Op de vlucht van Sharon Bolton

Titel: Op de vlucht

Auteur: Sharon Bolton

Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers

Publicatiedatum: september 2019
Recensie door: Baukje

Kraaien: 2,5

Achterflap

In de heuvels tussen Engeland en Schotland maken dertien passagiers bij zonsopgang een ballonvaart. Een prachtige ervaring, tot ze op de grond een brute moord zien gebeuren.

In het komende uur zal iedereen in de ballon zijn omgekomen, op één vrouw na.
Alleen en bang, terwijl ze niemand nog vertrouwt, vlucht ze voor haar leven. Op weg naar de enige plek waar ze zich nog veilig voelt. Maar ze heeft het gezicht van de moordenaar gezien – en hij dat van haar. Hij zal niet rusten tot hij de laatste getuige van zijn misdaad heeft uitgeschakeld…

De cover

Een luchtballon boven een ongerept natuurgebied.

Mijn mening

Niet heel spannend maar zelden een cover gezien die zo perfect past bij het verhaal en niet slechts gekozen lijkt te zijn om mijn portemonnee te pakken.

Niet echt mooi of lelijk. Veilig, hoewel ook wel weer voor een thriller enigszins verrassend.

Het verhaal

Een ballonvaart, die Jessica cadeau geeft aan haar zus Isabel voor haar veertigste verjaardag, loopt uit op een ramp wanneer de ballonvaarders getuigen zijn van een misdrijf beneden hen.

Iedereen vindt de dood tijdens of vlak na de vlucht op één persoon na. Zij vlucht voor de dader, want niet alleen zij heeft hem gezien maar hij haar ook. In plaats van naar de politie te gaan, verplaatst de vrouw zich door Engeland en Schotland waar de dader minder moeite lijkt te hebben dan de politie om haar te vinden.

Waar kent het slachtoffer de dader van? En waarom voelt ze zoveel wantrouwen naar de politie?

Mijn mening

Het verhaal wordt in korte hoofdstukken verteld met wisselingen in de tijd. De tijdspanne in het verleden is niet geheel chronologisch waardoor het soms opletten is geblazen. Wel geeft het een goed inzicht in de levens van Jessica en Isabel.

Over de schrijfstijl hink ik op twee benen. Met name in het begin las het boek als een klucht. Op het einde komt dit weer enigszins terug. Hoewel de gebeurtenissen in de luchtballon vreselijk zijn, heb ik dat geen moment gevoeld. Dit kwam mede door de ongeloofwaardigheid waarop enkele personages reageerden. Emoties waren wel aanwezig maar werden sterk uitvergroot waardoor het vergelijk met een klucht ontstond.

Het middendeel van het boek was veel prettiger om te lezen en met name Jessica en Isabel veranderden hierdoor van personages in mensen. Ook de terugblikken hielpen hierbij.

Een ander deel dat me stoorde was de grote mate van toevalligheden waarop de auteur haar verhaallijn bouwt. Dit begint al met de ontdekking van het misdrijf ten tijde van de ballonvaart. Dat je tijdens zo’n vaart, waarvan de route zich laat bepalen door de wind, een misdrijf ziet gebeuren dat past, zonder al te veel spoilers weg te geven, in het verleden van één van de passagiers, is al ongeloofwaardig. Ook de daaruit voortkomende gebeurtenissen en het ontrafelen van een familiegeheim van Jessica en Isabel is me te toevallig.

De dader, ik vind hem niet. Een goed personage is naast goed ook slecht. Ik moet als lezer enige sympathie krijgen met alle personages. Dat is Bolton niet gelukt.

Hoewel het plot dan wel weer zeker een verrassing is, mist het boek voor mij de wow-factor. Een thriller die leest als een klucht met daarnaast een ongeloofwaardige verhaallijn is niet aan mij besteedt.

Schrijfstijl:     2

Leesplezier:   2

Spanning:      3

Plot:                3

Originaliteit:  2