Stof van Joanne Carlton

Samenvatting

Op een zomerdag in 1996 wordt de wereld getroffen door een dodelijke ramp. Alle leven op aarde gaat ten onder. Behalve dat van Simon. Ooit was hij was een gewone man, met een gezin waar hij dol op was en een goed leven. Nu is Simon een van de laatste overlevenden op een desolate planeet. Een stofwolk, en een tweede, en een derde hebben in een paar weken de wereld verwoest. Simons vrouw en zoon bezwijken snel aan de gevolgen van de ramp. Simon blijft alleen achter met zijn puppy, in afwachting van zijn eigen ondergang.

Het verhaal begint op dag die Simons laatste had moeten zijn. Net als hij klaar is om zijn lot onder ogen te zien, wordt Simon opgepakt.

“Meneer James, tijd om te ontwaken. U bent geselecteerd. U komt met ons mee.”

Hij probeert alles om zich te verzetten tegen de mannen die hem meenemen. Maar zij dwingen hem een rol te spelen die hem van hogerhand is toebedeeld. Simon moet leven. In een cocon, met een vrouw die de zijne niet is. Om het plan van de enige overgebleven wereldleider uit te voeren en het voortbestaan van de mensheid veilig te stellen.

Maar Simon wil helemaal niet overleven.

Mening

Dit verhaal, verpakt in een schitterende cover, sleept je mee in een wereld waarvan je alleen maar kunt hopen dat je hem niet zult leren kennen.

De start van het verhaal, midden in de actie, zorgt voor de noodzaak om door te lezen. Door de filmische stijl en de meeslepende manier van schrijven kijk, voel en lijd je vanaf de eerste zin met Simon mee. In een terugblik op de gebeurtenissen van de afgelopen weken en op zijn leven voor de ramp leer je Simon, zijn achtergrond en zijn vrouw en kind kennen en krijgt hij diepgang. Je kijkt mee hoe hij, na het begin van de ramp, alles wat hem dierbaar is verloor. Zijn rouw, opstandigheid en dilemma worden de jouwe.

De stijl is vlot, vooral in de scenes waarin we letterlijk met Simon meekijken. Dit effect wordt versterkt door de aanduiding van de indringers als Sombere man en Hese stem, waardoor je heel dicht bij de perceptie van Simon blijft.

Dit toekomstbeeld doet, in een tijd van hittegolven en branden in de groene long van de wereld en scholieren die in opstand komen tegen gebrekkig klimaatbeleid, huiveringwekkend realistisch aan. Toch zit de kracht van dit verhaal wat mij betreft niet in het scenario en het eind dat niet voor iedereen helemaal als een verrassing zal komen. Wat dit boek anders maakt is de manier waarop Joanne Carlton laat zien welke gevolgen deze dystopische oefening heeft op een gezin. Het verhaal van Simon, zijn vrouw en zijn kind kruipt onder je huid. Carlton grijpt je bij de keel zoals alleen zij dat kan.

Extra pluspunt: de citaten tussen de delen van het boek. Mijn persoonlijke favoriet: “Don’t wake me for the end of the world unless it has very good special effects. (Roger Zelazny, Prince of Chaos)” Ik zou eraan toe willen voegen: “of als het beschreven wordt door Carlton.”

Iris ten Broeke