Van diverse Karin Slaughter-fans hoorde ik dat haar vorige
boek Goede Dochter wat tegenviel. Meer
psychologisch, minder spannend, ietwat langdradig, wat trager. Ik vond dat boek
juist fantastisch. Ik was dus erg benieuwd wat Karin Slaughter haar grote
schare fans met Gespleten heeft voorgeschoteld.
Begin je in het boek dan kom je er niet meer van los. Hoofdpersoon Andrea leidt een bijna saai
leven en heeft in de afgelopen jaren vooral voor haar van borstkanker
herstellende moeder verzorgd. Tijdens een lunch met haar moeder met wie het
weer beter gaat en waarin haar moeder aangeeft dat het voor Andrea tijd wordt
om haar eigen leven weer op te bouwen verandert haar leven van de ene op het
andere moment. Een man met een pistool komt het restaurant binnen en schiet voor
hun ogen twee mensen dood. De moeder van Andrea ontpopt zich ter plekke als een
koelbloedige dame en schakelt de schutter uit die overlijdt.
Dan ontwikkelt zich een bloedstollend spannend, meeslepend
en bij vlagen adembenemend verhaal waarin Andrea langzaam maar zeker het
verleden van haar moeder ontrafelt.
In het boek wisselen hoofdstukken zich van heden en verleden
en komen uiteindelijk bij elkaar in het nu.
Het boek eindigt in een climax met een onverwachte wending
aan het einde.
In dit boek is niemand te vertrouwen. Niemand is wie hij of
zij op het oog lijkt te zijn. Ook als lezer word je regelmatig op het verkeerde
been gezet.
Als je het boek dan dichtslaat of de laatste bladzijde van
het ebook uit hebt moet je echt even bijkomen. Wat een verhaal, wat een ontwikkelingen
en wat een moordend tempo. Wat een climax.
Ik verwacht dat de Slaughter-fans die De Goede Dochter wat
te subtiel vonden dit boek zeker waarderen. Want in dit boek wordt niets aan de
verbeelding van de lezer over gelaten:
‘ Het mes vloog in een boog omhoog en sneed toen naar
beneden, recht op haar moeders hart af. Andy was verlamd, te bang om ineen te
duiken, te geschokt om iets te doen, behalve toezien hoe haar moeder stierf.
Laura stak haar hand uit als om het mes tegen te houden. Het lemmet ging dwars
door het midden van haar handpalm. In plaats van neer te storten of luid te
schreeuwen, sloeg ze haar vingers om het heft.’
‘Zwijgend hief Laura haar arm, en met een achterhandse zwaai
stootte ze het lemmet in de zijkant van de hals. Tsjak, als een slager die een
stuk rundvlees afsnijdt.’
Ik vond de beschrijvingen van geweld soms net wat te
expliciet, te direct. De dialogen juist wat vlak. Het is een gruwelijk spannend
verhaal, waarin niets is wat het aanvankelijk lijkt en waarbij uiteindelijk
alles knopt. Het is geweldig hoe Slaughter de gejaagdheid van Andrea verwerkt
in het ritme van het boek. De hoofdstukken knallen er uit en ontwikkelingen
gaan in een razendtempo. Ondertussen moet je je aandacht er wel echt bij houden
om de personen die voorbij komen een plek te geven in het leven van de moeder
en de dochter. Ook moet je attent blijven op de link tussen heden en verleden.
Ik heb het boek met plezier gelezen. Het plot zit knap in
elkaar en is fantastisch uitgewerkt. Zelf houd ik meer van subtielere
beschrijvingen waarbij je als lezer ook zelf nog iets ‘in te brengen’ hebt.
Karin Slaughter neemt je van minuut tot minuut mee in haar fantasie, van beeld
naar beeld en laat je pas los na de laatste bladzjde.
Het boek ademt ook echt Amerika, een land waar een wapen een
recht is voor iedereen, waar geweld aan de orde van de dag lijkt.
Als je het verhaal laat voor wat het is en toch nog wat wil
na filosoferen over het boek (iets wat ik graag doe) dan zet het je wel na over
hoe beinvloedbaar een mens toch eigenlijk is, zeker als je onder druk en met
weinig liefde bent groot gebracht. Goed
en kwaad is in dit boek niet zwart-wit. Gespleten is in vele opzichten een heel
passende en mooi gevonden (vertaalde) titel.
Ik twijfel over 4 of 5 kraaien. In haar genre is ze echt meester en het verhaal zit goed in elkaar. Op stijl vind ik het wat minder. Dan wordt het dus 4,5 kraai voor Gespleten.
Annemarie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten