Cover:
Een mooie witte cover met daarop een stuk gescheurd
stukje papier met daardoorheen kijkend een oog, geen spectaculaire cover, maar
wel een intrigerende en dan niet om de cover maar meer om de tekst: ‘een nooit
eerder gepubliceerd verhaal van Stieg Larsson’. Ik ben om. Heerlijk, bekende en
onbekende Zweedse schrijvers die een verhaal hebben geschreven, wellicht maak
ik kennis met nieuwe auteurs waar ik meer van wil lezen…..
Het verhaal:
John Henri heeft een verhalenbundel samengesteld
met allerlei Zweedse schrijvers. In het eerste hoofdstuk krijgen we een uitleg
van de geschiedenis van de Zweedse thrillerliteratuur, dat deze eigenlijk
begonnen is met het schrijversduo Maj Sjowall en Per Whaloo. Dit schrijversduo
is als eerste Zweedse auteurs doorgebroken in Amerika en Engeland. Naast dit
duo heeft natuurlijk Stieg Larsson het startsein gegeven in Amerika en Engeland.
De auteurs die in dit boek zijn opgenomen hebben bij elkaar twaalf van de twintig
prijzen gewonnen voor de beste Zweedse misdaadromans. Het was de bedoeling van
John Henri om een zo gevarieerd mogelijke selectie van verhalen en schrijvers
te presenteren, om daarmee een representatief beeld te geven van de
diversiteit, vitaliteit en thematiek van de actuele Zweedse misdaadliteratuur.
Sommige verhalen zijn origineel voor dit boek geschreven, andere zijn
overgenomen uit kranten en of tijdschriften.
Mijn mening
Elke schrijver wordt eerst geïntroduceerd voor hun
korte verhaal komt, wat erg leuk is om te lezen, zo krijg je meer informatie
over de schrijver. Sommige zijn bij mij wel bekend, maar er staan ook een hoop
onbekende schrijvers voor mij die een kort verhaal hebben geschreven. De
bekende Rolf en Cilla Borjlind, waar ik groot fan van ben, maar ook de vrouw
van Stieg Larsson en Larsson zelf. Maar juist de onbekende maken mij
nieuwsgierig.
Wat ik jammer vind, merk ik tijdens het lezen, dat
ik door wil, je krijgt een kijkje in de keuken, maar proeven mag je niet. Ik
merk dat ik verder wil lezen, waar gaat het verder heen en mijn gedachten gaan
nog alle kanten op wat er allemaal zou kunnen gebeuren en dan is het uit. Maar
dit is wel de ideale gelegenheid om nieuwe schrijvers uit Zweden te ontdekken,
want hoe het kan weet ik niet, maar Zweedse thrillers zijn toch wel mijn
favoriet.
Natuurlijk zitten er ook verhalen tussen waar ik
niet echt warm voor loop. Zo zit er een verhaal in waar een wat sciencefictionachtige
sfeer aan hangt en dat is nu eenmaal niet mijn stijl.
Maar het verhaal van Stieg Larsson is erg leuk, ook
Ake Edwardson, ‘Nooit in het echt’ springt er wat mij betreft uit, daar had wel
een heel boek om heen mogen zitten. Daar had hij naar mijn mening een goede
thriller van kunnen maken
‘We blijven hoe dan ook hier, zei hij . Nadat we zo ons best
hebben gedaan om de zon te vinden gaan we niet weg nu we hem hebben gevonden.’
De schrijver die voor mij heel verrassend was, waar
ik echt meer van wil lezen, is toch wel Magnus Montelius. Hij bouwt in die paar
bladzijden de spanning zo fijn op dat je het hele verhaal voor je ziet. Wat
knap is in die korte tijd. Ik had nog niet eerder van hem gehoord of gelezen,
maar ga eens kijken of ik iets kan vinden, want de manier van schrijven staat
me erg aan.
Dag Ohrlund en
Malin Persson Giolito zijn voor mij nieuwe schrijvers en hun verhalen verrassend
goed. De zin: ‘Het rook niet naar
kaneel, zegellak en krokante ham. Alleen naar stress en ranzige calorieën.’ maakt dat ik gelijk gepakt word en met een glimlach om mijn mond het
verhaal uitlees.
Ik heb weer meerdere nieuwe schrijvers op mijn NTL-lijst
gezet of in ieder geval wil ik er meer over weten. Het leuke van deze
verzameling is dat je de schrijvers eerst leert kennen. Hun achtergrond en hun
carrière komen in het kort voor het verhaal aan het licht. Met Een duistere schaduw heeft John Henri Holmberg een mooi palet van Zweedse schrijvers onder
de aandacht weten te brengen, waarvan ik zeker meerdere in de gaten ga houden.
Gewoon een boek om gelezen te moeten hebben als je
van de Zweedse thrillers houdt.
Moon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten