Uit de oude doos: De Toneelclub - Nathalie Pagie

De toneelclub is het debuut van Nathalie Pagie. De campus is haar tweede boek. Haar derde boek Paradijsvogels verscheen in oktober van dit jaar.

Cover:

Een vrouw met een roze masker. Als ik de cover zie heb ik echt even geen idee. In eerste instantie denk ik ‘toneelclub’ en ‘masker’ en roept het vragen bij me op. Nu ik het boek uitgelezen heb, vind ik de keuze voor deze cover goed.

De hoofdpersonage laat op een gegeven moment haar ware aard zien en komt voor zichzelf op.

Achterflap:

Elin zoekt na een verbroken traumatische relatie haar heil in een nieuwe stad en een nieuwe baan. Ze wil helemaal opnieuw beginnen en haar verleden achter zich laten. Vooral Daniël, haar charmante maar ook gewelddadige ex, wil ze vergeten.

Het lijkt haar aardig te lukken: haar baan is uitdagend, en ze besluit haar oude liefde voor toneel nieuw leven in te blazen door zich bij een toneelclub aan te sluiten. Als ze daar echter een oude bekende tegenkomt, wordt ze geconfronteerd met herinneringen die ze liever zou vergeten. Elin komt voor een drastische keuze te staan: als ze niet weer het slachtoffer wil worden, zal ze het heft in eigen handen moeten nemen.

Lukt het haar voor eens en voor altijd af te rekenen met haar verleden?

Mijn mening:

Het verhaal is goed bedacht, alleen jammer dat de auteur soms te veel informatie geeft waardoor het voorspelbaar wordt en je als lezer al gauw door hebt hoe het verhaal loopt. De hoofdpersonage komt wel goed uit de verf. Elin heeft het nodige meegemaakt, werd gepest op school, een relatie die niet over rozen gaat. Dat ik dacht wat ben je naïef, kom voor jezelf op. Als je leest wat Elin allemaal heeft doorstaan met haar vriend, dat is geen kattenpis. Elin is een vrouw die overal ja en amen op zegt en haar mening niet durft uit te spreken, totdat .........

Eindelijk stelt ze zich assertief op. Met Elin valt niet te sollen. Ze weet één ding zeker: ze wil niet nog een keer slachtoffer worden.

Ondanks dat de auteur iets te veel prijsgeeft was het toch aangenaam om te lezen. Het boek leest als een trein door haar vlotte schrijfstijl en korte hoofdstukken. Kortom: een goed boek waarbij je je verstand op nul kan zetten.

Ik geef dit boek 3 sterren

Lydia Buist.