Wie zonder zonde is van Bo Svernström

Titel: Wie zonder zonde is

Auteur: Bo Svernström

Uitgeverij: HarperCollins

Publicatiedatum: april 2020
Recensie door: Karin Vinck

Kraaien: 4,5

Wat vond ik van de cover?
De cover van ‘Wie zonder zonde is’ past zeker heel mooi bij ‘Wie zint op wraak’, alleen heeft deze cover iets meer kleur. We zien een figuur op het strand, aan de waterlijn, dit bovenste deel van de cover is vooral zwart/roze, terwijl het onderste deel, een lange brug over het water meer in geel en blauw tinten is. De plaatsing van auteur zijn naam en de titel is identiek aan het vorige boek. Mooie cover.

Wat verwacht ik van tevoren?
Het uitgangspunt van dit boek lijkt me interessant. Een 11-jarige jongen vermoordde destijds zijn vriendje. Zoveel jaren later wil journaliste Lexa Roberts het verhaal in een boek verwerken en misschien wel zijn onschuld aantonen. Maar dan wordt een 11-jarig meisje vermoord, intrigerend.

Ik hoop alleszins op een vlot verhaal, net zoals bij ‘Wie zint op wraak’, ik hoop alleen dat het einde van dit boek geloofwaardiger zal zijn.

Ik zie in de inhoudsopgave dat de 434 pagina’s van dit boek verdeeld zijn over 118 hoofdstukken, dat bevalt me wel, want korte hoofdstukken betekenen vaak een vlot en hoog leestempo. En net zoals in het vorige boek zie ik dat er ook dit keer 3 delen zijn, dus ik hoop ook hier op een paar plottwists.

·         Ik vind niet dat ik ermee weg ben gekomen. Ik heb mijn straf gekregen. Ik woon alleen in mijn tweekamerflatje (...) en probeer de wereld buiten te sluiten. Ik heb geen auto. Ik heb, zoals ik misschien eerder al gezegd heb, geen vrienden, geen relaties, geen broers of zussen. Maar ik heb wel een baan.

·         

Mijn recensie:

De stukken die vanuit het perspectief van Robert worden geschreven zijn introvert, verlegen en gedetailleerd. En na zo'n 50 pagina’s komen er een paar ‘oude’ bekenden op het toneel, inspecteur Carl Edson en zijn collega Jodie, en de immer charmante Lars-Erik Wallquist J.

In eerste instantie lijkt het uitgangspunt van dit boek een beetje op dat van het vorige boek, een volwassene, behoorlijk getormenteerd door zijn jeugd. Ik vraag me af of de uitwerking hetzelfde zal zijn. Ik hoop alleszins van niet, dat zou immers te gemakkelijk zijn!

Net zoals bij ‘Wie zint op wraak’ doet de afsluiter van deel een het verhaal min of meer kantelen. Er worden een aantal zaken die je ondertussen voor waar aannam volledig op hun kop gezet. Je stelt je vragen bij een aantal zaken uit het verleden en het wordt duidelijk dat er een aantal behoorlijk verknipte persoonlijkheden neer zijn gezet.
Halfweg in het boek word ik nog een beetje overrompeld door de vele personages, maar al bij al kan ik nog steeds volgen en verlies ik ook absoluut mijn interesse in het boek niet. Ik ben ook dit keer bijzonder nieuwsgierig naar het verdere verloop en mogelijke plottwists. Het valt me wel op dat dit boek veel minder rond de politie draait, maar veel meer rond Lexa en Robert.

Het tweede en derde deel van het boek lezen ook weer bijzonder vlot, beetje bij beetje wordt het verhaal en de waarheid bloot gelegd. Er zijn nog een paar onverwachte wendingen, een vrij spannende apotheose en daarna worden nog een paar openstaande zaken mooi afgerond. En in tegenstelling tot het vorige boek, blijft bij ‘Wie zonder zonde is’ alles behoorlijk geloofwaardig, al blijkt wel dat er toch best wel wat heel erg wrede mensen zouden kunnen bestaan.

Mijn eigen tienduizendkronenvraag: wie was ik geweest als ik die dag niet naar het braakliggende veldje was gegaan en Max niet met het brok beton op zijn hoofd had geslagen? Iemand anders? Dat is het enige wat ik weet: alles was anders geweest.

·         Je kunt Max nog steeds hebben vermoord. Misschien heb je een medeplichtige gehad, er is van alles mogelijk ... Ik reageer niet. Ik ben al een heel leven schuldig. Ik wil diegene zijn die hem heeft vermoord.

Een boeiend boek, spannend, opnieuw goed uitgewerkte verhaallijnen en personages, geen losse eindjes en geloofwaardig, een waardige opvolger voor een sterk debuut en daarom geef ik dit boek met heel plezier een score van 4.5 kraaien.