Omgaan met kritiek

Grappig is toch wel altijd het feit hoe de boekenwereld kan reageren als een boek geen vijf sterren bij een recensie krijgt. Ik heb zelf weinig met de sites waar elk boek vier of vijf sterren krijgt. Ik ga dan ook niet juichend in de gordijnen hangen als we een quote in of op een boek krijgen. Moet je je inslijmen om maar gratis boeken te krijgen? Moet je dan alleen maar de boeken bespreken die je wel goed vindt?
Ik denk dat wij sinds onze start januari 2014 een duidelijke site hebben opgebouwd: kritisch maar altijd eerlijk. Als het goed is, roepen we dat ook. Maar als het een slecht boek is, of er wordt op een boekencommunity dingen beweerd die niet kloppen, dan zeggen we het ook. Heeft men ergens een leuk festival, zoals Manuscripta, dan bespreken we dat met foto's en lovende woorden. Als je roept dat jouw festivalavond bij Paagman een laaiend groot succes was en je ziet op de foto's al de vele lege rijen vooraan en vrienden van je waren erbij die zeiden dat het wel heel stil was, dan benoemen we dat.

Zo is het ook met recensies: zodra je een boek niet zo best vond (en dat natuurlijk onderbouwt), roept de schrijver dat je een hetze voert of de uitgeverij geeft opeens aan je recensie niet zo intelligent te vinden. Nu lees ik heel vaak hele domme recensies die hele slechte boeken vol met taalfouten, niet logische verhaallijnen enzovoort gewoon vijf sterren geven. Nooit zegt de uitgeverij dan: wat een domme recensie: zag je de fouten niet die wij lieten zitten? Of had je nu echt niet op bladzijde 3 al door wie de dader was?
Welnee, men knipt en plakt en quote de recensie.

Weet je, ik snap het als je je ziel en zaligheid in maanden schrijven hebt gegooid. Dan is het fucked up als iemand jouw werk niet waardeert. Maar kom op, je weet toch dat je je werk naar behoren hebt uitgevoerd? Als ik van de Kinderbescherming of gedragstherapeut een jong kind uit huis moest laten halen m.b.v. politie stonden de ouders van dat kind ook niet te applaudisseren. Ik werd wel voor ergere dingen uitgemaakt als dat mijn werk niet goed zou zijn. Toch was ik zelf overtuigd van het goede van mijn werk. Niemand van het "publiek"/de ouders zal zeggen dat het zo geweldig is wat je deed (ja na een half jaar of nog langer). En ik zei nooit tegen die mensen die mijn werk niet waardeerden dat ze dom waren of dat ze mij aan het pesten waren.

Lik je wonden bij kritiek en bijt op je tong. Het staat altijd zo sneu als je vals reageert en je laat blijken slecht tegen je verlies te kunnen.... Zo onprofessioneel, zeker als je bij een uitgeverij werkt. Jammer!

Allemaal naar aanleiding van de onderstaande recensie over het debuut van Liesbeth van Kempen:
http://thrillerlezers.blogspot.nl/2015/09/gevaarlijk-spel-van-liesbeth-van-kempen.html