Het leesjaar van Annemarie

De prachtige katten van Annemarie

Deze laatste dagen van het jaar vertellen wij, het team Thrillerlezers, jullie over ons leesjaar. Vandaag starten wij met Annemarie.

Mijn leesjaar…

Privé gezien was 2019 voor mij een zwaar en roerig jaar.  Mijn concentratie voor boeken liet wel eens te wensen over en dat zette ik liever een Netflix serie aan dan dat ik mijn ereader tevoorschijn haalde. Waar ik in andere jaren keurig mijn gelezen boeken bijhield, was ik daar dit jaar slordig in. Toch heb ik nog 25 boeken gelezen die ik heb geregistreerd.

De grootste verrassing voor mij was Hars, geschreven door Ane Riel. Een goed geschreven, soms rauw boek dat onder je huid kruipt en me nog wel een tijdje bezig hield.  Ook van Parnassia (geen thriller, maar een boek over de oorlog) van Josha Zwaan heeft me echt gepakt. Een boek over joodse kinderen die onder gebracht werden bij niet-joodse gezinnen en zo de oorlog wel

overleefden, maar toch enorm beschadigd raakten doordat ze vaak niet meer terug gingen naar hun oorspronkelijke familie met alle gevolgen van dien.

De stille patient van Alex Michaelides was ook zo’n heerlijk boek, een echte thriller. Ook heb ik het boek De Keuze gelezen van Edith Eger, een boek dat een aanrader is voor iedereen. Het boek brengt de boodschap dat wat voor akeligs we soms ook meemaken in het leven, we altijd de keuze hebben hoe we daarmee omgaan. In het geval van Edith Eger gaat het om de verschrikkingen van de holocaust waarbij zij toch een manier heeft gevonden om daarna een goed en gelukkig leven te leiden en haar daders te vergeven. Het is bepaald geen soft boek, het is juist messcherp en de boodschap is helend voor iedereen. We maken ten slotte allemaal leed mee in ons leven.

Twee boeken heb ik niet uitgelezen, Fatale Keuzes en Het leven dat ik kende. Het eerste boek ontsteeg de eerste 113 pagina’s het niveau van een liefdesromannetje niet en ik kon het niet opbrengen om verder te lezen. Dat schijnt overigens nog wel de moeite waard te zijn, want het boek krijgt wat later wel vaart en de spanning komt er goed in, maar het kwam voor mij te laat. Het meest recente boek van Esther Boek kon mij niet bekoren omdat het te dramatisch vond met te veel akelige ontwikkelingen rondom de hoofdpersoon. Ik kon me er totaal niet mee verbinden. Dat kan overigens ook aan mij en de fase waarin mijn leven zich bevindt liggen, want ik lees om me heen dat anderen het boek echt met plezier lezen.

Ik heb dit jaar minder boeken gelezen, maar de meeste boeken waren toch echt prima. Nog een paar aanraders voor de komende vakantieperiode: Huis vol leugens van Nicci French, Facade van Esther Verhoef en de Verdwijning van Stephanie Mailer van Joël Dicker. Fijne boeken, goed geschreven, lekker plot.

Ik hoop dat 2020 een wat rustiger jaar wordt, met veel lekker weer, want het meest houd ik van lezen in mijn tuintje in de zon!