De boekenkast van....Ieflex

Aan mij ook de vraag of ik de boekenkast wil delen.

Uiteraard wil ik ook hier aan mee werken, maar dan kan het niet anders dan dat ik dit doe met mijn wederhelft, aangezien 90% van de boekenkast in beslag wordt genomen door haar liefde voor boeken. Dus dit is een uitgave van het schrijversduo: Ieflex.

Alex

Mijn liefde voor verhalen kent zijn oorsprong in de stripboeken. In mijn jeugd ging ik wekelijks naar de bibliotheek, die zich op de zolder van de plaatselijke kerk bevond, om een stapel stripboeken te halen. Buck Danny, Blauwbloezen, De Rode Ridder, van nul tot nu, Yoko Tsuno (geweldig!), Suske en Wiske en veel Walt Disney. Ook kregen we thuis wekelijks de Donald Duck, Eppo, Sjors en Sjimmie, Kuifje en Wordt Vervolgd. Vele jaargangen vanaf 1983 zijn door mijn oma ingebonden en staan nog steeds in de kast, ik krijg het niet over mijn hart om ze weg te gooien. Later waren de tekeningen en verhalen van Rien Poortvliet een ware inspiratie.

Stripboeken zijn eigenlijk mijn eerste grote passie. Al snel begon ik de figuurtjes ook na te tekenen, iets waar ik enorm veel plezier uit heb gehaald. Een aantal zijn gelukkig nog bewaard gebleven, toch maar een keertje inlijsten.

Ook nam ik van diezelfde bibliotheek regelmatig een leesboek mee, Arendsoog staat me daar nog helder van bij. Naar mijn idee heb ik ze allemaal verslonden. Heerlijke verhalen, toen. Een paar jaar geleden heb ik nog een paar exemplaren gehad, maar sommige dingen kun je maar beter in je verleden laten. Ook de verhalen van Pinkeltje gingen erin als koek, die ik dan ook op LP had (en nog heb) en grijs draaide op de pick-up. Wat spannend verteld!

Van de MAVO leeslijst staan Turks Fruit en Van den Vos Reynaerde nog het meest bij die indruk op me maakten. Voor de hobby las ik af en toe een boek van De Vijf, detectives en veel geschiedenisboeken, een andere afwijking van me. Rond die tijd is ook mijn interesse ontstaan om mijn eigen verhalen te schrijven.

Na de middelbare school is er van lezen en schrijven eigenlijk weinig terecht gekomen: werk, huwelijk, kind, scheiding, ik had wat andere dingen aan mijn hoofd en verdronk me in mijn werk.

Dit veranderde 14 jaar toen geleden dit schrijversduo werd gevormd.

Waar je mee omgaat, word je mee besmet. Alhoewel ik niet eens in de buurt kom van de hoeveelheid boeken per jaar, werkt het toch aanmoedigend, evenals het aanstekelijke enthousiasme van het blog. Waar het leestempo vroeger op 5 pagina’s per week lag, haal ik nu de 70 pagina’s per dag, als het boek leuk is. Ik ben dan weer niet echt van het bewaren van boeken. Eenmaal uit, heb ik er niet zoveel moeite mee om er afscheid van te nemen (wat soms wat weerstand opwekt als ik te lang naar de boekenkast staar). Uiteraard zijn er wat uitzonderingen, boeken die indruk op me hebben gemaakt of gewoon leuk waren om te lezen en die gedoogd worden in de boekenkast; James Redfield, Tolkien, Terry Pratchet, Ian Rankin, Naomi Novik, Garth Nix, Nicci French behoren tot mijn favoriete schrijvers.

Yfke

Of wij ook een stukje wilden schrijven over onze boekenkast, werd er gevraagd.

Nou ja, zei Alex, dat was hèm gevraagd, maar aangezien 90% van de boekenkast van mij is... Dus misschien leuk als we samen een stukje schrijven.

Nou, vooruit. Of het leuk wordt, is natuurlijk nog maar afwachten.

Het is waar, 90% van de boekenkast is van mij. Het is nog net niet zo dat Alex zijn eigen plankje heeft, maar het scheelt niet veel. Dat komt vooral omdat alles bij mij ten eerste op categorie en daarna alfabetisch moet (Schrijvers A-Z), en een eigen Alex-plankje brengt mijn orde gewoon te erg in de war.

Ik kom uit een familie waar lezen altijd wordt aangemoedigd - mijn ouders lazen vroeger ook altijd voor (mijn vader bijvoorbeeld uit De Hobbit en In De Ban Van De Ring, die dan ook niet kunnen ontbreken in onze collectie - ik heb zelfs net zo'n pocketeditie van De Hobbit als degene waar hij uit voorlas, van Prisma) en we hadden allemaal een pasje voor de bibliotheek. Niet heel lang geleden hoorde ik dat mijn oma vroeger voor de buurmeisjes elk een bibliotheeklidmaatschap had gekocht - zo belangrijk vinden we lezen dus.
En tegenwoordig zitten we vaak op familievakanties allemaal op de bank met een boek - papier of digitaal - als het kleine grut eenmaal op bed ligt.

Het maakt niet uit wat je leest, alles is goed. Hier geen snobberij over 'echte' literatuur, ofzo.
Daarom staan er allerlei boeken in 'onze' boekenkast.

Er staan, op een enkeling na, maar weinig boeken uit de tijd dat mijn leesverslaving begon (Het Eiland Daarginds, De Stoorworm, Duizend Dingen Achter Deuren missen, maar Het Witte Slot, Alice in Wonderland en zelfs It Âld Kammenet en Bartele Bûse heb ik nog). Boeken van vroeger zijn er ook te veel, maar er staan genoeg strips in de kast - vooral Suske & Wiske. In de loop der jaren zijn er vooral veel graphic novels bij gekomen, maar ook boeken van de Noorse strip Nemi, die ik ontdekte op een keukentafel in Noorwegen.

Een speciaal plankje is gewijd aan de man die mijn liefde voor thrillers en detectives aanwakkerde; Sherlock Holmes. Ik geef heel eerlijk toe, het begon met de tekenfilms. The Great Mouse Detective, en ook zo'n goedkope bewerking van Hound of the Baskervilles op RTL4 op een zaterdagmiddag. Ik haalde na het zien van die tekenfilms een simpele versie van Hound bij de bieb en voila, ik was verslaafd. Hoe oud ik was, weet ik niet meer. Jonger dan tien.
Toen ik andere schrijvers ontdekte, raakte Holmes een beetje in de vergetelheid, maar sinds de komst van BBC's Sherlock is mijn liefde voor de verhalen weer helemaal terug en probeer ik de verwaarlozing goed te maken.
Ik heb alle boeken in het Engels, die lees ik het liefst, soms in meerdere edities. (terzijde: ik heb ook m'n bedevaart gemaakt naar Baker Street, waar overigens tussen 221B en het metrostation een heerlijk sushitentje zit - en ik heb ontbeten bij Speedy's, het café waar BBC's Sherlock zogenaamd boven woont: ze zijn inderdaad pijlsnel)

Dat is nog zoiets - soms is een boek zo goed en zie ik het dan in een andere editie, dan wil ik die ook hebben. Ik heb al een paar keer The Picture of Dorian Gray (Oscar Wilde) weggegeven, tot vreugde van mijn wederhelft, maar ik heb er altijd minstens twee van staan. Om Alex nog wat tegemoet te komen, doe ik soms een dubbele editie van een boek de deur uit, maar het gebeurt niet vaak.

Waar ik géén dubbele edities van heb, zijn de (Engelse) Harry Potter-boeken, die nemen al genoeg ruimte in. Ook de boeken van Terry Pratchett heb ik niet snel dubbel. Harry en de Discworld-boeken moeten speciaal even genoemd worden - ik hou van veel genres, en ben eigenlijk niet zo van fantasy (mij te zweverig, dat gedoe met elven en magie), maar deze twee vormen de uitzondering. De humor en kleurrijke personages en verhalen kan ik heel goed hebben. Vooral Sir Terry Pratchett's verhalen zijn niet alleen vol van humor en scherpe observaties, ze zijn vaak ook op een of andere manier maatschappijkritisch. Daar houd ik wel van en ik kan helemaal in die verhalen opgaan. Rowling en Pratchett hebben me dan ook door menig moeilijke tijd heen geholpen, op de langere en kortere termijn. Twaalf uur lang in je eentje vastzitten op een Brits treinstation als je pleinvrees hebt, gaat veel sneller met een Discworld-roman, bijvoorbeeld.

Verder is mijn boekenkast (laat ik het 'onze' gewoon maar weglaten) een mengelmoesje van diverse soorten fictie. M'n non-Sherlock Holmes thrillers haal ik vaak bij de bieb of bij cheffie Miriam, daar zijn er dus minder van.
Ook heb ik een paar plankjes non-fictie boeken (geschiedenis, muziek, haakboeken, dichtbundels, kookboeken waar het spinrag al jaren op staat) en op de studeerkamer staat een plank met voornamelijk boeken van Jane Goodall en gerelateerde werken.

De To Be Read-plank verdient tot slot ook een eervolle vermelding. Dat is namelijk een schijnheilig plankje dat vooral dient om Alex te misleiden (sorry, schat).

"Kijk dan, ik kan best een nieuw boek kopen, want zoveel heb ik niet meer te lezen." Hierbij reken ik natuurlijk niet de ongelezen boeken die hier en daar al bij de rest zijn gepropt terwijl meneer niet keek. Al denk ik niet dat hij er nou echt helemaal intrapt; soms kijkt hij wel erg skeptisch als ik een nieuw boek, dat ik echt niet kon laten liggen, tussen de anderen schuif.