Amy Engel ondervraagd

 

Amy Engel schreef het boek Het duister. Dit boek is voor mij al een van de favoriete van 202o. Hoe leuk om haar wat vragen te mogen stellen.

*Wilt u zich in een paar trefwoorden aan de lezers voorstellen?

Schrijver, moeder, lezer, introvert 

 *Hoe kwam u op het idee voor het boek?

Een paar jaar geleden werden in de Verenigde Staten twee dertienjarige meisjes gedood tijdens een wandeling. Hun moordenaar is nooit gepakt. De zaak achtervolgde me toen ik er voor het eerst over hoorde en nog lang daarna. Het heeft geen direct verband met het plot van Het duister, behalve dat ik niet in staat ben om die meisjes uit mijn hoofd te krijgen wat leidt tot de openingsscène in het boek. Toen ik die scène eenmaal had, vloeide de rest van het boek daaruit voort. 

(foto Trish McBrown Photograhy)

*Hoe heeft u zich verdiept in de wereld van white trash? U beschrijft de karakters zo scherp.

Ik probeer ze niet te zien als wit uitschot, zelfs als Eve zichzelf zo zou kunnen omschrijven. Maar ik heb veel tijd doorgebracht in de Ozarks en toen ik een criminele verdedigingsadvocaat was, heb ik veel tijd doorgebracht rond mensen die in armoede zijn opgegroeid. Ik heb de neiging om meer te luisteren dan te praten (zoals de meeste introverte mensen) en probeer aandacht te besteden aan de manier waarop mensen spreken en zich verplaatsen in hun wereld. Ik heb geprobeerd om tijdens het schrijven te putten uit die ervaringen. Ik denk niet dat armoede op het platteland zo vaak in misdaadfictie wordt aangesproken, en ik wilde er echt een licht op laten schijnen in dit boek.

 

*Kunt u zich voorstellen om in zo'n wereld moet opgroeien? Kun je ooit aan je opvoeding ontsnappen? -Natuur en opvoeding?

Dit is de eeuwige vraag. Ik denk eigenlijk dat het mogelijk is om aan je opvoeding te ontsnappen. Je kunt het niet uitwissen of negeren, maar ik denk wel dat sommige mensen in staat zijn om het te overstijgen. Maar voor anderen is dat gewoon niet mogelijk.

 

*De emoties: het verdriet, het zelfverwijt die u zo ruw neerzette dat ik sympathie had voor Eva. Hoe krijgt u dat voor elkaar?

Toen u begon te schrijven, had u toen het verhaal al helemaal in uw hoofd of verscheen het tijdens het schrijven?

Het verhaal verschijnt over het algemeen tijdens het schrijven. Ik schets niet en ik heb de neiging om meer te weten over de personages dan ik weet over het verhaal zelf. Ik ben blij dat je begrip had voor Eva. Ik vond het erg leuk om haar karakter te schrijven. Ik denk dat dat waarschijnlijk de truc is om een personage te schrijven dat de lezers verbindt, zelfs als de personages slechte of twijfelachtige dingen doen. Ik hou van Eva, en voel groot medeleven met haar en haar keuzes, en ik probeerde dat duidelijk te maken

*Waar heeft u het boek geschreven? In een speciale kamer in stilte of in het midden van de woonkamer?

Over het algemeen schrijf ik in de woonkamer. Ik begon te schrijven toen mijn kinderen jonger waren en me boven verstoppen was geen optie. Het was pure chaos, maar het maakte me gewend om in elke omgeving te schrijven. Ik heb niet veel stilte of speciale rituelen nodig om te schrijven. Ik heb een grote comfortabele stoel in de hoek van mijn woonkamer en daar schrijf ik meestal.

*Heeft u een ritueel voordat je begint?

Niet echt. Ik heb niet veel rituelen. Vaak luister ik wel naar muziek, maar het is geen vereiste. Ik probeer wel kleine taken te doen, zoals het beantwoorden van e-mails of het doen van de was, voordat ik ga schrijven.

 

*Als uw boek gefilmd zou worden, wie zou u graag de rol van broer en zus spelen?

Dat is een moeilijke vraag! Ik zie ze zo duidelijk in mijn hoofd dat het moeilijk is om dat te vervangen door het gezicht van een echt persoon. Misschien Jennifer Lawrence of Brie Larson voor Eva? Ik ben echter niet zeker van Cal.

*Wat wilde u vroeger worden? U was lange tijd strafrechtadvocaat. Wat vond u toen het leukst aan uw beroep?

Mist u uw werk wel eens?

Ik wilde altijd al schrijver worden, zelfs toen ik heel jong was, maar ik wist niet of het ooit zou gebeuren. Toen ik een strafrechtadvocaat was, vond ik het fijn om mensen te helpen en ervoor te zorgen dat het rechtssysteem hen zo eerlijk mogelijk behandelde. Ik mis soms de opwinding van de rechtszaal, maar ik ben blij dat ik dat deel van mijn leven achter me heb gelaten.

 

*Ik heb begrepen dat u een serie voor jongvolwassenen heeft geschreven. Wat is het grootste verschil tussen schrijven voor deze doelgroep en de volwassenen die Het duister lezen?

Ik denk dat ik me tijdens het schrijven van YA iets beperkter voelde in wat ik kon schrijven en hoe donker ik kon gaan. Ik voelde me iets meer verantwoordelijk ten opzichte van mijn lezers wat betreft het misschien afzwakken van mijn duistere impulsen. 

*Houd u van lezen? Wat is uw favoriete boek aller tijden?

Ik hou van lezen en zit altijd in het midden van minstens een paar boeken. Mijn favoriete boek aller tijden is waarschijnlijk East of Eden (Ten oosten van Eden) van John Steinbeck. The Stand (NL: De beproeving) van Stephen King en Song of Solomon (NL: Het lied van Solomon) van Toni Morrison zijn ook favoriet. 

*Wat is het ultieme geluksgevoel voor u?

Wetende dat mijn familie veilig en gelukkig is. En zittend op een terrasje in Parijs een glas wijn drinken en escargot eten.