Simone van der Vlugt ondervraagd

Ik ga geen introductie doen voor Simone van der Vlugt. Als je als lezer van thrillers nog nooit van deze schrijfster heb gehoord, heb je ver weg in een grot zonder social media en vooral zonder thrillers doorgebracht. Op de meeting met SophieHannah liep ik de schrijfster tegen het lijf. Bij wijze van spreken dan: een botsing zou niet goed uitvallen voor Simone.

Nu kan je het interview lezen wat wij die dag afspraken met een leuk nieuwtje.

*Je behoort tot de drie grote nederlandse Thrillerschrijfsters. Elke thriller verschijnt hoog in de CPNB 60. Maakt dat je nerveus nog als er een nieuw boek gaat uitkomen?

Nerveus is niet het goede woord. Natuurlijk ben ik benieuwd hoe het boek het zal gaan doen, maar wat ik de afgelopen jaren heb geleerd is dat er altijd een groep is die het resultaat tegenvalt en een groep die juist heel enthousiast is. Dat komt omdat ik steeds iets anders doe. De ene keer gaat het meer om psychologische spanning, zoals in De doorbraak, en de andere keer zit er meer direct gevaar in mijn boeken.

*Stel dat iemand nog nooit een spannend boek van je las welke moeten ze dan oppakken als ze er een gaan proberen en  waarom juist die?

 

Ik denk Op klaarlichte dag, waar ik de NS Publieksprijs mee won. Dat boek heeft lekker veel vaart en zit vol onverwachte wendingen.

*Welk boek had je graag zelf geschreven willen hebben?

Een kus voor je sterft van Ira Levin, en 24 uur van Greg Iles.

*Lees je zelf veel? Welk boek las je onlangs en bleef je echt bij?

Eigenlijk veel te weinig. Ik ben een typische vakantielezer. Voor mijn boeken moet ik altijd veel researchmateriaal doornemen, zeker voor mijn historische romans. En dan moet ik mijn eigen manuscripten nog eindeloos herlezen. Als ik klaar ben heb ik niet zoveel behoefte meer aan letters.

*Je hebt ooit de lerarenopleiding Frans en Nederlands gedaan. Heb je eigenlijk ooit echt les gegeven?

Wat wilde je als puber graag worden?

Nee, dat is er niet van gekomen. Toen ik afgestudeerd was ging ik op het secretariaat van de Crédit Lyonnais in Amsterdam werken, vanwege mijn Frans. In die tijd schreef ik mijn eerste historische jeugdroman, De amulet. Toen dat boek werd uitgegeven ben ik vol voor het schrijven gegaan. Dat was namelijk wat ik écht wilde. Ik stuurde vanaf mijn dertiende al boekjes naar uitgevers.

*Jullie 3 staan voor de verandering van de Nederlandse thriller begin 2000. Er kwam ook veel kritiek vanuit de mannenhoek die toch wel neerbuigend over de vrouwenthrillers deden. Hoe kijk je terug op die tijd?

Kritiek is nooit leuk, het kan je heel onzeker maken. Maar daar stond het overweldigende enthousiasme van mijn publiek tegenover. Ik zou ook niet graag een schrijver zijn die prachtige recensies krijgt maar die niet gelezen wordt.

- Er heerst nog altijd wel vanuit bepaalde hoek minachting voor de thriller in zijn algemeen. Zal het ooit veranderen denk je?

De kritiek is aardig verstomd. Zelfs de elitaire uitgeverijen die er eerst hun neus voor ophaalden, geven nu thrillers uit. Er zal altijd een zeker spanningsveld bestaan tussen thrillers en literatuur, maar volgens mij heeft de thriller intussen zijn bestaansrecht wel veroverd.

- Interesseert kritiek je nog?

Jazeker. Je wilt elk boek toch zo goed mogelijk schrijven en jezelf het liefst verbeteren. Kritiek is daarbij onmisbaar, het houdt je scherp. Ik trek me niet alles aan, maar ik heb er wel van geleerd.

*Waar haal je elke keer weer de inspiratie vandaan.

Geen idee. Het is alsof er een soort antenne op mijn hoofd staat die voortdurend alles wat ik hoor en zie scant. Het is een merkwaardig proces dat bijna niet uit te leggen valt.

*Gabby Naus , 1 van onze leden vraagt zich af :“Hoe vind je de balans tussen productiviteit in het schrijven en kwaliteit blijven bieden?”
Want dat lijkt me dus moeilijk: wanneer is een verhaal of boek echt af? Je kunt blijven schaven en verbeteren maar er moet ook brood op de plank, en je bent ook nog tijd kwijt aan research, promotie enz.

Samen met Inge Ipenburg bij meeting Sophie Hannah

Ik schrijft fulltime, ik heb er geen andere baan naast, dus ik kan zoveel tijd aan mijn boeken besteden als ik maar wil. Zeker nu mijn kinderen de deur uit zijn, gaat het hard. Als ik vier of vijf maanden lang hele dagen (ook de weekeinden) met mijn boek bezig ben, staat de eerste versie er wel. De rest van het jaar is voor de tweede en derde versie, research voor het volgende boek en ontspanning. In de herfst en winter werk ik het hardst, in de zomer veroorloof ik me meer vrije tijd.

