Auteur : Sterre Carron
Uitgeverij : Witsand Uitgevers
ISBN : 978 94 9201 186 2
Niemand kan beter met de deur in huis vallen dan Sterre Carron. Aanlooptijd is er niet nodig. Gewoon de lezer direct in het verhaal gooien. Geen medelijden. Dat laatste geldt trouwens zowel voor de slachtoffers als voor de lezers. Zoals het de schrijfster betaamt gooit ze je in het diepe. Ze neemt je met veel genoegzaamheid op sleeptouw, zet je op verschillende zijsporen tot je hoofd zo dol draait dat je niet helder meer kan nadenken. De hoofdstukken wisselen elkaar gewillig af van perspectief waardoor je met tijden ook de moordenaar aan het woord krijgt. Opmerkelijk is dat na het lezen de dader deels op begrip kan rekenen.
Carron schrijft boeken zoals een horloge tikt. Ze zet alle onderdelen in werking en op het juiste moment heb je de eerste klokslag die je plotsklaps wakker houdt (want ja, het is inderdaad moeilijk om Carrons boeken even opzij te leggen ook al is het ruimschoots de tijd om je ogen te sluiten) om vervolgens te wachten op de volgende klokslag die je uit je lood doet slaan. Enig verschil is dat een klok perfect afgemeten is, maar bij ‘Puta’ heeft Carron het heft in handen waarbij ze met genot genadeloos onaangekondigd toeslaat. Ditmaal tovert ze een plot tevoorschijn die menig thrillerlezer weliswaar versteld doet staan. Als je dan denkt dat alles de revue heeft gepasseerd en je denkt rustiger te mogen ademhalen, heeft Carron nog een ware climax achter de hand. Eéntje die je zó versteld doet staan waardoor de inleving zeer sterk is. Gevolg : je roept, jammert … kortom, je geeft ten volle uit luidop commentaar om het slachtoffer hulp te kunnen bieden! Wie denkt dat het de zoveelste Rani Diaz in een rij is, is eraan voor de moeite want de auteur lijkt sinds haar laatste boeken de iets meer gruwelijkere kant uit te gaan. Iets waar échte thrillerfanaten van smullen !
Het verhaal begint bij Manon. Wanneer haar vriendin Flore, die bij haar in de straat woont, haar afspraak niet nakomt beslist Manon om zelf even een kijkje te nemen. Ze vindt haar dood terug. Manon wordt direct aangewezen als hoofdverdachte. Wanneer er plotsklaps een andere case opduikt waarbij een boer en zijn vrouw hun leven lieten begint Rani Diaz verder op onderzoek te gaan. Iemand in de stad is op stap … op stap met moordende gedachten. Hoewel de slachtoffers geen band hebben met elkaar voelt het team dat ze ergens overheen zien.
Zoals vanouds zorgen de bekvechterij en de conversaties in het Rani-team voor een luchtige verpozing tussen de soms wel inventieve en afschuwelijke moordpraktijken. Het blijft een aangenaam iets om de evolutie van de teamleden te kunnen volgen. Naast deze schaduwrijke momenten zijn er natuurlijk ook netelige, onderwerpen die de auteur op de voorgrond wil brengen. Voor sommigen, spijtig genoeg dagelijkse realiteit … zaken waar men voor de rest van het leven geconfronteerd wordt. ‘Speels’ plant Carron deze zware thema’s probleemloos in haar boeken waardoor je je af en toe de vraag stelt hoe jij met de situatie zou omgaan. Nogmaals, begrip voor de dader is met momenten niet veraf.
Carron bezit de prachtige eigenschap om energie in haar boeken te brengen. Het is een kunst die niet iedereen gegund is om op een subtiele manier te spelen met woorden en situaties waardoor je de lezer na het laatste woord perplex en verweesd achterlaat in een leegte en een gegarandeerde leesdip. Hoe moeilijk is het niet om als thrillerschrijver emoties uit te lokken bij je lezers ? Gevoelens die zo sterk beschreven staan en die zich niet enkel beperken tot walging omtrent de beschreven daden, maar die ook je gevoelige snaar raken omdat de pijn van de dader èn de angst van het slachtoffer erg tastbaar is.
Soit voor de (nieuwe) fans wordt het weer ‘eindeloos’ wachten op de 10de Rani Diaz … laat dat wachten dan maar een kunst zijn die de fans telkens weer dienen uit te oefenen.
En voor nu … even proberen mijn hartslag terug onder controle te houden ! Nog iets waar Sterre Carron haar lezers met uitdaagt
Ann Carol
Geen opmerkingen:
Een reactie posten