Luistervink

Of je nou in de bus, tram of trein zit, er is altijd wel iemand aan het bellen. Ik ben al ongewild medeluisteraar van zoveel gesprekken geweest dat ik er wel een boek over zou kunnen schrijven.

Vandaag nog, ik zat in de bus op de terugweg van de garage richting de supermarkt en er zat een jonge meid achterin de bus te bellen met, denk ik, een vriendin. Het ging over stageplaatsen, te weinig salaris want ‘als ze geld voor het bedrijf binnen ging halen dan moesten ze haar wel meer gaan betalen’. Dat ze haar te weinig betaald hadden de vorige keer etc. Het was een busritje van een minuut of 10 maar vlak voordat ik bij mijn halte was zei de buschauffeur tegen haar, ‘Jongedame ik kan je gesprek hier voorin helemaal horen, dus wil je a.u.b. wat zachter doen.’ ‘Ja hoor’ zei de jonge dame in kwestie en ging vrolijk door met haar gebabbel. Op de terugweg naar de garage idem. Waar is de tijd gebleven dat je hooguit last had van een te hard staande mp3 speler of walkman ;-)

Een tijdje terug alweer zat ik in de trein en was getuige van een gesprek tussen een jonge vrouw met haar vriendin of zus. Het ging over haar vriendje…nee hij kwam haar niet ophalen, want hij was net wakker…(het was aan het eind van de middag)…misschien moesten ze elkaar vandaag maar even niet zien want hij was vreemd gegaan met de zus van een vriend…klote natuurlijk, maar hij voelde zich schuldig zei ze inmiddels huilend, dus misschien dat het toch nog goed kwam…hij kon er ook niks aan doen, want hij was dronken en stoned geweest…tsja dan heb je blijkbaar een vrijbrief.

Nou is het me opgevallen dat het wel vaak vrouwen zijn die hardop bellen in de trein/tram/bus, maar dat neemt niet weg dat mannen er ook wat van kunnen. Het gaat dan vaak over chickies, business deals, voetbal, wat er gegeten gaat worden of wat voor boodschappen ‘ze’ ook alweer nodig had. Niet dat ik die gesprekken nou erg graag afluister, maar je ontkomt er niet aan om er van mee te ‘genieten’.

De ergste gesprekken om ongewild mee te luisteren zijn die waarbij Miss Dellie, type Barbie, aan het bellen is met haar vriendje en het gesprek vol zit met poepie, schatje en andere liefdesverklaringen en wat ze van plan is om te gaan doen als ze thuis komt…de leukste zijn toch wel de dramagesprekken, als er iets flink is misgegaan. Dan is het bijna jammer dat je uit moet stappen en de rest van het verhaal niet kan horen…dat je dan voordat je de trein uitgaat bijna vraagt hoe het gaat eindigen ;-)

Zelf bel ik (als het even kan) zo min mogelijk als ik onderweg ben met het OV. Ik probeer ook om als ik op bezoek ben niet met mijn foon bezig te zijn als het niks met het gesprek/bezoek te maken heeft. Wel zo beleefd vind ik. Al heb ik me er in het verleden, in het sms-tijdperk, zelf ook schuldig aan gemaakt. Er is niks irritanter dan dat je op bezoek bent en iedereen aanwezig is druk aan het appen…iedereen behalve jij…dat je bijna naar de gastvrouw gaat appen: ‘he, wat denk je er van, zullen we gewoon praten of zal ik een andere keer terugkomen als je uitgeappt bent’. Echt hoor…de volgende keer denk ik dat ik het gewoon maar doe ;-)

 Ann