Auteur: Valerie groeide op in Albany. Ze studeerde Engelse Literatuur in Zuid-Californië waar ze werkte in een boekenwinkel. Tegenwoordig woont ze in Portland met haar man. Het stille zusje is haar debuut.
Cover:
Een
jonge vrouw met blond haar. Meer laat het niet zien. De titel in
grote roze letters vallen daarentegen goed op. Door juist de
opvallende titel zou ik het boek hebben opgepakt. Bij de tekst van de
achterflap komt goed naar voren waar het verhaal over gaat. Het zusje
moet gaan praten om te zorgen dat haar vader Bear niet beschuldigd
wordt van een moord.
Het
verhaal:
De
moeder van Sam (15) en van Ollie (10) is vier weken geleden
plotseling overleden. Hun ouders waren wel getrouwd, maar woonden
apart. Bear, hun vader, woont in een tipi in een weiland bij Zeb en
Franny. Hij heeft daar een moestuin en houdt daar een aantal
bijenkasten. Sam ging vanaf haar zevende jaar elk jaar in de maand
augustus bij haar vader logeren. Ollie was nog te jong om daar te
blijven slapen en toen ze de leeftijd had om mee te gaan ging ze
liever met vriendinnen op zomerkamp.
Na
het overlijden van de moeder gingen de kinderen naar hun vader in
plaats van hun oma. Bear kreeg een half jaar om aan te tonen dat de
kinderen daar normaal konden opgroeien.
Sinds
hun moeder is overleden praat Ollie niet meer. Ook ziet ze geesten en
schimmen. Ze communiceert via de teksten of plaatjes in haar boek die
ze altijd bij zich heeft.
Op
een dag vinden Sam en Ollie een dode vrouw in een poel van Crooked
River. Sam probeerde de vrouw op de oever te trekken, maar de
stroming nam de vrouw mee de rivier op en vanwege de stroming kon Sam
niets anders doen dan de vrouw laten gaan. Omdat Bear een nacht weg
was geweest en vervolgens een stel schrammen op zijn wang heeft
zeggen ze in eerste instantie niks.
Totdat
op een dag Bear wordt gearresteerd als verdachte van de moord op de
vrouw. Er blijken bewijzen te zijn. Sam gelooft hier helemaal niks
van en gaat op onderzoek uit. Haar zusje Ollie moet haar ook helpen,
maar dan moet ze echt gaan praten en dat doet ze nog steeds niet.
Mijn
mening:
Valerie
Geary heeft een mooi debuut geschreven, maar een echt spannend boek
was het niet.
Het
verhaal begint wel gelijk met het vinden van de vrouw in het water,
maar snel gaan we verder met het dagelijkse leven van de meiden. De
spanning komt weer even als de vader wordt opgepakt om daarna weer te
lezen wat Sam allemaal onderneemt om te zoeken naar bewijzen dat haar
vader onschuldig is. De echte spanning komt pas op het eind van het
boek. Daar kwamen de lugubere vondsten, de voelbare spanning. Ik
voelde toen volledig met de personen mee en ik werd volledig het
verhaal in gezogen. Bij het dichtslaan van het boek moest ik het
verhaal echt even laten bezinken.
De
hoofdstukken werden afgewisseld tussen de twee hoofdpersonen Sam en
Ollie. Doordat bij elk hoofdstuk de naam van degene stond wist je
gelijk uit welk personage je het hoofdstuk ging lezen. Inleven in de
personages kon ik niet echt omdat de personages toch best
oppervlakkig bleven. Ik vond niet dat je ze echt leerde kennen.
In
de situaties kon ik me wel goed inleven. De liefde die een kind voor
een ouder voelt, wordt zeer goed weergegeven.
De
schrijfstijl vond ik goed te doen. Het was vlot geschreven en er
kwamen geen moeilijke woorden aan bod. De opbouw van hoofdstukken
verliep tot een echte climax. Alleen miste ik toch aardig wat
spanning in zijn totaliteit.
Plot:
4
Schrijfstijl:
3
Leesplezier:
3
Originaliteit:
3
Psychologie:
3
Spanning:
2
Het
boek krijgt van mij 3 sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten