Titel:
Regels van het spel
Auteur:
Jilliane Hoffman
Uitgeverij:
De fontein
Publicatiedatum:
mei 2020
Recensie
door: Tamara
Kraaien:
3
“Niet
alleen het hoofd ontbreekt, maar ook de vingers.”
Wanneer
in Miami het zwaar toegetakelde lijk van een vermiste vrouw wordt gevonden,
komt procureur C.J. Townsend in haar onderzoek een geheim forum op het spoor:
mannen betalen veel geld om live toe te kunnen kijken hoe argeloze vrouwen
deelnemen aan een gruwelijk spel waarbij ze uiteindelijk sterven. Ze zet alles
op alles om de groep op te rollen, maar dan verdwijnt er weer een jonge vrouw.
Terwijl CJ doorkrijgt dat de regels van het macabere spel gewijzigd zijn,
verandert haar eigen leven in een nachtmerrie…
Dit
boek wordt volgens vele bestempeld als “Gruwelijk, misselijkmakend en/ of niet
geschikt voor zwakke magen.” Zodra ik dit lees, ben ik al in mijn nopjes, want
ik hou nu eenmaal van gruwelijke, misselijkmakende boeken.
Het
verhaal is zeker niet geschikt voor tere zieltjes. Verkrachting en marteling
staan in de spotlights bij dit verhaal. Het wordt ook uitvoerig beschreven, dus
voor de beeldlezers (waaronder ik) kan het best heftig zijn. Maar deze
ingrediënten waren voor mij niet voldoende om helemaal uitzinnig te zijn over
dit boek. Sterker nog, ik heb soms het boek 2 dagen niet aangeraakt omdat ik
geen zin had om verder te lezen.
Er
waren momenten dat ik mij echt door het verhaal heen moest worstelen en zo
ineens ging het verhaal weer in zo'n sneltrein dat ik weer niet kon stoppen met
lezen.
Ik
kreeg ook het idee dat je voorgaande boeken gelezen moest hebben, omdat er veel
terugblikken zijn en ik daar wat te hebben gemist.
Op
een gegeven moment zat ik me een beetje te irriteren aan CJ. Voor mij werd er
te veel nadruk gelegd op het pakken van de mannen, haar verleden te vergeten en
de heldin uit te hangen, zonder haar collega's op de hoogte te stellen.
Ook
het gebruik van sommige metaforen vond ik echt heel ver gezocht! CJ staat op
een gegeven moment voor een man die snuffmovies heeft bekeken en vergelijkt hem
met de chemokuur die haar moeder gehad heeft.
Of
“het leek alsof haar alter ego bij het ontwaken iets van haarzelf vernietigde,
net als Dr. Banner als hij in de Hulk veranderde.”
Maar
ook de zin “Steeds als iemand zijn hoofd om de hoek van haar deur stak, kreeg
CJ geen vlinders in haar buik, maar ratelslangen.” deden bij mij de wenkbrauwen
flink fronzen. Het sloeg voor mij echt nergens op en haalde mij ook gelijk uit
het verhaal.
Eerlijk
gezegd vond ik de stukken van CJ vervelend en bijna slaapverwekkend. Terwijl de
andere stukken mij meteen weer in het verhaal zogen! Ik heb dus echt een dubbel
gevoel bij dit verhaal.
Ik
kan dus nu niet zeggen dat ik zo wild ben van dit verhaal, dat ik haar
voorgaande boeken ook MOET lezen.... Geen hoogstandje, geen grote vlieger voor
mij.
Wel
zet dit verhaal je aan het denken, want dit is wel een onderwerp wat zeker kan voorkomen.
De “dark web” kent vele dingen wat het daglicht niet kan verdragen en dit zal
zeker ook erop voorkomen.
Spanning:
3
Originaliteit:
4
Psychologische
ontwikkeling personages: 4
Leesplezier:
3
Schrijfstijl:
3
Plot:
3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten