Driest van Dinie Bell

Titel: Driest
Auteur: Dinie Bell
Publicatiedatum: december 2017
Uitgeverij: Palmslag

Cover
Het blijft smaak, maar ik vind het wel heel simpel. Terwijl de vorige twee omslagen echt als mooi bestempeld konden worden, vind ik de omslag van Driest te simpel. Als ik het zou zien liggen, zou ik het wel oppakken om te kijken wie dit dan gebruikte. Dus uiteindelijk behaalt het wel het doel van opvallen.

Achterflap
Drie personen vertellen het verhaal van Driest: een minderjarig meisje dat berecht is als volwassene, Imke en Mercedes. De veroordeelde zit de haar opgelegde straf uit in een vrouwengevangenis. Daar wordt het haar bepaald niet makkelijk gemaakt door haar medegedetineerden. Ze treiteren en belagen haar wanneer ze maar kunnen. 
Imke is een introvert meisje dat opgroeit met een liefdevolle moeder en een strenge vader. De laatste denkt alleen maar aan geld verdienen en heeft geen oog voor de noden van zijn dochter. Daarbij kan ze in zijn ogen niet veel goed doen. Mercedes is Imkes tegenpool; ze is extravert en weet van zich af te praten. 
Wat hebben deze drie meisjes met elkaar te maken? En wie is toch die 'hij' aan wie de veroordeelde steeds refereert?

Mening
Na de proloog wordt het verhaal om en om vertelt door Imke en Veroordeelde (zoals ze in het boek genoemd wordt)
De veroordeelde is naamloos en dit schept bewust afstand.  Ze schrijft lieve gedichtjes, maar als ze in de gevangenis getergd wordt door Zwarte Gonda en diens club laat ze duidelijk merken niet met haar te laten sollen. In een gruwelijke actie ( waar ik luidkeels gatverdegatver hardop riep tijdens het lezen) neemt ze wraak.
In terugblikken zie je dat deze Veroordeelde door een manspersoon die aangeduid wordt als Hij , steeds verder het verkeerde pad opgaat en steeds crimineler zaakjes moet doen tot het op een dag fout gaat.

Afgewisseld met de verhalen van Imke die onder een zeer strak regime opgevoed wordt waar volgens een bepaalde klasse geleefd moet worden.  Zo.is omgang met de huishoudster  not done bijvoorbeeld. De vooral afwezige hardwerkende vader die op veel neerkijkt drukt een belangrijk stempel op het leven. Oom Ruud brengt leven in de brouwerij, maar wordt geminacht door vader.

“Hij sleurde me mee en toen we een flink eind uit de keuken verwijderd waren, beet hij me toe dat het geen pas gaf met ondergeschikten om te gaan alsof het familieleden waren. ‘Laat ik je daar nooit meer betrappen, Imke. Personeel is min volk.'”

In deel twee wordt er nog derde naam, die van Mercedes  geïntroduceerd en dan gaan de puzzelstukjes voor elke lezer  wel op hun plek vallen.

Ook al heb ik vrij vroeg het vermoeden wat de opzet van het boek is, maakt dat weinig uit om geen bewondering te hebben hoe Dinie Bell dit plot bedacht heeft. De verrassende epiloog is een mooie afsluiting van Driest

Conclusie
Driest is vlot en lekker leesbaar geschreven. De spanning wordt goed opgebouwd omdat je nieuwsgierig bent wie de geheimzinnige personen toch zijn. Inmiddels na meerdere boeken te kennen van deze auteur zijn er wel steeds terugkerende ingrediënten te zien: complexe familierelaties en de geheimzinnige niet benoemde persoon die rondwaart. Hier dan de HIJ waarvan de lezer moet gaan afvragen wie dat toch is en waarom hij zo belangrijke rol in het leven van de Veroordeelde speelde. En waarom zij volgzaam deed wat van haar gevraagd werd. De redenen waarom de personages in het verhaal handelen zoals beschreven wordt verklaarbaar uitgelegd.

3,5 kraai voor deze Driest