ik begin nu in mijn hoofd al van alles te verzinnen waar het verhaal naar toe zou kunnen gaan en waar de verhaallijnen eventueel samen zouden kunnen komen.

Barbara krijgt veel vragen op zich afgevuurd, zoals waarom ze nu alleen een boek schrijft, maar er ontstaat op een gegeven moment een gesprek over stalking, waar ook schrikbarende cijfers gedeeld worden. Wist jij namelijk het volgende?

De cijfers van de VS (stalking door ex-partner): "66% of female stalking victims were stalked by current or former intimate partners" - dus van die 12-16% van vrouwen die gestalkt worden, daarvan wordt 66% door een ex partner gestalkt. Het is de meest voorkomende vorm.

Men vertelt over ervaringen en wat nodig zou zijn mbt politie.

Als men het boek net dichtslaat, wat is dan de eerste gedachte van de deelnemers?

Lien

Het is middag nu en ik heb nog niet ontbeten, het boek moest uit (van mezelf ook) Oh ohw ohw wat een einde, en nog één en nog één en nog een nawoord. Spannend!

Wendy

Tranen biggelen over mijn wangen. Diep geraakt door dit boek.

Jacqueline

Pfft wat een verhaal!

Jantsje

Ik had niet eens door dat ik al  verder was in het boek.. Ik moet mijn gedachte van het eerste blok herzien.

Fany

Nee wil ander einde.

Het past wel perfect hoor maar wat een rollercoaster aan emoties bracht dit boek teweeg.

Wilma

Pfff wat heftig. Dat is mijn eerste gedachte en mijn tweede hoe moeilijk politiewerk is hoe belangrijk het is alle opties open te houden.

Lieselotte

Het einde doet vermoeden dat er een vervolg zou kunnen komen, maar aan de andere kant zou ik dat wel jammer vinden, ik ben geen fan van open eindes, maar dit is geen open einde, alle eindjes in het verhaal zelf zijn afgewerkt, nu is het aan de lezer zelf om er zijn/haar fantasie op los laten

Francina

Jeetje, wat een einde! Moet het even laten bezinken. Ik was helemaal van slag, hoop dat er een vervolg komt.

Hilona

Sodeju, dat was best even heftig. Ik heb het laatste stuk met een flinke brok in mijn keel gelezen. Hoewel ik normaliter niet houd van een open eind past het hier perfect. Voor mij behoeft het geen vervolg. Het is helemaal goed zoals het is.

Quotes uit de recensies

Er zijn ook leuke wendingen in het verhaal die je niet verwacht. Door de manier waarop het geschreven is voel je echt mee met de hoofdrolspelers. Het boek beschrijft ook goed hoe hij een stalker is geworden. En waarom zij is wie ze is. Een boek van deze tijd en echt een aanrader.

Ook leuk is dat het boek in verschillende delen is opgedeeld en dat elk deel start met een foto en een liedjestekst die perfect past bij dat stuk van het boek, net als de titel en de cover, je voelt dat hier echt over nagedacht is en dat de auteur ervoor wil zorgen dat alles klopt aan het boek.

De personages zijn goed uitgewerkt en de situaties zijn zo gedetailleerd beschreven dat de angst en de overlevingsdrang die de ontvoerde Julie heeft absoluut met mijn gevoel aan de haal gaan. Natuurlijk probeert ze te ontsnappen (wie zou dit niet doen) en o wat was dat spannend! Maar ook het verdriet, de machteloosheid en boosheid van Tom laat me niet koud. En Oscar die heeft het in zijn leven behoorlijk zwaar te verduren gehad.

 Het leest heerlijk weg en door de lange inleiding en de uitgebreide omschrijving van de personen kon ik me echt inleven in de personen. Ik had echt medelijden met Oscar en later met Julie. Ik voelde de pijn van Oscar die hem door zijn jeugd heen was aangedaan. Toen ik helemaal in het verhaal zat kon ik niet meer stoppen met lezen. Ik was echt een beetje in shock toen ik het boek dichtsloeg.

Het verhaal is zo spannend, dat je gewoon wil blijven verder lezen. Wie deed wat, waarom en hoe gaat het aflopen? Mijn verwachtingen lagen heel hoog, maar ze zijn meer dan ingelost.

Hoewel Alleen soms voorspelbaar is, is dit een boek dat ik niet kan neerleggen omdat het zo meeslepend is. Het verhaal bestaat uit flashbacks en de perspectiefwisselingen zijn met gevoel geschreven en geven goed weer wie er aan het woord is. De auteur slaagt erin om me in het hoofd te laten kruipen van de personages.

Ik kan dit boek absoluut aanraden, een meeslepende verhaallijn, verschillende plottwisten en aansprekende personages maken dit tot een zeer goed geslaagd debuut.

Barbara de Smedt neemt de tijd om haar verhaal rustig op te bouwen om dan te eindigen met een waanzinnige climax.

Eindwoord voor de auteur

Het was voor mij de tweede keer dat ik met een boek aan een leesclub deelnam, maar deze was wel erg bijzonder. Bij dat eerste boek (Blauw, J.B. Ocean) waren we namelijk met 2 auteurs, dus 2 meningen, 2 stijlen. En eigenlijk had ik toen strikt genomen maar een half boek geschreven 😉 

Deze keer, met ALLEEN, was de allereerste keer dat ik helemaal zelf met een boek naar buiten kwam. Een thriller. Mijn zenuwen stonden strak gespannen: Wat als de lezers dit boek maar niets zouden vinden? Wat als doorwinterde thrillerverslinders dit maar een flauwe hap vonden? Ik gaf mijn angst en zenuwen toe in een filmpje dat ik voor de leesclub maakte en meteen daarna wist ik al dat ik in een mooie groep mensen  was terechtgekomen. Zo fijn waren de reacties. Voor mij als auteur was de meest spannende vraag die de lezers moesten beantwoorden: 'Wat VERWACHT je van dit boek?'. Ongelofelijk hoe uiteenlopend die antwoorden zijn. Je ziet meteen wie de plot-lovers zijn en wie de character-lovers. Die verwachtingen lagen hoog, erg hoog, wat bij mij voor nog meer nagelbijten zorgde. Ook de reacties na de eerste honderd bladzijden waren spannend. Het kon toen echt nog alle kanten op. 

En plotseling leek het of iemand op START! had geduwd. De ene na de andere lezer las het boek razendsnel uit. De eerste reacties kwamen binnen, mijn opluchting was enorm. Ik ben heel blij en dankbaar dat ik met mijn eerste thriller mocht deelnemen. Graag tot een volgende keer!