Eindelijk vakantie!

Op de achtergrond klinkt het monotone, saaie stemgeluid van Olav Mol, die verslag doet van de kwalificatie van de Formule 1-race in Duitsland. Gooi daar het monotone racegeluid bij en het wordt wat slaapverwekkend als je het mij vraagt. Het draakje denkt daar anders over: 'Max Sestappe, Max Sestappe!'. Echtgenoot had gehoopt in alle rust te kijken. He, jammer joh. 

Hier in huize Bakker is het eindelijk vakantie. Heerlijk en ik was er echt wel aan toe. Wij allemaal trouwens. Het oudste kind heeft al drie weken vakantie en die neemt het er wel van kan ik wel zeggen. Die is bijvoorbeeld de afgelopen week amper thuis geweest. Logeren bij vriendinnetjes, naar het zwembad. Gisteren vertrok ze ook weer met d'r koffertje en morgen komt ze dan weer thuis. Dat doet maar. 

Eerst een weekje lekker rustig thuis, een beetje rommelen hier en daar. Er zijn wat klusjes die al een tijdje vooruit geschoven worden en waar ik misschien maar eens aan moet beginnen, zoals mijn boekenkast. Elk jaar in de vakantie haal ik alles eruit en probeer ik alles er wat efficiënter (ahum) weer in te krijgen. Lastig als er alleen maar boeken bij komen en eigenlijk geen een het huis verlaat. Ik heb drie planken leeggehaald vandaag en weer ingeruimd. Twee boeken gaan naar Ink voor de minibieb en er is zowaar plek voor een aantal boeken die ik inmiddels onder de kast had gelegd wegens gebrek aan ruimte in de kast. Morgen maar weer een plankje of drie doen. 
Tussendoor blog ik wat (inmiddels de 'verwacht in augustus lijstjes' gemaakt, weer een regel aan een recensie getikt en bedacht dat ik nóg een recensie moet schrijven) en ik heb zowaar ook nog gelezen. 

Afgelopen week reisde ik met het draakje af naar Breda, even een taartje eten met de andere chef. Gezellig gekletst terwijl het draakje ondertussen onze handen en voeten tekende. Voeten/handen op het papier en zij maakte de omtrek. Hallo zwemvliezen en bouwhandschoenen. Ze werden daarna vakkundig ingekleurd door de andere chef en het draakje, terwijl ik ondertussen aan de thee zat. Soms moet je gewoon delegeren.


En ik was ook nog eens jarig. Normaal gesproken doe ik niet heel veel bijzonders met mijn verjaardag, koffie, taartje en dat is het dan wel, maar ja, je wordt maar 1x kuch40kuch, dus ik had bedacht dat men ook lekker een hapje kon blijven eten. Daar kreeg ik de dagen ervoor flink spijt van, want 'heb ik wel genoeg', 'wat zal ik maken?', 'oh misschien nog wat meer van dit of dat' en nog meer van dat. 
Gelukkig heb ik een stronteigenwijze moeder (ik heb het niet van een vreemde), die, nadat ze vroeg (zoals altijd) 'wat zal ik maken?', mijn antwoord 'joh, hoeft niet, het lukt wel' compleet negeerde en arriveerde met genoeg eten voor een weeshuis. Er was meeeeer dan genoeg (het was een ander verhaal geweest als mijn jongste broertje wel bleef eten) en we hebben er een dag later nog met z'n achten van gegeten. 
Ik werd goed verwend met boekenbonnen, Ici Paris-bonnen, boeken en nog veel meer, heerlijk! Het kado van het Thrillerlezersteam is een kado waar ik nog even geduld voor moet hebben (oktober), maar waar ik heel erg naar uitkijk: de geïllustreerde uitgave van Harry Potter and the Chamber of Secrets. 

Gelezen heb ik ook nog natuurlijk. Ik heb even gekeken in mijn notitieboekje waarin ik alles bijhoud wat ik gelezen heb en vorig jaar rond deze tijd stond de teller op 29 gelezen boeken, nu staat de teller op 33 :-) Het gaat lekker mag ik wel zeggen. Ik las Gevarenzone van Jennefer Mellink en dat was genieten! Ook las ik al een boek dat ik eigenlijk voor de vakantie had bewaard, Lockwood & Co: the whispering skull van Jonathan Stroud. Geweldig boek :-D
Ook las ik De weg van het water van Trudi Rijks voor de leesclub. Ik had hoge verwachtingen van het boek, maar die zijn helaas wat mij betreft niet uitgekomen. Mooi geschreven, absoluut, maar het heeft mij niet kunnen boeien. De andere deelnemers in de leesclub zijn overigens erg enthousiast!!

Momenteel lees ik Mijn naam is vrijheid van Jax Miller en ik ben tot nu toe erg enthousiast. Freedom Oliver woont in een klein stadje in Oregon en probeert zo min mogelijk op te vallen. Twintig jaar geleden is ze gearresteerd voor de moord op haar man en sloot ze een deal met de FBI waardoor ze werd gedwongen haar kinderen af te staan ter adoptie. Sindsdien leeft ze onder getuigenbescherming. Maar dan hoort ze dat haar dochter wordt vermist....
Nog 80 bladzijden te gaan...en het volgende boek ligt klaar: Het meisje op de foto van Carina Bergfeldt.


Fijne week allemaal!

Miriam