Doodsmak van Anna Levander

Achterflap

In deze zinderende relatiethriller volgen we de personages viertentwintig beslissende uren lang. Een radicaal etmaal, waarin alles kantelt, alles draait en alles eindigt.

Het had een hartstochtelijke liefdeszomer moeten worden, maar tijdens een hittegolf op een Zuid-Europees schiereiland neemt de vakantie van geliefden Maartje en Robin een dramatische wending. Robin vertrekt van het ene op het andere moment en geeft zich over aan Cassandra, een aspirant-politica en fanatiek wielrenster die al een tijd achter haar aanzit en niet geheel toevallig in de buurt verblijft.
Maartje, de wanhoop nabij, denkt haar toekomst veilig te kunnen stellen door een smak geld te verdienen in het casino. Ondertussen geeft Robin op aandringen van haar kersverse geliefde het wielrennen een kans, maar naarmate de tocht vordert begint ze zich af te vragen of Cassandra wel oprecht is over haar gevoelens en bedoelingen. 

Mening

Vol goede moed begon ik in deze, zoals de boekbeschrijving belooft, zinderende relatiethriller. Na de helft ben ik afgehaakt omdat het boek voor mij nooit een thriller werd.

Maar laten we beginnen bij het begin.

Het boek start met een epiloog waarin we getuige zijn van twee dode lichamen die van een rots zijn gevallen. Het is op dat moment niet duidelijk wie het zijn en ook niet hoe het is gebeurd.

Daarna is het boek geordend in zich afwisselende hoofdstukken waarin we door de ogen lezen van Maartje en Robin, twee dames (de eerstgenoemde journaliste en de tweede rechercheur) die al tien jaar geliefden zijn en Cassandra, een politica die kansen ziet op een glansrijke loopbaan bij een rechtsgeoriënteerde politieke partij.

Wat volgt is dat Robin haar relatie met Maartje vanuit het niets opbreekt, haar achterlaat in het huis waar ze met vakantie zijn en de bus neemt richting het hotel waar Cassandra verblijft. Robin heeft sinds driekwart jaar regelmatig appcontact met Cassandra en is tot over haar oren verliefd geworden op de politica in spé.

We volgen de impact die de breuk heeft op Maartje, die het op een zuipen zet, troost zoekt bij een zwerfhond die komt aanlopen en hoe Robin de nacht doorbrengt met Cassandra.

Tussen de regels door komen we erachter dat Cassandra de relatie met Robin ver van te voren heeft gepland en haar vooral wil gebruiken  voor goede publiciteit. Nog dezellfde dag wordt er een interview met Cassandra geplaatst waarin ze de relatie met Robin bekend maakt. Heel , heel langzaam aan vallen de schellen van de ogen van Robin. Ondertussen verrast Cassandra haar met een racefiets en fietstenue, terwijl ze een bloedhekel heeft aan fietsen en neemt haar mee een enorme berg op. Dit betekent een uitputtingsslag voor Robin en een uitputtingsslag voor de prille relatie.

We volgen Maartje die zich afreageert in het casino en zich daar laat oppikken door een werknemer van een rijke sjeik die vervolgens op brute wijze seks met haar heeft.

Nadat ze eerst het nodige verlies lijdt in het casino, pikt ze een flinke stapel geld van dit heerschap waarmee ze wel de nodige winst maakt. Daarna maakt ze zich uit de voeten en besluit Robin op te zoeken op de berg om te zien of de relatie met Cassandra daadwerkelijk ernst is.

Het slot maakt duidelijk hoe de twee mensen van de berg zijn gevallen en eindigt weer in een epiloog, verder in de tijd, waarin wordt teruggekeken op de 24 uur die in 241 bladzijden wordt beschreven.

Een thriller is het wat mij betreft nooit geworden. Het is vooral een ongeloofwaardige weergave van een relatiebreuk, veel seks en jaloezie. Het is ongeloofwaardig dat de journaliste Maartje nooit iets heeft gemerkt van het oververhitte appcontact van Robin en en Cassandra en het is al even ongeloofwaardig dat rechercheur Maartje zich zo volledig in de luren laat leggen door Cassandra.

Het enige waar ik tijdens het lezen toch benieuwd naar was, waren de lichamen die van de berg waren gestort. Dat werd aan het einde van het boek duidelijk, maar het verhaal waarom werd noch spannend, noch intrigerend en was bij tijd en wijlen platvloers.

Jammer, want de ingrediënten voor dit verhaal hadden best heel aardig kunnen zijn.

Annemarie