Boekenbeurs Antwerpen 3.0 Slotdag

Na in een pikdonker regenachtig Breda met de hond een goede wandeling gemaakt te hebben, een lekker ontbijt, worden we door de diesel opnieuw naar Antwerpen gebracht. Bij binnenkomst kregen we een papier dat het de 100e verjaring was van het eind van de 1e wereldoorlog waar men in België veel meer aandacht besteedt en men om 10:58 met trompetten zou gaan aangeven dat om 11.00 een minuut stilte zou ingaan. Vanzelfsprekend wilden wij hier aan meedoen. Maar we hadden nog een dikke 3 kwartier. Even langs Lemniscaat en Clavis om weer eens te kijken en te besluiten welke boeken we zouden kopen en vanmiddag zouden ophalen.

We komen langs Kramat en enthousiast komt Anne Laure van Neer naar mij toe. Anne Laure schreef de boeken Justine en Maurice. Spannende boeken met heerlijke zwarte humor. Ik heb ze graag gelezen en kijk uit naar nummer 3. Terwijl wij kletsen horen we in de verte applaus. Het is toch geen 11 uur zeker, zegt Anne Laure nog. Iedereen kijkt op zijn horloge... en jawel dus. Ieder had de verwachting gehad dat we in alle hallen de muziek zouden horen. Ietwat beschaamd staan we toch wel even. Young adult auteur Inge Verbruggen schuift ook aan voor een praatje. Ze schreef een meer dan uitstekende Young adult Doodverklaard.   Met een gezin en baan is het ruimte zoeken voor de volgende te schrijven.

Wat later lopen we langs Hilde Vandermeeren en Walter Damen, die het boek Rusteloos schreven.
Er gaat zelfs een 2e komen waarvan we de cover al zagen. Mooi schoon kaftje wordt dat. Nu vroeg ik Hilde nog wanneer er weer een soloboek kwam. Ik schrok van het antwoord, maar weet niet meer wanneer het dan wel niet zou zijn.


Dan treffen we Sandra J. Paul aka Joanne Carlton. Wat heb ik genoten van Hartslag. Tijdens de koffie probeer ik Linda Jansma over te halen het ook te gaan lezen. Sandra vertelt over haar jeugdboek De duistere school die in februari uitkomt en laat de cover zien. Een plaatje vind ik het. 
Na heel talentvol koffie gehaald te hebben met de ene beker halfvol en de andere melk zonder koffie, stappen we verder. Even bij Jo Claes die vertelt over zijn boek die net uit is ( Het kainsteken) en waar ik gelukkig daar niks over de omslag hoef te zeggen. Het is een boek zonder zijn vaste personages en het speelt zich af in Toscane. Gewoon weer zwaaien en kletsen bij Jan van der Cruysse die zo'n grote smile op zijn hoofd heeft, daar hij snachts een uitstekende scène had geschreven voor zijn boek.

Toni signeert zich nog steeds suf en ik spreek intussen zijn vrouw weer die opmerkt dat ik er alweer ben. Jij ook weer toch? Leuke vrouw heeft hij.
Dan ook Sterre maar even dag zeggen en tot volgend jaar. Intussen horen wij een uitspraak uit het orakel van dit jaar: " Je hebt lezers en schrijvers. Ik ben een auteur!" Welk niet door Sterre gezegd wordt (natuurlijk niet).
 Na die uitspraak stel ik Sterre voor dat een Vlaamse Nicci French samen met die auteur een succes zal gaan worden.

Het wordt steeds drukker in de stand van Witsand en ik spurt even naar Lannoo. Even daar Belinda Aebi gedag zeggen en we belandden in een lang gesprek. Ook met Anja feliers nog wat bijgepraat. Bart Debbaut zat er middenin geplakt, maar daar helaas geen tijd meer voor, want ze moesten verderop weer signeren.

Dan loopt het wel hard naar het einde van de boekenbeurs 2018, maar ik bedenk me dat ik nog even bij Henk van Straten wil aanlopen. Ik las al wat boeken van hem en hij intrigeert mij met zijn tattoos en Brabantse accent. Oh, hij zit er nog niet. Drentel drentel..Nog een keer kijken. Ik zie hem nergens. Dan maar even vragen. Ik word naar een mevrouw van de uitgeverij gestuurd die netjes aan de balie zit met een stapeltje Henkies. Henkie zelf bleek net weg. Maar...hij zou van 4 tot 5 signeren? En het is net 4 uur? Hij had zich voor lul voelen zitten, omdat er niemand stond en was weg gegaan. 
Ja hallo zeg. De mevrouw en de auteur die ernaast zit halen een beetje de schouders op en benoemen hoe raar zij het ook vinden.
Ik stuur de auteur die avond nog een berichtje met dat ik dit best belachelijk vond. Hij geeft geen antwoord, maar de volgende dag verschijnt zijn column welk eindigt met de volgende tekst:

"Een dag later, op Facebook, kreeg ik een boos bericht van een mevrouw. Ze had een boek van me gekocht en was naar me toegekomen voor een handtekening. Ze was er op de juiste tijd en ze stond op de juiste plaats. Maar ik was er niet. 

Ze noemde me onsympathiek."

Dat vind ik iets kort door de bocht gezegd. Sws was ik niet boos. Ik vond het stom en ook vond ik zijn gedrag van weggaan niet sympathiek. Dat is wat anders dan hem zelf. Nou ja, een lang verhaal kortmakend: we hebben wat heen en weer gemaild en klaar.  Hij blijft een leuke gast en snap nu waarom hij wegging na en zijn column en zijn mail. Hoop hem toch nog eens te ontmoeten in het echie.
Na 2 dagen flink lopen en heel veel kletsen, was het batterijtje leeg. En daar Linda ook nog helemaal terug zou gaan naar Friesland, besloten we richting de auto te gaan. 

Ik heb een drie heerlijke dagen gehad op de Antwerpse beurs en kan balen zoiets niet in Nederland te hebben. Zoveel.mensen gesproken, zoveel mensen gezien, zoveel gezelligheid, zoveel plezier.. absoluut voor herhaling vatbaar.

Volgend jaar weer minimaal twee dagen!