Het leesjaar van Ink

Mijn leesjaar

Poe, ik word echt een dagje ouder en weet uit mijn hoofd echt niet meer wat ik allemaal las. Gelukkig houd ik het bij in een boekje, waarin ik elk boek noteer waar het over ging en wat ik er van vond. Als je dan zo terugleest is het een oh ja, Oh, god die was erg of die was prachtig.
Het werden 100 boeken dit jaar, naast alle stripboeken, studieboeken en manuscripten.

Er waren niet veel boeken die mij omver hebben geblazen. Ik las zelfs de eerste weken van 2019 zulke matige boeken, dat ik bijna Netflix had aangeschaft.
Maar ik kreeg een maandabonnement voor het filmhuis en trok gemiddeld 5 keer per maand naar de bios. Het rare is dat als je mij zou vragen, noem je 3 beste films van dit jaar, ik er zo 3 oplepel.
Maar aangezien het mijn leesjaar heet, ga ik het over boeken hebben.

Ik heb ze onderverdeeld in een aantal genres en daar mijn favoriete boeken neergezet.

Young Adult


1. Twee kunnen een geheim bewaren, als er 1 dood is van Karen McManus

Ik kocht het boek enkel en alleen op de titel. Wat een geweldige titel is het. Ik las al eerder van haar en pak elk volgende boek wat uitkomt, weer op.

 2. Niet te stoppen van Angie Thomas

De auteur van The hate U give, welk boek mij echt omver heeft geblazen toen het uitkwam. Ook dit boek verbijsterde mij ook op sommige momenten.

3. Upgrade van Lara Reims

Een Nederlands auteur die een geheel eigen wereld bedacht waarin Remi leeft.


Nederlandse Thriller

1. Kwijt van Sandra J. Paul

Wat was dat voor boek. Hoe vaak werd ik niet op het verkeerde been gezet? En wat een einde.

2. Voor de meisjes van Heleen van der Kemp

Een exquise maaltijd die je smaakpapillen laat ontploffen, schreef ik. Een thriller zoals ik ze graag lees: onderhuidse spanning en perfect uitgewerkte personages

Dit waren de enige twee Nederlandse thrillers die ik de volle 5 kraaien gaf. Er waren meer goede thrillers, maar die bleven onder de volle 5 hangen. Maar ik wil zeker Zwarte ziel van Angelique Haak nog even vernoemen. Ik ben van de meeste boeken van de Crime Compagnie geen fan: meer romantiek dan spanning, maar Haak maakt een goede mix in haar boeken. Ik kijk zeker uit naar een volgend boek van haar hand.

Op 1 janauri hebben wij een leuke actie met mijn twee favoriete Nederlandse thrillers


Buitenlandse thrillers

1. Twee titels op de eerste plek
Stille patiënt van Alex Michaelides
Als het laatste stukje van de puzzel op zijn plek valt, kan je alleen maar met bewondering kijken naar dit geweldige debuut

De laatste weduwe van Karin Slaughter
Een verhaal boordevol actie, emotie, drama en vooral spanning.
Het is onrustwekkend hoe diep de auteur zich in deze wel heftige materie heeft verdiept en het op een manier heeft beschreven dat je dit ook zo aanvoelt.) En dan heeft ze wellicht nog niet eens het topje van de ijsberg geraakt.

3. De ketting

Je komt terecht in de schoenen van mensen die door een wervelwind van emoties gaan omdat ze geen andere keuze hebben. De Ketting gaat dus niet eens zozeer over het “waarom” maar vooral het “hoe” mensen reageren in deze situatie. Wat zou jij doen als moeder? Zou jij ook de levens van anderen op het spel zetten om je kind te redden? Of zou je er alles aan doen om tegelijkertijd ook De Ketting te stoppen?


Waar  liet ik wat tranen vallen?
Die ene patiënt van Ellen de visser

Zorgverleners die vertellen over die ene patient die hun leven veranderde. Geen boekje om achter elkaar door te lezen, maarw at een indringende mooie verhalen.

Stad vol ballonnen van Femke van der laan
Femke schreef columns over haar leven in Amsterdam na de dood van haar man, burgemeester Eberhard

Beide boeken kunnen jouw als lezer niet onberoerd laten. Wil je eens wat anders lezen en dan op non-fictiegebied? Dit zijn twee enorme aanraders.

Humoristische boeken
Een boek waar ik nog steeds om moet lachen als een van mijn vrienden alleen al de titel laat vallen. Wat heb ik hier veel uit voorgelezen en over gepraat. Tevens heel vaak uitgeleend en het zwerft nog steeds rond. De gynaecoloog van Saskia van Mieghem is het bedoelde boek.

Een boek waar aan het einde geen moordenaar bekend wordt en het motief ook onduidelijk is. Waar een vrouw die ligt te bevallen en druk bijkletst over vroeger. Of een baarmoeder onder een kachel ligt en direct door de binnenkomende persoon herkent wordt als zodanig. Een wonderlijk boek. Onbedoeld humoristisch met aparte fouten, gevoelens die uitgebreid beschreven worden, zonder ze te voelen. Maar ook een boek wat inmiddels tot grotere proporties is opgeblazen , omdat de herinneringen steeds gekker en groter worden gemaakt. Het is een soort van gimmick geworden. Dat het boek op verschillende pagina's dikke 4 tot 5 sterren krijgt, zegt veel over de andere recensies ben ik bang.

Niet zo graag gelezen boeken

Een boek waarin bijvoorbeeld het volgende staat:
'Ze was mooi zoals ze daar op haar rug lag. De platte buik met de fraai gevormde navel. Ze droeg een zwarte string en hij zag de ronding van haar billen.'
Laat u even iemand op de rug gaan liggen en kijk dan hoe u de billen van de desbetreffende persoon ziet....

Ik raak dan geirriteerd bij zulke stukjes. Het is namelijk niet het enige. Ik sloeg na een bladzijde of 100 het boek Ongenadig van Karin Hazendonk dicht. Dat de auteur stoer reageerde dat ze niet van plan is mijn kont te kussen voor een goede recensie, was een bijzondere reactie. Het boek is gewoon niet goed, het had echt goede proeflezers en een professionele redacteur moeten hebben. Net als haar vorige boeken is het idee leuk bedacht, maar de uitwerking. Tot bladzijde 100 dan tenminste.
Ik blijf zeggen dat wanneer je als proeflezers mensen neemt die wel jouw kont kussen, je geen stap hoger komt met je schrijven. Je moet mensen hebben die je durven te wijzen op dat sommige dingen echt niet kloppen.

Verder sloeg ik het nieuwste boek van Pjotr Vreeswijk dicht. Niet omdat het slecht was, maar gewoon totaal niet mijn smaak. Het interesseert mij echt niks hoeveel soorten helikopters, vliegtuigen of wapens er zijn en na weer een actieronde, heb ik het wel gezien. Het is gewoon mijn soort genre niet en daarom dus het boek dichtgeslagen.


Leesclubs
In 2019 hebben we een aardig aantal leesclubs mogen draaien. Eerlijk is eerlijk: dat kwam door de hulp van Jacqueline die het heel erg leuk vindt de groepen te begeleiden. Vanuit de auteurs komen vaak opmerkingen en bedankjes voor de relaxte en veilige sfeer waar men kan zeggen wat hij denkt.
Dat het zo'n goede sfeer heeft, bewees een van de laatste leesclubs met Het leven wat ik kende van Esther Boek.

Bijzonder was hoe mensen hun verhalen deelde en uitte hoeveel impact het verhaal op hun zelf had.

Jacqueline en ik kijken uit naar de leesclubs van 2020. Wel hebben we besloten om er niet meer dan twee per maand te gaan draaien. Ten eerste krijgt het boek zelf dan veel meer aandacht en ten tweede willen we zelf ook graag nog veel boeken lezen.