*Luna heeft de volgende vraag:

Je debuut was De amulet een jeugdboek over heksenvervolgingen en dit boek is mij altijd bijgebleven en heb ik keer op keer uit de bieb geleend toen ik nog op school zat. Zou je het leuk vinden om voor volwassenen ook een historische roman over die tijd en die plek te schrijven, met nieuwe personages, maar met ook kleine bijrollen voor de personages uit De amulet?

Nee, dat onderwerp heb ik gehad. Ik schrijf liever iets nieuws. Als ik het al over heksenvervolging zou hebben, dan met een compleet ander verhaal.

*Mascha:

Hoeveel van het verhaal heb je al in je hoofd voor je begint met het daadwerkelijk schrijven? Zijn de verhaallijnen, personages en het plot van tevoren uitgedacht of alleen in grote lijnen en ontstaat er nog veel tijdens het schrijven?

Bijna alles zit al in mijn hoofd, maar dat kan tijdens het schrijven ook weer veranderen. Juist als je bezig bent, komen er mooie invallen die je van tevoren niet had kunnen bedenken. Ik bedenk altijd eerst het einde, zodat ik weet waar ik naartoe moet en ik niet vastloop. Maar ook dat einde kan veranderen. Het gaat erom dat je niet zomaar begint en verwacht dat de rest wel komt. Dat kan erg tegenvallen. Bovendien moet je als schrijver controle over je verhaal hebben.

*Je doet voor elk boek veel onderzoek. Voor De doorbraak ging je langs bij Marco Borstao en Edsilia rombley. Ook ging je op zangles. Wat deed je allemaal voor je toekomstige boek Het schaduwspel?
En hoe werk je aan dit boek. Heb je een werkkamer, heb je muziek aan , plakken er overal gele briefjes?

Voor Het schaduwspel moest ik vooral veel lezen. Op vakantie zorgden mijn man ervoor dat we altijd een dag gingen varen, het liefst de oceaan op. In het boek maakt Eva namelijk een lange zeereis. Verder heb ik inderdaad een fijne werkkamer, met whiteboards waar ik met magneten plattegronden, reproducties van schilderijen en portretten van mijn personages ophang.

*Bij de zogenaamde recensieboeken lees ik met post-itjes. En lees je dus minder onbevangen. Hoe leest een thrillerschrijfster thrillers van anderen. Kijk je wat jij anders had gedaan?

Alleen maar. Ik kan eigenlijk niet meer normaal lezen. Misschien dat ik het daarom ook niet meer zoveel doe.

 

Meeting Sophie Hannah

*Onlangs bij de meeting van Sophie Hannah ging het over het minder lezen onder jongeren. Zie jij oplossingen?

In het middelbaar onderwijs kan nog veel gewonnen worden. Scholen die investeren in schrijversbezoeken zien het aantal lezende scholieren wel groeien.

*Je boeken waarin Lois het hoofdpersonage is wordt eind dit jaar een tv serie. Is er inmiddels meer bekend?
In De reünie had Thekla Reuten de hoofdrol. Niet bepaald de minste. Was je trots?

De verfilming van De reünie was ongelooflijk leuk om mee te maken, vooral omdat het de eerste keer was. Thekla kende ik al, ik had haar voorgedragen om de hoofdrol te spelen.

Ruim twee jaar geleden benaderde Endemol me om een televisieserie van mijn boeken over Lois te maken. Ik heb dus erg lang mijn mond moeten houden, erg lastig!

Nu is eindelijk de cast bekendgemaakt en zijn de opnames begonnen, in mijn woonplaats Alkmaar. Daar spelen de boeken, Aan niemand vertellen, Morgen ben ik weer thuis en Vraag niet waarom zich af. Noortje Herlaar speelt de hoofdrol en ik ben erg blij met haar.

Het worden drie lange telefilms, een over elk boek, die op de vrijdagavond worden uitgezonden.

Ik ben heel nauw betrokken geweest bij het schijven van de scripts, maar de serie is geen blauwdruk van de boeken. Op onderdelen zijn er verschillen, dat kan niet anders. In een boek heb je veel meer ruimte om je verhaal te doen. Als ik schrijf dat een boottochtje uitloopt op een gevaarlijke onderneming door een storm, kunnen ze moeilijk weken op een storm gaan zitten wachten. Om praktische redenen moet er dus weleens iets aangepast worden.

Maar de personages en de plots zijn overeind gebleven, en het karakter Lois ook. En dat is het belangrijkst.

*Welke wensen heb jij nog op schrijfgebied?

Ik hoop op nog meer verfilmingen, en een prijs winnen is ook altijd leuk. Maar vooral hoop ik op deze manier door te kunnen gaan, met een trouw lezerspubliek dat mijn boeken waardeert. Want uiteindelijk gaat het om de lezers.