Auteur: Astrid Boonstoppel
Publicatiedatum: februari 2019
Uitgeverij: Blossom Books B.V.
Recensie door: Ink
Waardering: 5 kraaien
Prijzen interesseren mij normaal niet zo snel. Ik volg het wel maar het zorgt
er zelden voor dat ik het daarom ga lezen. Wel als iemand wiens smaak ik erg
waardeer zegt dat ze het een goed boek vond. En vond ik het een goed boek?
Cato is vertrokken op haar vorige school en het is al snel duidelijk dat het
daar niet bepaald leuk is geweest. Een nieuwe school, een nieuwe start. Vanaf
het begin raakt ze al snel bevriend met Vic, 1 van de populairste meiden van de
school. Cato voelt zich zelfverzekerder en sterker. Ze hoort ergens bij en
voelt zich geliefd.
Intussen heeft ze via internet Adrian ontmoet. Een oudere, knappe jongen met
wie ze een online relatie krijgt. Eigenlijk krijg je daar al snel het idee bij
van dat het wel een oud vies meneertje zal zijn, zoals je zo vaak hoort, die
zich voordoet als de lieve knappe betrokken jongen. Maar ze gaan elkaar in het
echt ontmoeten. Ze lijkt alles bij hem kwijt te kunnen.
Dit is het debuut van Astrid Boonstoppel en ik vind het een geweldig debuut.
Wanneer dit de voorbode is van nog meer zulk goed geschreven werk dan gaan er
wel echt mooie dingen komen. De schrijfstijl is zeer soepel te noemen: het
leest heerlijk weg, maar je bent wel degelijk erg betrokken bij Cato. Zij wordt
zeer goed geschetst hoe ze denkt en doet. Ik kreeg diep medelijden bij alle
pijnlijke herinneringen op haar vorige school. Wanneer ook op de nieuwe school
Cato wordt ingehaald door haar verleden, breekt het je hart.
‘Het liefst zou ik haar volledig vergeten. Lianne en alles. Maar dat gaat niet.
Je kunt je de schaamte niet voorstellen als je niet de vernedering tot op het
bot hebt ervaren. Als je nog weken erna elke schooldag het gelach en gefluister
moet horen, zoals ik. Want het vergeten, het achter je laten en verdergaan,
minder eenvoudig maakte dan ik hoopte.’
Cato wordt erg eenzaam, vervalt in haar oude rol en lijkt alleen nog Adrian te
hebben.
Af en toe krijg je tussendoor een stuk uit verschillende getuigenverklaringen
wat extra nieuwsgierigheid opbouwt.
Door de eerste bladzijden weet je dat er iets staat te gebeuren. En dan ook wel
iets bijzonders spectaculair:
‘Dit is mijn verhaal. Mijn waarheid en van niemand anders. Noem het een uitleg,
om een idee te geven waarom ik ga doen wat ik ga doen: een onuitwisbare indruk
achterlaten. Omdat ik het wil.’
Dat je daardoor, als veellezer al vrij snel een verwachting hebt met wat er zou
kunnen gaan gebeuren, zegt niet heel veel. Je weet namelijk nooit of je goed
zit of op het verkeerde been gezet wordt. Mij maakt het nooit uit of ik goed
zat of niet. Zeker niet bij zo'n goed geschreven verhaal als Dit is hoe het
ging’.
Schijnbaar nonchalant en simpel heeft Astrid Boonstoppel dit verhaal vanuit
Cato geschreven waardoor je meeleeft en een schokkend einde voorgeschoteld
krijgt. Een einde wat nog een poosje blijft hangen en mij stil liet zijn.
Subliem heeft de auteur neergezet hoe pesten iemands leven letterlijk kan
vernietigen.
Plot: 5
Psychologische ontwikkeling: 5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 4,5
Spanning: 5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten