Onvindbaar van Laura McHugh

Titel: Onvindbaar

Auteur: Laura McHugh

Uitgeverij: Cargo

Aantal pagina's: 331

Over de auteur:

Laura McHugh woont en werkt in Missouri,en debuteerde met het zeer goed ontvangen. Het gewicht van bloed, winnaar van de International Thriller Writers Award 2015.

Achterflap:

Wanneer de tienjarige Arden op haar jonge tweelingzusjes past, ontsnappen ze even aan haar aandacht. Vervolgens ziet ze de meisjes in een glimp in een onbekende auto voorbijsnellen. Sindsdien is de tweeling spoorloos verdwenen. Twintig jaar later heeft Arden haar leven nog maar nauwelijks op de rails, haar studie lijkt te mislukken en de vraag of haar zusjes nog leven houdt haar nog altijd bezig. Als haar vader overlijdt, erft ze het familiehuis dat sinds het drama leegstaat, en besluit ze terug te keren naar haar geboortedorp. Daar blijkt al snel dat haar herinneringen aan die verschrikkelijke middag niet kunnen kloppen, en ze gaat op zoek naar de man die korte tijd verdacht werd van de verdwijning. Arden is vastberaden om de waarheid te achterhalen, maar het stadje en het familiehuis geven hun geheimen niet zomaar prijs.

Cover:

Hier hou ik van, een mysterieus huis op de achtergrond, mooi verlicht en wazig weergegeven, alsof het in de mist staat. Twee meisjes, een tweeling, kijken naar het huis. Je ziet ze op de rug en het is net alsof ze niet terug kunnen naar het huis. Of dat ze ergens of op iemand wachten. Het roept bij mij een geheimzinnig en een griezelig gevoel op.

Er zijn momenteel veel covers met meisjes erop, maar het klopt met het verhaal. Voor mij is dit een cover die ervoor zorgt dat ik het boek op zou pakken om de achterflap te lezen.

Mijn mening:

Herinneringen, hoe erg kun je daar op vertrouwen? Kun je er wel op vertrouwen?

Ik heb eens gehoord dat ooggetuigen niet altijd even betrouwbaar zijn, omdat ze het voorval vaak niet meer helder voor de geest kunnen halen. En dan heb je natuurlijk nog de vraagstelling, in hoeverre kun je een ooggetuigen sturen?

Dit boek draait om herinneringen, een mooi fenomeen en goed uitgangspunt voor een thriller.

Arden's leven verander compleet als haar zusjes, onder haar neus, verdwijnen. Arden is de laatste persoon die de tweeling heeft gezien. Violet en Tabitha zijn dan twee jaar oud. Het verdwijnen van haar zusje heeft, zoals te verwachten is, enorm veel impact op de gezinsleven. Ze verhuizen meerdere malen, haar vader heeft steeds een baan in een ander deel van het land. En een scheiding blijft niet uit.

Als haar vader komt te overlijden is het huis waar ze is opgegroeid aan haar nagelaten en keert ze na 20 jaar terug. Tot grote ergernis van haar moeder. Arrowood, zo heet het huis, vernoemd naar de familie is altijd met behulp van een trustfonds onderhouden, er is niets veranderd. Alles is nog zoals ze het achtergelaten hebben, zo ook haar slaapkamer.

Het leven van Arden verloopt moeizaam, ze heeft moeite met haar opleiding, ze hoeft alleen nog maar een scriptie in te leveren om af te studeren, maar ze krijgt geen letter op papier. De herinneringen aan vroeger zitten haar dwars. Met de terugkeer naar Arrowood hoopt ze zo een streep onder het verleden te kunnen zetten en misschien wel antwoorden te vinden.

Josh Kyle, mysterieliefhebber en oprichter van Midwest Mysteries, is opzoek naar dezelfde antwoorden. Hij had Arden al eerder benaderd voor het afnemen van een interview, maar ze was bang dat het zo'n freak zou zijn die op jacht was naar sensatie en een luguber verhaal. Arden had zijn uitnodiging dan ook verworpen, maar na het overlijden van haar vader had hij wederom een mail gestuurd. Al zijn andere mails waren onbeantwoord gebleven, maar het onderwerp van de mail was: Harold Singer. Haar nieuwsgierigheid was gewekt, wat wist hij van Singer, de man met de enige goudkleurige auto, waar de zusjes in verdwenen waren.

Samen met Josh gaat ze op zoek, wat er allemaal boven water komt...

Zoals gezegd draait in dit boek alles om nostalgie en herinneringen. Oude liefde roest niet, maar geld dat ook voor jonge jeugdliefdes? Als ze haar oude vriendje Ben tegen het lijf loopt, slaat haar hart weer even over. Kun je

na 20 jaar de draad weer oppakken waar je gebleven bent, of is er te veel gebeurt. Zijn de herinneringen die je deelt voor beide wel hetzelfde of heeft de ander het destijds anders beleefd en opgeslagen?

Quote: “Nostalgie had me altijd gefascineerd, het bitterzoet verlangen naar een verloren plek en een verdwenen tijd.”

Laura McHugh heeft mij niet kunnen verrassen, ik had er meer van verwacht. Het is een goed geven, herinneringen en de verdwijning van jonge kinderen. Er had meer ingezeten als de personages beter waren uitgewerkt. Er staan ook wat fouten en blunders in, dat vind ik storend, net als het feit dat ik meerdere keren iets opnieuw moest lezen om te begrijpen wat er staat.

Punten:

Originaliteit: 3 
Leesplezier: 3 
Psychologie: 3 
Schrijfstijl: 3 
Spanning: 2 
Plot: 3

Onvindbaar krijgt van mij 3 sterren

Lilian