Opgesloten en vrijgelaten met Nathalie Pagie

s'Ochtends aan de koffie bedenk ik mij opeens wat als ik geen 1 puzzel kan oplossen in die Escaperoom vanavond. Hellup...  Straks snap ik er helemaal niks van. Pieker pieker: de stress sloeg toe. Altijd jammerlijk voor niks gelukkig.

Op donderdag 31 mei was de dag dat we de escaperoom ingingen met Nathalie Pagie.  Rondom het uitkomen van Rio Grande mochten we een winactie houden waar je opgesloten zou worden met de schrijfster. Patricia Mooring won overtuigend met haar foto , waar de opdracht was dat het  gebaseerd moest zijn op Rio Grande.

Teamlid Lilian kwam al vroeg naar Breda om te lunchen en bij te kletsen. Zo vaak zie je elkaar niet, maar de vorige keer was toevallig de boekpresentatie van Rio Grande in Tillietown. Vorig jaar won ze de High tea met dezelfde Pagie en werd ze direct ingelijfd als recensiemevrouw bij Thrillerlezers. Lekker van het ene terras naar het andere ( lekkerste plek was echt Tante Betsie: ga daar eens lekker

Zo werd het echt geserveerd!

in het tuintje achter zitten. Oase in een drukke binnenstad.) Nu bestelden wij trouwens een hele normale lunch. Zie de foto hoe alles in je leven gethrillerd lijkt te worden.

Tegen 7 uur pikken  we Patricia en Claudia op.
Nathalie en ik kregen van de Rotterdamse dames allebei een prachtige bos bloemen. Altijd leuk zo verwend worden.

We melden ons en worden naar een deur begeleidt en de mevrouw vertelt een verhaaltje over wat er die ochtend op camera te zien was geweest. Wij moesten gaan onderzoeken wat er aan de hand was.  Hopla, deur open en daar traden we binnen.
Je moet allerlei puzzeltjes oplossen, om bijvoorbeeld een kluis te kunnen openen waar een sleutel inzit om in de volgende ruimte te komen. Toen mijn buurvrouw vantevoren enthousiast vertelde hoe haar ervaring was, vond ik het zelf niet heel geweldig klinken. Maar nu snap ik wat ze bedoelde. 
Het is echt zo gaaf of iets te vinden en te ontdekken hoe je dat weer moet gebruiken. Elke keer als een deur opengaat, onstaat er een juichstemming. Je zoekt je allemaal.rot naar aanwijzingen en je hoort en ziet genoeg. Maar je wordt ook flink in de maling genomen door symbolen die helemaal niks voorstellen. Waar vooral ik dan intelligent naar kon gaan staan kijken.
Terugdenkend snap ik nog steeds niet hoe sommige codes gevonden werden. Dat iemand bedacht dat je een bel in moest drukken en tegelijk door een gaatje moest gluren... Hoe dan?
Ik denk dat ik vooral goed naar de computer kon rennen en de berichten van de dader kon voorlezen. De verborgen boodschappen die ik probeerde te vinden in de uitzendingen op de radio, waren er niet en de foto s die ik in de foto-ontwikkelbak rood liet oplichten was leuk...maar nutteloos. Gelukkig hadden we vooral Lilian! Alhoewel ook Nathalie in de eerste ruimte een ontdekking deed waar wij met grote bewondering naar keken.

We zijn echt ver gekomen, want we zaten in ieder geval in de laatste kamer en hadden nog maar 3 kleine spelletjes te gaan met doolhofjes. We mochten het nog even afmaken van de spelleider en het ging om 3 minuten. Jammer, maar zeker een goed gevoel zo ver gekomen te zijn. Best een beetje trots liepen we naar buiten.

Op het terras in Breda nog wat nagekletst, even geroddeld over Ruud van tien miljoen jaar geleden Big Brother en allemaal gingen we enthousiast weer op huis aan.

Ik wil nog even de Boekerij en Nathalie Pagie bedanken voor deze leuke winactie en uitvoering.