Antwerpse boekenbeurs door Caro

Dagje uit met de twee bendeleiders.

Al weken stond het gepland een uitje naar Antwerpen. Wie gingen wel en wie niet mee? Dit bleef tot het laatst een verrassing, maar toen puntje bij paaltje kwam bleven Ink, Miriam en ik over.

Wat Miriam al schreef, dat er huishoudbeurs taferelen zouden kunnen zijn, stemde ons wat onzeker en omdat we toch wel graag een plaatsje dichtbij wilde bemachtigen was het dus al een vroege bedoeling op de zaterdag. Bij mij ging om 7 uur de wekker, alles stond klaar, dus even een ontbijtje en daarna  mijn boeken die ik wilde laten signeren in de auto leggen.

Tank vol en om 8uur reed ik richting Breda. Het was heerlijk rustig op de weg en het beloofde een stralende dag te worden.

Bij Ink aan de koffie, want die had ik thuis nog niet op en nadat Miriam naar binnen struikelde en linea recta de wc in dook, haar eigen woorden zijn,” ik ben een zeikwijf”, konden we vertrekken.

Ik hoopte maar niet dat er grenscontrole was, want ik was mijn paspoort vergeten en ja we gingen de grens over. Wat een saaie weg, recht toe recht aan; gelukkig was het gezellig in de auto en aan het einde van die lange weg, de hoek om en ja hoor daar was de expo al. Stonden al zeker 20 mensen te wachten voor de deur. Wij dachten nog ,zijn we nu zo vroeg!!! Ink eruit gegooid en Miriam en ik even terug gereden, parkeerplaatsen zat.

We mochten naar binnen met ons uitgeprinte kaartje, Miriam nog bedankt voor het bestellen en printen.

De boeken die we bij ons hadden werden “gestikkerd” , voor controle, je weet nooit of er  eventueel mensen zijn die iets mee nemen en “vergeten” te betalen

Mijn eerste indruk was ' wauw wat groot en wat staat alles mooi uitgestald.' Allemaal kleine boekwinkels naast elkaar. Druk was het nog echt niet, maar na de klok van twee zouden we het wel zien, dan konden we over de hoofden lopen. Er werden 4000 mensen  zeker verwacht deze zaterdag.

Op zoek naar Sterre Carron, want daar hadden we een afspraak mee,  dwaalden we vast wat over de beurs. Ik was behoorlijk zenuwachtig , want ja wat is het voor vrouw. Op facebook en in een pb komt ze heel aardig over, maar ja in het echt kan het heeeeel anders zijn ;-)

Zoeken en rond kijken en toen maar besloten, nadat we haar niet zo gauw vonden het restaurant op te

zoeken voor koffie. Ik zag haar direct, de achterkant, maar dat was ze. Ze stond op en  een omhelzing volgde bij ons alle drie, wat een spontaan mens, Inge Verbruggen zat ook aan tafel, dit bleek een vriendin van Sterre te zijn. Wat leuk dat je iemand ontmoet via faceboek en die niet herkent. Ik  zei: “ik heb je niet op facebook hoor”,” jawel hoor”zei ze en ze wees zichzelf aan en ik schoot in de lach “oh ben jij dat”, zo'n klein fotootje; ik had haar er niet uit gehaald.

Na de koffie vertrokken we naar de Rode zaal voor de uitreiking van de Belgische Hercule Poirotprijs.

En paar spannende auteurs werden op het podium geroepen en er werd iets over hun boek verteld.

Ik schoot een paar foto’s en toen de bekendmaking was zette ik Toni Coppers meteen op facebook met zijn gewonnen prijs. Later in de vip ruimte toen ik tegen hem zei dat ik zo zijn boek wilde hebben, zei hij tegen me, “Caroline wat leuk, ik stond op het podium en mijn vrouw zei dat Caroline het al op facebook had gezet,  dat ik had gewonnen”Hij was er blij mee en natuurlijk heeft hij mijn boek mooi gesigneerd met de duimafdruk speciaal voor deze beurs gemaakt op een stempel.

Dit was de publieksprijs, de hoofdprijs was een beetje een vreemde aankondiging. Dit hebben jullie al kunnen lezen in het stukje van Miriam.

