Zaterdag 24 september Wanneer ik ’s morgens om half negen mijn ogen open, voel ik me goed. Ik ben gisteren tijdig gaan slapen en al die uren rust hebben me ontzettend deugd gedaan. Ik sta op, ontbijt, ruim de keuken op en beantwoord nog wat mails. Dan maak ik me klaar want mijn man, mijn dochters en ik hebben besloten vanmiddag een dagje naar Antwerpen te gaan. Shoppen. Op zoek naar hét jurkje. De zon schijnt en we hebben besloten om ons voor niets te haasten. Als we rond twee uur in Antwerpen aankomen, splitsen onze wegen zich. De meiden trekken er alleen op uit, mijn man en ik doen het gezapig aan, genietend van de zon en elkaar.
Het is druk in Antwerpen. Heel erg druk. Blijkbaar wil iedereen genieten van misschien wel het laatste weekendje overvloedige zon. Opgetogen loop ik met mijn man naar die ene winkel van dat speciale merk dat ik zo graag draag. Ik ben er nog nooit eerder geweest maar het is een monobrand store dus ik vermoed dat ze hier écht wel alles hebben van dat merk. Na lang zoeken vinden we de winkel. Hoopvol gaan we naar binnen, maar al snel bemerk ik dat de kleding die hier hangt niet in aanmerking komt voor mijn boekpresentatie. Tien minuten later staan we weer buiten. De ontgoocheling staat op mijn gezicht te lezen. Ik was er echt van overtuigd hier juichend buiten te komen. Mijn man probeert mij te troosten en troont me mee naar enkele andere leuke winkels maar winkel na winkel kom ik met lege handen naar buiten.
‘Kom,’ zeg ik na een tijdje. ‘Ik ga niet heel Antwerpen afdweilen, zoekend naar die ene jurk. Laten we een terrasje doen met een bubbeltje.’ En dat doen we. We zoeken een gezellig terras op, bestellen een lekker glaasje cava en wat tapas. Wanneer mijn meiden anderhalf uur later breed glimlachend bij ons aanschuiven, ben ik over mijn teleurstelling heen. Zij hebben wel leuke dingetjes gevonden en blij tonen ze ons hun buit.
Nu zijn we terug thuis. Mijn dochters hebben me op de terugweg overhaald vanavond wat jurkjes te passen die ik nog niet vaak gedragen heb. Zij zijn ervan overtuigd dat dat vast nog een prachtexemplaar tussen zit. En ja, misschien hebben die slimme meiden van mij wel gelijk. Kijk, ik ga er nu aan beginnen! Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten