Yfke's eerste leesweek

Leesweek? Hoezo, leesweek? Mijn hoofd loopt een beetje over – er is veel te doen, op m’n werk en privé, en dan is het soms knap lastig om echt in een boek te komen, als je er al in slaagt om er eentje open te slaan. 

Iedere keer dat ik me voorneem om nu eens lekker een avond mijn hoofd leeg te maken en me te verliezen in een boek, bedenk ik zodra ik me op de bank heb laten ploffen nog eens twintig dingen die ik ‘nog even’ moet doen, voor ik wat ontspanning heb verdiend. Vaatwasser, wasmachine, kat kammen (elke avond komt er een vacht voor een tweede kat vanaf, ik weet ook niet hoe het kan), een vertaalopdracht hier of daar, studeren, dat soort dingen.

Als die twintig dingen gedaan zijn (en ik er niet nog eens twintig bedenk – want dat kan ik) nog even gauw een kopje thee zetten en dan is het na een of twee bladzijden alweer tijd om naar bed te gaan. En dan te bedenken dat er mensen zijn die daar ook nog eens kleine kinderen bij hebben. Ik weet niet hoe ze het doen, hoor. Ik heb aan mezelf al genoeg.

Helemaal met een net afgeronde antibioticakuur, waardoor ik nog een tijdje enige mate van hersenverweking te verduren gehad heb. Inmiddels is het redelijk bijgetrokken (hoop ik), maar mijn concentratie lag begin deze week echt nog rond het nulpunt. Het lezen moet nog een beetje op gang komen, dus.

Nu ik dat heb gezegd en me zit te bedenken wat ik dan wel aan lezen gedaan heb, besef ik me dat het eigenlijk misschien toch wel een beetje meevalt... Laatst hoorde ik iemand zeggen dat ze al jaren geen boek meer gelezen hebben – zo erg is het dan nog laaaaaang niet.

Het is me bijvoorbeeld eindelijk gelukt om Christiane F. uit te lezen. Er zijn talloze lijstjes met boeken die je gelezen moet hebben in de omloop (wat is ‘moeten’); daarnaast heb ik er zelf ook nog eentje in m’n hoofd. Christiane F. kan ik daar nu vanaf strepen. Een boek dat ik misschien beter had kunnen lezen als tiener, toen boeken zoals Go Ask Alice en Het Verrotte Leven van Floortje Bloem behoorlijk indruk op me maakten.

Ook heb ik het boek Vluchten Hoeft Niet Meer uitgelezen, over de huidige vluchtelingencrisis. Het is een boek dat de humanitaire kant van de crisis belicht; vanuit verschillende perspectieven om niet een te eenzijdig beeld te geven. Een recensie volgt binnenkort.

En ook al ben ik er wel en niet trots op, er is eigenlijk nog een derde boek dat ik heb uitgelezen deze week. Een Barbieboek.
Ja, ik weet het. Maar ik probeer Noors te leren zodat ik mijn Noorse nichtje straks nog enigszins kan begrijpen (ze is nu vijf en verstaat Nederlands, maar wie weet hoe het over een paar jaar is). Mijn zus helpt me daar graag bij, waarschijnlijk niet zozeer voor mijn taalontwikkeling maar meer omdat ze nu eindelijk kans ziet bepaalde ‘suikerzoete, roze troep’ ongemerkt het huis uit te smokkelen – Barbieboeken dus. Tot een half jaar geleden begreep ik er amper iets van, nu heb ik er in drie dagen tijd eentje uitgelezen; Barbie Som Filmstjerne (vrije vertaling: Barbie de Filmster).

Spoiler alert: Barbie kan alles. Nee, serieus. ALLES.

Inmiddels ben ik al een flink eind gevorderd in Bloedspel van Faye Kellerman, maar ondertussen lonken ook andere boeken. Bijvoorbeeld Een Klein Leven van Hanya Yanagihara, waarover ik veel goede dingen gehoord heb. Het volgende Barbie-avontuur lonkt niet bepaald (het wordt of Barbie og Delfinene, of Barbie Mot Nye Høyder), zeker nu ik er mijn beker koffie heb omgestoten en de boekjes in de spreekwoordelijke vuurlinie lagen (per ongeluk..?). Hm. Ik denk dat Een Klein Leven wint. Jullie horen het nog.

In ieder geval: fijne leesweek allemaal!

Yfke Brandhout