Thomas Olde Heuvelt in Breda

Op een mooie zaterdag had de ene boekhandel Guus Meeuwis op bezoek voor het signeren van een kookboek en de andere Thomas Olde Heuvelt. De keuze is dan al snel gemaakt. Het scheelde misschien ook al dat ik niet van Guus Meeuwis houd.

Enkele teamleden zijn helemaal wild van het ‘snoepje’ Thomas, zoals ze de jonge schrijver noemen, maar hadden dringendere afspraken (wat kan er dan dringender zijn?). Dus liep ik op deze dag de lange winkelstraat uit zo de mooie boekhandel Grand Theatre in.
Wat doe je dan als eerste? Juist, snuffelen tussen alle boeken. En natuurlijk had ik er wel weer een paar die ik graag wilde gaan lezen. Maar aangezien de vraag al snel opkwam wanneer ik die boeken wilde gaan lezen, heb ik alles braaf laten liggen.

Al snel komt Thomas het pand inlopen waar niet veel later het interview begint door plaats te nemen met de interviewer op twee koningsstoelen op het podium. De interviewer van de dag is Linda Bertens, die ik eerder leerde kennen toen ze de pr deed bij Uitgeverij De Geus. Intussen werkt Linda bij Lemniscaat, waar in 2017 een jeugdthriller verschijnt (daarover binnenkort meer!).

Relaxed beantwoordt Thomas een reeks vragen, zoals waarom Hex in de nieuwe versie een andere afloop heeft gekregen?

Achteraf vindt hij dat de eerste versie met het einde wat uit de bocht liep. In de Amerikaanse versie loopt het verhaal goed af en blijkt de hex niet zo slecht te zijn als men dacht. De Amerikaanse versie speelt ook echt af daar in plaats van in Beek. Alle anderstalige, zoals de Turkse, spelen ook gewoon allemaal af in Amerika. De keuze voor de andere setting is gedaan, omdat iets pas creepy is als je je kan verplaatsen. De Amerikanen kunnen zich slecht verplaatsen in een dorpje ergens in Nederland. Men denkt toch al dat Nederland de hoofdstad is van Zweden.

Komt hij nog tot schrijven met al zijn reizen rondom de wereld de afgelopen tijd?

'Nee, eigenlijk niet!’, is zijn antwoord. Onlangs was hij zeven weken in Amerika. De uitgeverij heeft inmiddels het opgegeven om deadlines te geven aan Thomas. Het heeft namelijk toch geen enkele zin. De verwachting is dat in het voorjaar van 2017 dan toch eindelijk een nieuw boek zal gaan verschijnen.

Linda stelt opeens de vraag hoe het met Knurft gaat? Eerlijk gezegd sta ik te kijken alsof ik het in Keulen hoor donderen. Maar Knurft bleek zijn hagedis te zijn. Helaas is hij inmiddels wel dood. Maar Thomas lijkt er niet mee te zitten. Blij vertelt hij over zijn nieuwe beest, die echter bij een ander woont daar hij nauwelijks twee maanden in Nederland was dit jaar.

Waarom is hij met vloggen gestopt?
Op social media vindt hij Instagram en Facebook heel leuk en dat onderhoudt hij goed. Vloggen kostte eigenlijk veel meer energie dan dat het hem wat opleverde. Het zou te geforceerd worden en dan kan je het beter niet doen.

Linda geeft aan halverwege het boek niet verder te hebben willen lezen Ze zegt het dan al te eng te vinden. Thomas moet er hard om lachen en roept dat het daar nog geen eens eng is. 'Daar zijn de meningen dan echt over verdeeld’, antwoordt Linda. een reden om door te lezen is dat je van alle kanten voelt dat er iets gaat gebeuren, maar wat vraag je je steeds af.

De schrijver koos bij het schrijven bewust de moderne tijd. Dat er mensen waren die afraadden de tijd met mobieltjes, camera’s etc te gebruiken legde hij naast zich neer. Hij vond het gaaf de nieuwe mogelijkheden te kunnen gebruiken iets ook creepy te maken bijzonder.

Het gegeven hoe een maatschappij reageert als er iets vreemds van buitenaf binnendringt in een vaste groep intrigeerde hem. Kijk maar eens hoe de maatschappij reageerde op de enorme vluchtelingenstroom. Wat zou er dan wel niet gebeuren als er iets bovennatuurlijks zou gebeuren? We weten gewoon niet hoe we echt zouden gaan reageren. Je kan je er iets bij proberen voor te stellen. Maar hoe we werkelijk zullen doen…
Kijk naar de mensen in oorlogsgebieden? De vreselijkste dingen voeren ze uit, zoals bijvoorbeeld martelingen. Vantevoren zullen ze dat ook niet verwacht hebben van zichzelf.

Heeft hij eigenlijk nu spijt van de eerste editie, vraag ik hem. Nee, het heeft hem gebracht waar hij nu is. Zonder die Hex was hij nu niet in Amerika bijvoorbeeld geweest en was zijn boek niet gelezen door Stephen King.
Wel is hij blij dat zijn eerdere boeken niet meer verkrijgbaar zijn. Je ontwikkelt je als schrijver- als het goed is tenminste vult hij lachend aan- en dan zou hij die verhalen nu anders geschreven hebben.
Hij is nu nog steeds trots dat hij ooit een elevatorpitch had over zijn boek, terwijl het nog geeneens uit was. Hij zat met twee belangrijke mensen uit het boekenvak aan de lijn. De ene zat in Canada, de ander in een ander deel van de wereld en hij zelf in Nederland. Ieder in een ander dagdeel. Ze zeiden hem na die pitch spoedig terug te bellen. Na vijf minuten werd hij echter al teruggebeld en kreeg hij een contrcat aangeboden.

In Nederland is er eventueel sprake voor een tv serie rond Hex. Thomas weet niet hoe het precies met de rechten zit. Maar een verfilming door de Amerikaanse Warner Bros zou wel fantastisch zijn. Hij heeft zelf geen enkele invloed op het scenario, maar zou graag een Hitchcockscene willen hebben. Hitchcock verscheen in al zijn films even kort in beeld. Of vreselijk vermoord worden wil hij ook wel.

Na het interview neemt Thomas als de altijd even vriendelijke als charmante schrijver plaats tussen zijn fans aan een lange tafel en gaat daar zitten kletsen met de bezoekers.

Ik vertelde na het weekend op mijn nieuwe werk over wat ik gedaan had zaterdags en over Hex zelf. Iemand zo enthousiast makend dat ze gelijk in het boek begonnen is en er tijdens het lezen heel enthousiast over werd. Dus spreid het woord. Hex is heerlijk creepy en niet voor watjes.

Hieronder een linkje waar Thomas wat over zijn boek vertelt in de Bredase boekhandel.

https://youtu.be/eKP9cgUexIo