Zelluf doen

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, ik ben een eigenwijze drol en een controle freak. Zo, dat is er vast uit. Ik ben namelijk heel erg van het ‘zelluf doen’. Zo klein als ik was wilde ik altijd alles zelf doen, zonder hulp. Mede daardoor liep en praatte ik al heel snel, nog voordat ik een jaar oud was. Dat mijn eerste tand pas veel later doorkwam, helaas…daar had ik geen invloed op.

Zelf doen dus en eigenlijk heb ik dat nog steeds. Ik vraag zelden tot nooit hulp. Soms werkt dat ook tegen me, dat besef ik heel goed, maar dat zijn dan de consequenties die ik voor lief neem. Zoals een goed Nederlandse quote al aangeeft, ’So be it and shit happens’ ;-)

Nou ben ik al jaren bezig om de achtergevel van het huis in de verf te krijgen, die staat namelijk al 11 jaar in de grondverf. Telkens als ik plannen maakte kwam er iets tussen, soms zat het weer niet mee…verven als het regent…laat maar, soms zat de gezondheid tegen en soms had ik er ook echt helemaal geen zin in. Ik heb een bloedhekel aan schuren, zelfs met zo’n machientje. Verven vind ik dan wel weer leuk, maar ja voordat er geverfd kan worden moet er eerst geschuurd worden. Dat ‘zelf doen’ schoot dus niet echt op.

Via via kreeg ik een naam door van een mannetje die een klusbedrijf had. Of ze mijn nummer door mocht geven zodat ‘het mannetje’ mij kon bellen. Waarom denk ik altijd bij dat soort figuren aan het verherbouwbedrijf van de Biereco’s uit de stripverhalen van de familie Doorzon? Ik heb het niet zo op van die mannetjes, maar goed…het voordeel van de twijfel en mijn luie zelf besloten mijn telefoonnummer door te geven. Nu maar afwachten dan.

Wat er de weken daarna ook gebeurde en wie mij ook belde…niet ‘het mannetje’. Tot ineens plotseling op een woensdagochtend mijn telefoon ging. ‘Je spreekt met ‘het vrouwtje’ van ‘het mannetje’…Oh, oké dan. ‘Het vrouwtje’ vertelde me dat ze me belde om te zeggen dat ‘het mannetje’ mij ’s avonds zou gaan bellen. Apart, maar goed…Vol verwachting zat ik ’s avonds naast mijn telefoon…aka lag mijn mobiel naast me op de bank ;-) Je raadt het misschien al, wie er ook belde, niet ‘het mannetje’.

Een van mijn slechte eigenschappen is, dat ik geen geduld heb. Ik was daardoor al een beetje klaar met ‘het mannetje’. Bij mij is een afspraak een afspraak en het niet nakomen ervan telt voor mij zwaar. Zeker als ik iets uit handen moet gaan geven. De volgende dag ging de telefoon wel en ja hoor dat was ‘het mannetje’. Hij belde me om te zeggen dat hij me een week later zou gaan bellen zodat hij een afspraak kon maken om te komen kijken als hij in de buurt was. Ehm…juist ja….bijna snapte ik het niet meer…bijna dan.

Eigenlijk snapte ik het heel goed, mijn verfklus was niet zo heel interessant voor ‘het mannetje’ want ik had zelf al verf en kwasten gekocht…omdat ik er zeker van wilde zijn dat er een goede kwaliteit verf gebruikt zou worden. En dat ik niet voor hele dure verf zou betalen terwijl ‘het mannetje’ er goedkope Gamma verf op zou kwakken. Mijn andere slechte eigenschap is, dat ik mensen zoals ‘het mannetje’ niet gelijk vertrouw. Ik sta dan eigenlijk altijd automatisch in een soort van Sherlock Holmes/Inspector Gadget stand. Door schade en schande wijs geworden, zeg maar.

Bijna direct nadat het gesprek was beëindigd besloot ik om het dan toch maar gewoon zelluf te doen. Er zitten 3 weken vakantie aan te komen en als ik nou elke dag een beetje doe, is het makkelijk te doen in mijn uppie…denk ik en zo niet dan toch. Ik ga in ieder geval een flinke slok van mijn vakantiegeld uitsparen door het zelf te doen…dat is ook wel lekker…daar kan ik toch een hoop leuke dingen van doen. Boeken kopen of zo, om maar iets geks te noemen.

Vandaag belde ‘het mannetje’ om de kijkafspraak te maken als hij in de buurt was…ik heb hem gelijk gezegd dat ik besloten heb om het zelf te gaan doen…ik geloof niet dat hij het nou vreselijk erg vond. Ik voel me er in ieder geval een stuk prettiger bij.

Ann