De Gouden Kooi is even wennen. Wie gehecht
is aan de relatief brave personages rechercheur Patrick en zijn vrouw Erika,
merkt dat Läckberg met haar nieuwe stand alone uit een ander vaatje tapt.
In de Gouden Kooi is de hoofdrol
toebedeeld aan Faye, een dame getrouwd met multi miljonair Jack, de mede
eigenaar van het zeer succesvolle bedrijf Compare. Faye was ooit een uiterst
intelligente en succesvolle studente die, eenmaal gevallen voor de charmes van Jack,
haar studie beëindigt en hem helpt zijn bedrijf op te zetten. Dat lukt dankzij
slimme interventies van Faye. Compare groeit uit tot een succesvol bedrijf en
Jack en Faye vormen een even succesvol en glamourous koppel. Maar dan ontpopt
Jack zich tot een enorme narcist en Faye verschrompelt tot een grijs muisje tot
hij haar op een dag voor zijn financieel manager aan de kant zet. Er is nog
maar een drijfveer voor Faye en die heet Wraak.
Op de achtergrond lezen we hoe het leven
van Faye is verlopen voor ze Jack leerde kennen en het thema uit dat stuk van
haar leven draaide eveneens om wraak.
Van het brave, bijna burgerlijke stel
Patrick en Erika naar de ‘wereldse’ Faye in een wereld van glamour, rijkdom,
macht en seks met hier en daar een vleugje ontroering is een enorme stap. Het
woord thriller dekt de lading niet, misschien is psychologische (spannende)
roman beter passend.
Ik heb gemengde gevoelens over gehouden na
het lezen van het boek. Aanvankelijk las het plezierig en had ik snel een
connectie met het personage Faye. Het verhaal kwam wat aarzelend op gang maar
kreeg gaande weg vaart. Richting het laatste deel van het boek ging alles in
een stroomversnelling maar werd het daarmee ook wat slordig, boette het in aan
geloofwaardigheid en het einde vond ik zelfs voorspelbaar.
Läckberg heeft een heel ander type boek
geschreven dan we van haar gewend zijn, een totaal andere setting,
andersoortige personages en hoewel het afspeelt in Fjällbacka komt het boek
eerder Amerikaans over. Het verhaal is onderhoudend maar het heeft me niet
geraakt. Faye kon me aanvankelijk boeien maar richting het einde van het boek
werd het meer en meer een karikatuur. Echt spannend werd het boek ook niet.
Camilla Läckberg kan zeker goed schrijven en heeft verbeeldingskracht maar deze
standalone mag van mij standalone blijven. Ik kijk toch uit naar een vervolg
met Patrick en Erika...
3 kraaien
Annemarie
Annemarie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten