Louise maakt zich wel extreem druk om haar collega en vriendin Margot die op een dag verdwenen is. Natuurlijk is dat in een thriller ook logisch. Niemand verdwijnt zo maar in zo'n boek. Maar als jouw beste vriendin een dagje onbereikbaar is en je een mailtje stuurt dat ze ad hoc even wat dagen weg is en dat ze zelf na een korte retraite weer contact opneemt...wat doe jij dan? Ik zou het meer raar vinden dat het een mail is in plaats van WhatsApp en haar wat terugsturen en veel plezier en rust toewensen.. Klaar.
Louise echter dramt iedereen de oren van het hoofd dat men toch echt wat moet doen. Daar is zeker in het begin helemaal geen aanleiding toe in het verhaal.
Sowieso is die hele Louise een enorme mekkeraar en egoïst. Alles lijkt om haar te draaien, om wat zij wil. Waarom ze zich zo enorm betrokken voelt bij Margot, de verdwenen collega en vriendin is mij ook volstrekt onduidelijk. Ze laat haar huidige vriendin namelijk steeds vallen om op onderzoek te gaan naar Margot. En als ervaren lezer weet je uiteindelijk na honderd bladzijdes wel wie de werkelijke dader zal gaan zijn. Er wordt even wat zand in je ogen gegooid tegen bladzijde tweehonderd en de zaak opgelost lijkt. Maar hè kom op, er zijn nog maar liefst honderd pagina's te gaan. Dus we gaan een kentering in het verhaal krijgen.
Als we dan bij de clou van het verhaal komen, na oeverloos geklets met iedereen en nog wat, blijkt de uiteindelijke persoon die je al dacht de foute persoon te zijn. Iemand wordt doodgeschoten tegen het einde, maar je zou willen als het een film was dat iedereen werd afgeknald. Pang pang pang weg met die Susan, Louise, Barbara en noem ze maar op!
Daarnaast is er een duidelijke aantrekkingskracht tussen haar en vriendin Susan. Hoe ze daarmee omgaat, geeft te denken over tutjehola Susan die ijverig doorgaat met versierpogingen. Elk ander had allang gezegd 'houdoe en bedankt'. Susan heeft een bord voor haar kop klaarblijkelijk. En bij Louise zit geen vorm van zelfreflectie. Kortom: de dames irriteren me mateloos als ik rond de 100 bladzijden ben. Blijven ze zo? Helaas wel.
Als ik het boek dichtsla, voelt het bijna alsof ik een jaren 50-roman heb dichtgeslagen waarin men elkaars handje vasthoudt als toppunt van romantiek. Waar iemand sprak van een erotische lading in het boek, heb ik die nergens kunnen vinden. Erotisch? Twee saaie dozen die met elkaar spreken als Kwik en Kwak.Waar oubollige grapjes worden gebruikt en die ook nog eens herhaald worden.
Spanning heb ik geen enkel moment mogen voelen en de duizenden (althans zo voelde het) gesprekken in het boek hadden best wat minder gemogen. Kortom: voor mij geen aanrader en zonde van mijn 15 euro, maar voor mensen die van een gewoon niet spannend boek houden en het niet uitmaakt wie het gedaan heeft of bij Baantjer nog verrast worden en bij Suzanne Vermeer hun nagels opeten, dan kan je dit boek vast waarderen.
Leesplezier 2
Plot 2
Spanning 1
Schrijfstijl 3
Originaliteit 2
De omslag is trouwens wel heel mooi. Maar die telt helaas niet mee in de waardering.
Twee sterren
Ink
Haha, geweldig genoten van de recensie van mevrouw Ink. Maarre....gaat dat verhaal wel over hetzelfde boek van Liesbeth van kempen dat ik gelezen heb? ga je je nou druk lopen maken hoe personages op elkaar reageren???? Het lijkt wel alsof er iets lastigs persoonlijks meespeelt bij deze recensie. Beetje sneue bozigheid. Maar goed, meningen mogen verschillen!! Ik vond het wel degelijk een spannend boek, geschreven in een fijne frisse stijl. Ergens las ik dat dit het eerste debuut van Liesbeth van Kempen is. Nou Liesbeth, ik kijk uit naar je tweede debuut! En dan mag mevrouw Ink het wel van me lenen. Kan ze de centjes in de zak houden. Gevaarlijk Spel is een aanrader.
BeantwoordenVerwijderenMeneer Gerard, je zegt dat meningen mogen verschillen, uit jouw reactie blijkt het tegendeel. Smaken verschillen nu eenmaal. Jij vond dit boek geweldig, Ink niet. Kan, niks mis mee lijkt me. Het heeft helemaal niks met 'sneue bozigheid' te maken. Had Ink het wel een goed boek gevonden, dan had ze dat aan iedereen verteld die het maar wil horen (en ook aan diegenen het niet willen horen :-P). Er zijn meer mensen niet zo gecharmeerd van Gevaarlijk Spel, maar je kunt het als auteur nu eenmaal niet iedereen naar de zin maken.
VerwijderenSneu vind ik altijd als iemand een boek minder goed vindt dan de uitgever beweert, het opeens geen goede recensie zou zijn. Natuurlijk reageer ik op slechte dialogen?! Vrouwen die Officier van justitie zijn en praten alsof ze 15 jaar oud zijn is slecht! Daarmee heeft het al een groot minpunt. Maar als je dit een spannend boek vindt, dan zal je Pommetje Horlepiep ook wel ontzettend spannend vinden. Bijna zelfde soort schrijfstijl nl.
BeantwoordenVerwijderenIk hoef geen verder werk van deze schrijfster te lezen: er zijn te veel wel mooie en echt spannende boeken om mijn tijd te verdoen met dit boek. Jammer dat je geen lid bent van onze facebookgroep dan kon je elzen dat veel mensen het echt ook geen goed boek vinden.
Ik ken de schrijfster totaal niet persoonlijk en hou dat ook zo na de kinderachtige reacties rondom deze mevrouw die slecht tegen kritiek kan. Helaas wordt een boek nooit door het gehele volk goed gevonden. Maar gelukkig wel door jou.. Raar trouwens dat je het boek zo goed las en ergens las dat het een debuut was...Beetje ongeloofwaardig. Maar lief en schattig dat je het voor haar opneemt. Doe je haar de groeten als je haar weer spreekt!?
Groet, mevrouw Ink