Sluit alle deuren van Riley Sager

Titel: Sluit alle deuren

Auteur: Riley Sager

Uitgeverij: Ambo/ Anthos

Publicatiedatum: oktober 2019

Recensie door: Tamara

Kraaien: 3,5

In Sluit alle deuren begint Jules Larsen aan een nieuwe baan als housesitter in het exclusieve appartementencomplex Het Bartholomew in Manhattan, New York. Er zijn maar een paar regels: geen bezoek ontvangen, elke avond in het appartement doorbrengen en de andere bewoners niet storen.
Jules staat op straat, dus ze is maar wat blij met dit buitenkansje om haar oude leven achter zich te laten. Ze valt een beetje uit de toon tussen de superrijken, maar trekt op met een andere oppasser, Ingrid. Niets is wat het lijkt, vertelt Ingrid, die met de dag banger lijkt te worden. Jules doet haar angst af als onzin, maar dan verdwijnt Ingrid spoorloos en komt Jules erachter dat zij niet de eerste oppasser is die vermist raakt.

“Mij klinkt het in de oren alsof je bent weggelopen.”
“Nee,” zeg ik. “Ik ben ontsnapt.”

Soms tref je een boek, waarvan je nu eigenlijk niet zo goed weet of je hem nu goed of juist slecht vindt.

Dat had ik met dit boek. En ik ben er eigenlijk nog steeds niet over uit wat ik nu ervan vind....

Het verhaal loopt soepel en is niet moeilijk te volgen. Snel kreeg ik het gevoel dat dit meer een boek voor tieners was, dan voor volwassenen.

Eigenlijk gebeurt er niet heel veel, pas op het einde. Maar toch...je blijft doorlezen! Er wordt op een gegeven moment gezinspeeld op sektes, een bezeten gebouw en offers. Dat was ook een beetje de reden waarom ik door bleef lezen. Het einde was wel verrassend maar niet echt spectaculair.

Het verhaal splits zich in 2 delen. Het heden en de dagen voor het ongeluk van Jules. Voor het ongeluk lees je hoe Jules zich aanmeld voor een appartement oppas. De regels zijn simpel; elke nacht daar slapen, geen bezoek, geen drank, drugs of roken en vooral niet de medebewoners lastig vallen. Het gaat Jules goed af, totdat Ingrid vermist wordt. Er wordt gesuggereerd dat ze vrijwillig is vertrokken, maar Jules weet zeker dat ze haar heeft horen gillen en dat ze niet zomaar weg is gegaan zonder het haar te vertellen. Daarom gaat Jules op onderzoek uit maar de waarheid kan haar het leven kosten.

Het verhaal werd voor mij wat ongeloofwaardig toen Jules een sms'je kreeg van Ingrid waarin stond dat alles goed was. Na een paar sms'jes wist Jules heel zeker dat dit niet Ingrid was! Later in het verhaal gaat ze doodleuk Dylan een sms sturen dat hij in gevaar is, weet wat er speelt in het gebouw en wie ze gevonden heeft... Ik zat letterlijk met mijn hand tegen mijn hoofd te slaan. Domme domme gans! En ondanks dat ze weet dat haar leven ook in gevaar is, gaat ze alsnog terug om een fotolijstje op te halen... Waarom???!!

Nog steeds kan ik niet zeggen of ik nu wel of niet gecharmeerd ben van het verhaal... Ik neig toch naar het laatste. Het was leuk om te lezen, maar geen topper én zeker geen boek wat ik zou herlezen. Tot aan het plot zat ik er volledig in, maar nadat ik het plot had gelezen, las ik toch iets wat teleurgesteld verder. Het ging ineens allemaal zo snel, zo makkelijk en vooral zo voorspelbaar. Wat ik vooral jammer vond, is dat het lijntje van haar zus is opengehouden. Daar was ik nog het meest nieuwsgierig naar, aangezien deze zo vaak genoemd wordt leek het mij logisch dat dat mysterie ook werd opgelost.

Mijn conclusie:  Een makkelijk wegleesboek maar voor mij geen hoogstandje. Ik kan mij ook echt niet voorstellen dat King en Slaughter “fan” zijn.

Spanning: 3,5

Psychologische ontwikkeling personages: 3

Leesplezier: 4

Schrijfstijl: 4

Plot: 3