Achterflap
Na het grote succes van
'Achter gesloten deuren' bevestigt BA Paris met 'Gebroken' haar status als
queen of domestic crime.
Het begon die avond in het bos. Cass Anderson stopte niet om de vrouw in de auto te helpen, en nu is zij dood. Sindsdien wordt Cass elke nacht gebeld door iemand die zwijgt en ze weet zeker dat ze in de gaten wordt gehouden. Door het enorme schuldgevoel begint ze dingen te vergeten: of ze haar medicijnen heeft ingenomen, wat haar alarmcode is, en of er echt bloed zat op het keukenmes...
BA Paris is van Frans-Ierse komaf en groeide op in Engeland. Ze heeft ook een tijd in Nederland doorgebracht. Momenteel woont ze in Frankrijk, waar ze met haar man een talenschool heeft opgezet. 'Gebroken' is haar tweede thriller.
Het begon die avond in het bos. Cass Anderson stopte niet om de vrouw in de auto te helpen, en nu is zij dood. Sindsdien wordt Cass elke nacht gebeld door iemand die zwijgt en ze weet zeker dat ze in de gaten wordt gehouden. Door het enorme schuldgevoel begint ze dingen te vergeten: of ze haar medicijnen heeft ingenomen, wat haar alarmcode is, en of er echt bloed zat op het keukenmes...
BA Paris is van Frans-Ierse komaf en groeide op in Engeland. Ze heeft ook een tijd in Nederland doorgebracht. Momenteel woont ze in Frankrijk, waar ze met haar man een talenschool heeft opgezet. 'Gebroken' is haar tweede thriller.
De cover
Als kijker lijk je door
een oud raam naar buiten te kijken. Er staat een klein stukje van een struik
voor het raam. Het venster lijkt niet helemaal schoon en heel te zijn.
De titel staat in grote
rode letters in het midden van de cover met daarboven de naam van de auteur in
zwart.
Bovenaan de cover staan:
‘Als je jezelf niet kunt vertrouwen wie dan wel?’
Mijn mening
Het is voor de lezers van
Paris een herkenbare cover. Hij lijkt erg op haar debuut ‘Achter gesloten
deuren’. De cover heeft wat mysterieus en past goed bij een thriller, zonder
hard of bloederig te zijn.
Het verhaal
Cass is getrouwd met haar
grote liefde Matthew en waarmee ze in een leuk huis aan de rand van het bos
woont. Op een avond waarin de regen met bakken uit de lucht valt rijdt ze in
haar auto, in tegenstelling tot wat ze tegen haar man verteld heeft, door dit
bos naar huis waar ze een andere wagen op het pad ziet staan, met daarin een
vrouw. Zonder te kijken wat er aan de hand is rijdt ze door. De volgende
ochtend wordt de vrouw vermoord in haar auto, in het bos, gevonden en Cass
wordt verteerd door schuldgevoel omdat zij niet geholpen heeft. Als later de
vrouw haar nieuwe vriendin Jane blijkt te zijn wordt het schuldgevoel
ondragelijk. Dat ze aan Mattew niet durft op te biechten dat ze die avond ook
door het bos is gereden in plaats van over de meer veilige hoofdweg helpt
ook niet mee.
De moeder van Cass is op
zeer jonge leeftijd gaan dementeren om daar uiteindelijk aan te
overlijden. Als ook bij Cass haar
geheugen steeds meer gaten gaat vertonen durft ze Matthew de doodsoorzaak van
haar moeder, iets dat ze verzwegen heeft omdat ze dacht dat hij dan niet meer met
haar wilde trouwen, niet meer vertellen. Haar man helpt haar waar hij kan en
ook kan Cass op de steun van haar goede vriendin Rachel, die als een zus voor
haar is, rekenen.
In deze moeilijke tijd
lijkt de moordenaar van Jane steeds dichter in de beurt van Cass te komen. Wie
is deze man en lukt het hem Cass meer en meer over het randje van waanzin te
duwen?
Mijn mening
Ik was best onder de
indruk van ‘Achter gesloten deuren’ en ben dan ook met veel verwachting aan
‘Gebroken’ begonnen. Maar waar bij het debuut van Paris het hoofdpersonage me
wist te raken met haar kracht en vechtlust, heb ik me vrijwel vanaf de eerste
bladzijde gestoord aan Cass. Wat een mutserig, zeikerige typje. Het feit dat je
niet tegen je aanstaande durft te zeggen dat je moeder vroeg dementerend was,
omdat hij anders misschien niet met je wil trouwen, zegt alles. Ik bedoel,
waarom zou je in vredesnaam met een man willen trouwen als hij zo denkt?
En waarom durf je je man
niet te vertellen dat je de kortere weg door het bos genomen hebt? Je bent toch
geen zestienjarige puber meer die de bindende adviezen van haar ouders in de
wind geslagen heeft.
Helaas blijft deze
afhankelijke houding van Cass, tot je ongeveer 80% van het boek gelezen hebt.
Ik werd er op een gegeven moment zo boos om dat ik het liefst de pagina’s met
haar naam uit het boek had gescheurd. Omdat ik het via een ereader las was dat
helaas onmogelijk en werd ik, omdat ik ook deze recensie moest schrijven,
gedwongen om door te lezen.
Ook vond ik de manier
waarop Cass reageerde na de dood van Jane, zeker voor ze weet dat het Jane het
slachtoffer is, zo buitenproportioneel dat het bijna ongeloofwaardig wordt. Dat
je van slag bent, oké. Dat je niet meer kan functioneren en bang bent voor elke
vlieg die overvliegt maakt het irritanter en lukte het me niet meer ook maar
enige sympathie voor Cass te voelen.
Maakte dan de
spanningopbouw veel goed? Als je het niet erg vindt om op, pak hem beet,
bladzijde 10 te weten wie de moordenaar is en waarom, zou dat nog kunnen.
Ikzelf vind een boek spannend als ik steeds op het verkeerde been word gezet en
uiteindelijk alsnog verrast word.
Het ligt er allemaal zo
dik bovenop dat zelfs de stiekeme aanwijzingen met knalrode letters geschreven
leken te zijn.
Is er nog wat positiefs
te zeggen? Als je de eerste 80% van het boek gelezen hebt wordt het daarna wel
een feestje. Het plot wordt niet spannender, want nergens wordt je even op het
verkeerde been gezet, maar Cass wordt een veel fijner personage waarmee je je
kan vereenzelvigen. Steeds meer krijg je de indruk hoe goed dit boek had kunnen
zijn.
Maar Paris is zeker nog
geen queen of domestic crime.
Schrijfstijl 3
Leesplezier 1
Spanning 1
Plot 1
Originaliteit 3
2 kraaien
Baukje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten