!!Let op, deze recensie bevat spoilers van Stillhouse lake en Killman creek!!
Gwen Proctor is terug! En waar ik me echt afvroeg waar het derde deel over zou gaan nu haar moordende ex-man dood is werd ik aangenaam verrast.
In Stillhouse Lake en Killman creek leren we Gwen vooral kennen in haar rol als ex-vrouw van de moordende Melvin Royal. Zij en haar kinderen zijn op de vlucht sinds de lugubere hobby van haar man bekend is geworden en hun niet meer veilig zijn omdat velen ervan overtuigd zijn dat Gwen ervan geweten móet hebben.
Ook haar kinderen zijn het doelwit van de vele bedreigingen.
Daarnaast bleef Melvin hen ook bestoken met berichten en waren ze nergens veilig.
aar zoals gezegd is Melvin na twee delen uit de picture en was de verhaallijn voor Gwen helemaal open.
Ze woont ondertussen samen met Sam, nog steeds in Stillhouse lake maar toch blijven de mensen ervan overtuigd dat Gwen óók een rol heeft gespeeld in de slachtpartijen van Melvin.
Ze blijft dan ook bestookt worden met bedreigingen en als er een documentaire opgenomen gaat worden die vooral gebaseerd is op het aan de schandpaal nagelen van Gwen, laait het hele vuurtje weer op.
Toch draait dit boek (gelukkig) niet helemaal om Melvin en de moorden.
Hoewel er in het begin nog flink op teruggeblikt wordt, gaan we na een pagina of 100 over op de oorspronkelijke verhaallijn.
Gwen komt terecht in Wolfhunter, een plaatsje wat niks lijkt op wat de idyllische naam doet verwachten.
Er gebeuren rare dingen in Wolfhunter maar de politie lijkt zich er niet zo druk om te maken.
Gwen zou Gwen niet zijn als ze zich er niet mee zou inlaten en zo volgt er een zeer spannende zoektocht naar de waarheid.
Er gebeurt weer veel in een rap tempo en waar we ons kunnen afvragen of het wel realistisch is dat Gwen al deze problemen aantrekt is het verhaal hartstikke goed uitgezet en lijkt het volkomen logisch.
Niet alleen de verhaallijn, die nu níet om Melvin draait, is zeer aangenaam.
We leren in dit deel ook Sam beter kennen.
De vraagt speelt of hij wel daadwerkelijk goede bedoelingen heeft met Gwen.
Is hij er echt van overtuigd dat zij niks te maken had met de moorden van Melvin, op onder andere zijn zus, of siddert er toch nog wat onder de oppervlakte?
Hun relatie heeft al veel moeten doorstaan, kan het nog een hobbel aan?
En wat is dat ene wat altijd onbesproken is gebleven over zijn aandeel in de bedreigingen en stalkingen die Gwen en haar kinderen hebben moeten doorstaan.
De eerste hoofdstukken heb ik me echt er doorheen moeten worstelen. De hele terugblik op Melvin en hun vlucht, dat weten we wel.
Toch is dit slim gedaan van Rachel Caine, want op deze manier is Wolfhunter river ook als standalone te lezen. De personages worden uitgezet, hun verleden wordt besproken en zo is het makkelijk te volgen als je de eerdere delen niet gelezen zou hebben.
Het verhaal gaat daarna, zoals gezegd, snel en heb ik dan ook in één ruk uitgelezen.
De combinatie van razende spanning, lugubere passages op zijn tijd, maar ook het psychologische aspect in het verhaal laat je billen knijpend doorlezen.
Vier kraaien
Jaimy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten