Auteur: Karin Hazendonk
Uitgever: LetterRijn
336 pagina’s
Karin Hazendonk is geboren in Utrecht (1961) en groeide als enig kind op in Waddinxveen. Ze studeerde financiële en commerciële administratie en werkte vijfentwintig jaar in de financiële sector. Haar grootste passie schrijven werd al die tijd in de ijskast gezet. In 2013 kwam er een ommekeer. Administratie zaken hebben plaats gemaakt voor eerste stappen in de wereld van het schrijven. Zo kwamen in 2014 haar eerste twee thrillers ‘Blun’ en ‘Handelswaar’ uit en in augustus 2017 haar derde thriller ‘Waanidee’.
Als Victor Bronckhorst op elfjarige leeftijd zijn ouders verliest, wordt hij door zijn grootouders in huis genomen. Ondanks het leeftijdsverschil en de sadistische karaktertrekken die zijn opa blijkt te hebben, ontstaat er een hechte band tussen de twee.
Opa noemt hem de uitverkorene die een belangrijke taak heeft te vervullen.
Bronckhorst ontplooit zich tot een succesvol zakenman, maar de band met zijn grootvader blijft ook na diens dood bestaan. De gesprekken tussen beiden gaan door en ook geeft opa nog regelmatig advies, al speelt dit alles zich nu nog slechts in Victors hoofd af …
Victor ontwikkelt een idee waarmee hij de door opa gegeven taak kan volbrengen. Hij verzamelt een kleine groep mensen om zich heen die hem met hun specifieke kennis van dienst kunnen en zullen zijn.
Twee jaar later wordt het land in de greep gehouden door een golf van onverklaarbare sterfgevallen. De chaos is compleet en het land verandert in een puinhoop met overal mensen die op de vlucht slaan. De geschiedenis lijkt zich te herhalen.
De cover van het boek heeft een gifgroene kleur en een verscholen gebouw waarvan je het vermoeden krijgt dat hier duistere praktijken plaatsvinden. Ik werd op slag nieuwsgierig.
Het verhaal begint over de jeugd van Victor, waarbij meteen duidelijk wordt dat dit geen eenvoudige jeugd is geweest. Na het verlies van zijn beide ouders, waar hij in principe helemaal niet om treurt, komt hij bij zijn grootouders te wonen. Ook hier hangt een sadistisch sfeertje. Het nare gevoel kruipt in je lichaam en af en toe moet je je losmaken van de gedachte.
Vervolgens kom je terecht in het heden waar Victor een volwassen man is en waar hij zijn sadistische gedachte alleen nog maar verder ontwikkeld heeft. Dit natuurlijk op aandringen van zijn opa, die hem in zijn opvoeding duidelijk medegedeeld heeft wat zijn doel in zijn leven moet worden.
Met behulp van anderen die totaal niet begrijpen waar Victor op uit is, start hij zijn project. Beetje bij beetje komt de afschuw naar boven drijven. Wie gaat hem stoppen? En hoeveel onschuldige slachtoffers gaan er vallen?
De hoofdstukken zijn duidelijk benoemd en ondanks dat je van heden naar verleden schommelt zit de vaart goed in het verhaal. De walging voor Victor is voelbaar, maar nog meer die voor zijn opa die hem tot deze daden heeft gedreven. Het is een heerlijke pageturner en het plot is er eentje waarvan je hoopt dat het zo zou eindigen. Maar de onzekerheid of we hierna veilig zullen zijn, blijft een onprettige gedachte. Want fictie is binnen enkele stappen omgezet in non-fictie.
Leesplezier: 5
Spanning: 4
Plot: 4
Originaliteit: 4,5
Psychologie: 4
Schrijfstijl: 4,5
Ik geef ‘Waanidee’ welverdiende 4 kraaien.

Danielle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten