De boekenkast van Sylvia Holstijn

Sylivia Holstijn speelde begin jaren '80 in de populaire tv serie Zeg eens Aaa. Ze speelde Teuntje, de vriendin van dokterszoon Gert Jan. Later speelde ze in Mag het iets meer zijn. Tegenwoordig maakt ze documentaires en muziek.

Wat heb je vooral in je boekenkast staan? Welke genres?

Voornamelijk boeken waar ik aan gehecht ben. Jeugdboeken, kunstboeken, poëzie en boeken geschreven door mensen die ik ken, daar ben ik ook zuinig op. (Vrienden en ook een paar familieleden).

Hoe heb je jouw boeken gesorteerd (alfabet, series, op kleur..)

Op maat. En ik trek ze altijd een beetje naar voren, zodat de voorkanten gelijk staan. Ik heb twee van deze kleine boekenkastjes, ze zijn vrijwel identiek, wat betreft netjes opgeruimd….

Wat is jouw favoriete boek uit de kast?

Omdat ik zo weinig boeken kan bewaren zijn deze eigenlijk allemaal mijn favorieten. Maar ik ben heel blij met alle acht boeken geschreven door mijn vriendin Erna Sassen, en ‘Olympisch zwemmer’, een dichtbundel van Lans Stroeve.

Kan je je eerste boek herinneren?

Sylvie et sa petite soeur. Met plaatjes (uiteraard). Ik was er van overtuigd dat het over mij en mijn oudste zusje ging, zij had ook blonde vlechten.

Lees je veel en aan welke hoeveelheden moeten we denken?

Veel te weinig. Ik lees heel graag samen met mijn zoon van nu 18. Sinds hij kan lezen, lezen we aan elkaar voor, dat is de allerfijnste tijdsbesteding die er bestaat, voor ons dan. We verheugen ons echt heel erg op samen verder kunnen in een boek. Dit weekend hebben we De Partijgenoot van Marjolijn Uitzinger uitgelezen.

Thrillers zijn het fijnste om samen te lezen. We worden er ook steeds beter in, houden geen rekening meer met of de ander het nog wel kan volgen, we lezen gewoon zoals je voor jezelf leest en we volgen elkaar moeiteloos. Ik denk dat ik hierdoor ook beter zou toneelspelen, al speel ik nu niet meer. Dus we zullen het niet weten haha. Maar dat je niet ‘uitleggerig’ speelt, je publiek snapt meer dan je denkt.

Hoe zuinig ben je op jouw boeken? Mogen ze er gelezen uitzien? Ezelsoren?

NEE! Vreselijk als mensen een boek dubbelklappen! Of in strepen oid! Wij houden ook bij als we een zetfout/typfout tegenkomen, dat zetten we op de boekenlegger, vinden we leuk.

Leen je makkelijk boeken uit?

Ja…, maar ik schrijf wel op aan wie ik wat uitleen. Alleen vraag ik ze uiteindelijk toch nooit terug…Dus al je het leest:‘Broer, je hebt nog een lievelingsboek van me: De Grap, van Milan Kundera’.

Wat als de kast vol is?

Dat zijn ze al. Stapeltjes er bovenop, naast mijn bed, op een stoel, en dan toch maar scheppen en naar de Slegte, (maar wat nu, de Slegte bestaat niet meer…).