Handleiding
De boekhandelaar in een
eigenaardig specimen van de menselijke soort. Hij is fier op zijn kennis, die
zich niet alleen uit in het plezier waarmee hij bijstand verleent aan de
radeloze klant, maar ook op de manier waarop hij zijn collectie samenstelt. Die
collectie wordt door de boekhandelaar verzorgd alsof het zijn privéverzameling
betreft. De kans is namelijk aanzienlijk dat de boekenkasten in zijn eigen
bibliotheek op dezelfde manier zijn georganiseerd als de boekenkasten in zijn
winkel. Hier dient zich echter een paradox aan. Stiekem zal de boekhandelaar
over zijn winkelvoorraad op dezelfde manier denken als over zijn eigen
verzameling: kijken mag — heel graag zelfs — maar aankomen niet. En dat wringt,
natuurlijk, want in een boekhandel is het net bedoeling dat de klant snuistert,
boeken vastneemt, achterflappen leest, droge inkt opsnuift, en idealiter, na
een zorgvuldig selectieproces, met een hele stapel naar de kassa wandelt.
Desalniettemin zijn er enkele zaken waar de klant mee rekening kan houden
wanneer hij een boekhandel bezoekt om het geweten van de boekhandelaar te
sussen en, dientengevolge, zijn eeuwige respect te winnen en de allerbeste
service te genieten.
Een boekhandel is geen kledingzaak. Boeken staan per
genre en alfabetisch gerangschikt in een kast, liggen thematisch gestapeld op
tafels, en de bestsellers staan massaal te glimmen in displays. Er heerst orde
in een boekhandel, en niets is erger voor de boekhandelaar dan het verstoren
van die goed uitgekiende orde. Het is daarom aangewezen om een boek steeds
terug te leggen op de plek waar het vandaan kwam. In de boekenkast is het dus
belangrijk dat men een boek teruglegt zonder de alfabetische rangschikking te
verstoren, noch dient een boek in de kast boven op de andere boeken te worden
teruggelegd. Bovendien plaatst iedere zichzelf respecterende boekhandelaar de
ruggen van de boeken die in de kast zitten op de rand van de boekenplank. Men
noemt dat in de vaktaal, althans in Vlaanderen, ‘lineair zetten’. (Boekenkasten
worden, in tegenstelling tot tafels en displays, om die reden gewoon ‘het
lineair’ genoemd.) Dus, in boekenkasten staan de boeken niet tegen de
achterwand van de kast, maar staan de ruggen op de millimeter gelijk met de
rand van de boekenplank. Een klant die dat principe respecteert, geniet van de
boekhandelaar een goddelijke status.
Iets gelijkaardigs is er aan de hand met boekenstapels.
Stel: u ziet de nieuwe Nicci French op een stapel liggen, leest het achterplat
en beslist om toch maar voor de nieuwe Valgaeren te gaan. Dat is een goede
beslissing, zonder meer, maar zorg ervoor dat u het boek niet zomaar terug op
de stapel legt. Kijk hoe wonderbaarlijk gaaf die boekentoren werd opgesteld,
alsof al die boeken een monolithisch geheel vormen, en hoe de randen van het
boekblok parallel lopen met de randen van de tafel waar ze op liggen. Als u er
met de vinger over streelt, merkt u nauwelijks dat het meerdere boekdelen
betreft. Hoe jammer zou het zijn om die esthetische pracht teniet te doen door
het exemplaar dat u in handen heeft nonchalant terug op de stapel te leggen,
zonder rekening te houden met het uiterst zorgvuldige millimeterwerk dat
verricht werd tijdens het opbouwen ervan. Hetzelfde geldt als u toch beslist om
voor de nieuwe Nicci French te gaan, maar niet het bovenste exemplaar van de
stapel wenst te nemen — u weet wel, dat exemplaar dat al door velen die u
voorgingen werd bepoteld en daardoor onrein is geworden, haar maagdelijkheid
heeft verloren. Neem gerust een exemplaar halverwege de stapel, maar eeuwige
dankbaarheid zal u tegemoet komen, indien u achteraf de nodige
restauratiewerken uitvoert.
Het zijn onnozele dingen die uiteraard veel meer zeggen
over de boekhandelaar dan over de welgekomen bezoeker van diens zaak, maar het
respect dat u naderhand geniet zal grenzeloos zijn, ook al was dat van in het
begin reeds het geval.
Ik heb nog enkele tips, maar die
zijn voor de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten