donderdag 23 augustus 2018

Piep zei de muis van M.J. Arlidge


Achterflap
In een leegstaand huis wordt een vermoorde man gevonden. Niet veel later wordt zijn hart bij zijn vrouw en kinderen bezorgd. Inspecteur Helen Grace weet dat hij niet het laatste slachtoffer zal zijn. Maar waarom is een gelukkig getrouwde man midden in de nacht zo ver van huis? De media hebben het over de omgekeerde Jack de Ripper: een seriemoordenaar die aast op vaders met dubbele agenda's. Helen ziet de woede die uit de moorden spreekt. Wat ze niet voorziet is hoe labiel de dader is - of wat haar tijdens het werk aan deze zaak allemaal nog te wachten staat.

De cover
Een vrij donkere cover met glasscherven waartussen de titel in grote witte letters. Boven de titel, in kleine gele letters: Vader was niet thuis.
Onder de titel, in grote gele letters, de naam van de auteur.

Mijn mening
De bekende Arlidge-cover. Zijn Helen Grace serie heeft een duidelijke herkenbare steil. Zowel titel als afbeelding slaan nergens op, kijkende naar de inhoud van  het boek, maar je weet wel meteen dat je een Arlidge op de plank ziet liggen.

Het verhaal
In een verlaten en vervallen pand wordt een lichaam van een dode man gevonden. Voor de moordenaar lijkt het niet voldoende geweest te zijn het slachtoffer te doden. Het hart is uit het lichaam gesneden en wordt na de moord bij de voordeur van het getroffen gezin achtergelaten.
Helen Grace stort zich, met haar team, op deze zaak echter kunnen zij niet voorkomen dat er meer slachtoffers vallen. Wat de mannen gemeen hebben is dat ze allemaal niet vies zijn van de betaalde liefde.
Tijdens het onderzoek worden er voor Grace wat drempels opgeworpen.  Haar baas, haar verleden en enkele teamleden zorgen voor meer uitdaging dan wenselijk is.

Mijn mening
Een spannend en soms gruwelijk boek waar maatschappelijke thema’s de bodem zijn voor dit verhaal. Over het algemeen worden de personages en hun motieven voldoende uitgewerkt. Wat voor mij wat vaag blijft is echter de motivatie van de baas van Helen Grace. Dit doet echter geen afbreuk aan het geheel.
Een paar keer weet Arlidge de lezer op het verkeerde been te zetten en dan nog is het plot een verrassende.
Ondanks dat je de Helen Grace-serie los van elkaar kunt lezen zou ik dit niet aanraden. Sommige karakterontwikkelingen zijn beter te volgen als je de boeken in de juiste volgorde leest.
Een mustread voor de liefhebber van de wat gruwelijkere (vrouwen)thriller.

Schrijfstijl    5
Leesplezier   5
Spanning   4
Plot   5
Originaliteit   4

4.5  kraaien
Baukje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten