Een politieman en
een advocaat zaten in een auto…
Je zou bijna denken
dat er nu een mop komt. Niets is echter minder waar. Het is een
waargebeurd verhaal.
Vorige week had ik
namelijk niemand minder dan Max van Olden bij mij in de auto. We
waren elkaar tegen het lijf gelopen op de Avond Van Het Spannende
Boek in Amsterdam. Het klikte onmiddellijk.
Na een onwennig
bakkie Haagse pleur in de kantine heb ik Max een korte rondleiding
door het bureau gegeven. Je snapt natuurlijk dat de politie dit
normaal gesproken niet zo snel zou doen, een advocaat door ons bureau
laten wandelen. Advocaten staan meestal lijnrecht tegenover wat wij
proberen te doen. Wij sluiten de boeven op, de advocaten laten ze
vrij. Althans, dat proberen ze (en het lukt ze ook wel eens ).
Maar voor Max maakte
ik natuurlijk graag een uitzondering. Max is namelijk niet alleen een
advocaat, hij is ook een schrijver. En niet zomaar eentje. Zoals
iedereen natuurlijk wel weet, is hij met zijn boek Lieve
Edelachtbare winnaar van de Schaduwprijs 2016. Dit leek mij dan
ook een uitgelezen kans om hem eens stevig aan de tand te voelen.
Na de rondleiding,
de vrijwillige opsluiting in een cel en de nodige selfies hebben we
een politiebus gepakt en zijn we de straat op gegaan. Eigenlijk
wilden we de fiets pakken, maar helaas gooide het slechte weer roet
in het eten. Onderweg heb ik Max van alles over de politiepraktijk
verteld. Superinteressant voor hem natuurlijk. Ik kan me dat als
schrijver heel goed voorstellen; politieverhalen uit eerste hand.
Perfect voor zijn volgende boek.
Uiteraard mocht ik
hem ook van alles vragen over debuteren. Want daar heeft hij dan weer
verstand van. Het was te gek om hem te horen vertellen over het
avontuur dat hij met Lieve Edelachtbare heeft meegemaakt. Vaak
herkende ik in zijn verhaal de hobbels die ik met Masterplan heb
moeten nemen. Leuk, een schrijver die vertelt, terwijl ik onze
politiebus stapvoets over de boulevard in Scheveningen manoeuvreer.
Na ons ritje was het
natuurlijk weer tijd voor koffie. Nu begon voor Max het serieuze
gedeelte: zijn research. Ik vertel er niets over, behalve dan dat hij
een paar goeie vragen voor me had. Ik ben blij dat ik hem hiermee heb
kunnen helpen.
Ik had nog een
kleine verrassing voor hem in petto: de strandjeep. Wat is er nou
gaver om met de strandjeep over het verlaten strand te rijden!
Grappig om te zien dat iets wat voor ons een doodnormale bezigheid is
voor anderen als een feestje aanvoelt. Max had de tijd van z’n
leven (of in ieder geval, de tijd van die middag).
Max had voor mij
trouwens ook nog een verrassing. Ik kreeg van hem een exemplaar van
Lieve Edelachtbare. Gesigneerd en met een leuke persoonlijke
tekst erin. Superbedankt Max.
Ik kan het niet
laten. Toch nog een mop over een advocaat en een politieman.
Een advocaat
loopt naar zijn auto en doet de deur open.
Er komt ineens
een auto heel hard aanrijden. Hij raakt de deur van de auto van de
advocaat. De deur vliegt ervanaf.
De advocaat belt
de politie.
De politie komt
ter plaatse.
‘Meneer, wat
is er aan de hand?’
De advocaat: ‘Ze
hebben de deur van mijn BMW gebroken. Mijn BMW!’
De agent: ‘Ik
haat advocaten, ze maken zich alleen maar zorgen over materiële
zaken.
Kijk eens naar
uw arm!’
De advocaat
kijkt naar het bloederige stompje waar de arm van af is gerukt en
zegt:
‘Mijn
Rolex???’
O
ja, voordat ik het vergeet: Max is zo vriendelijk geweest om nog een
gesigneerd exemplaar van zijn boek voor me achter te laten. Die mag
ik onder jullie verloten. Het enige wat je ervoor hoeft te doen is
mijn Facebookpagina liken: https://www.facebook.com/actiethriller/
Delen
mag, hoeft niet.
Daarna
kies ik zonder te kijken een winnaar. De winnaar zal zondag 17 juli a.s. bekend worden gemaakt.
Pjotr Vreeswijk
Wauw schitterend boek !
BeantwoordenVerwijderen