W kregen allemaal een boek mee: jammer genoeg niet het winnende boek, maar een oorlogsroman., Het complot tegen Amerika. Toch leuk en een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. We mochten dus mee naar de VIP ruimte en kregen een heerlijk glaasje champagne. Daarna gingen we een hapje eten, want Sterre moest signeren tussen twee en vier uur. Hierna zouden we elkaar weer treffen voor een borrel

.

Wij hadden nog niet zoveel gezien van al die hallen, dus we gingen eens een rondje lopen. Eerst de boeken laten signeren die ik ad mee genomen. Toni Coppers, Het laatste Oordeel, Hilde Vandermeeren, De Toeschouwers. Verder natuurlijk aan geschaft, Weg van Jos Dewit, DeVleermuis moorden van Toni Coppers en van Sterre kregen we voor onze komst het  verjaardagscadeautje: een gesigneerd exemplaar van Indigo.  Ik zeg al als jullie me missen ben ik voorlopig lezen.

Toen zag ik ineens nog  een eilandbewoner. Saskia Maaskant was haar YA aan het signeren Kieuw. Altijd leuk een bekende tegen te komen toch.

Bij het kopen van enkele boeken kwam er een jonge man naar ons toe en we mochten op de foto. Wanneer de foto gedeeld werd maakte je kans op een boekenpakket, altijd leuk natuurlijk. Bij de stand van uitgeverij De geus gingen we op de foto met een heerlijke meneer, waar ik wel een beschuitje mee zou willen eten en maakte je kans op een ander boekenpakket. Natuurlijk ook weer mee gedaan. De boeken gaan naar Ink als we ze winnen, het is mijn genre nl niet.

Tegen vieren naar de stand van Witsand gegaan. Het was echt niet druk, door het prachtige weer hadden veel mensen zoiets van dan ga je toch niet binnen zitten.

We moesten ook nog even langs Dirk Vanderlinden. Een tas met t-shirts stond op ons te wachten en natuurlijk even een babbeltje en wat foto’s schieten. Ook wil hij graag naar Nederland komen, dus of Ink in november  een plaatsje in een boekhandel kan regelen om

zijn boeken van de serie The Vandiesel Company te promoten.

Het was ondertussen vier uur geworden dus terug naar de stand van Witsand.

Sterre zat heerlijk aan de Cava en Ink wist een kopje koffie los te peuteren en Miriam had een doosje zelfgemaakte cakejes bij haar, dus het leek wel een klein feestje. De vrouw van Jos Dewitt, Irmgard was druk met het uitzoeken van een handpop, die ze in haar praktijk zou kunnen gebruiken. We zijn samen  gaan bekijken welke het zou worden. Ze koos de kleinere  jongens pop, als het zou werken bij haar patiënten zou ze het volgende jaar de grotere meisjes pop kopen.

Toen werd het tijd voor naborrelen.

Wat en heerlijk mens die Sterre, na wel honderd keer gezegd te hebben dat ze ons zo zou missen en ze het zo geweldig vond dat we er waren werd er een afspraak  gemaakt om naar Breda te komen.

Ze wilde wel met ons Nieuwjaar borrelen, dus dat wordt weer een super gezellige ontmoeting.

Tegen zessen moesten we toch echt het pand verlaten, want ze gingen sluiten. Geen controle van de boeken, we mochten zo naar buiten.

Ja en wat doe je dan als je uit het buitenland komt, dan ga je naar de Mac bij Hazeldonk. Ik ben erg met mijn eten bezig de laatste tijd, maar een kleine frietjes en klein wrapje konden er nog wel in.

Toen snel door naar Ink, boeken uitgezocht en  toen richting huis.  Om een uur of 9 was ik er en kon ik mijn echtgenoot na 14 dagen weer omhelzen.

Een top dag geweest en volgens jaar ga ik zeker weer,zo’n mooie boekenbeurs had ik echt nog nooit gezien. Jammer voor de auteurs dat het zo stil was, maar voor ons heerlijk want we hebben met iedereen rustig kunnen kletsen.

Een dag met een gouden randje noemen we dit.