Teamgenoot Crien vertelde mij dinsdagavond al het verdrietige nieuws dat de populaire schrijfster Roos Boum gaat stoppen met schrijven.Op facebook vertelt ze de reden van haar stoppen.
Roos Boum vertelt hoe ze in 2000 met haar gezin naar Frankrijk verhuisde omdat ze meer basic wilde gaan leven. Vooral zonder stress was daarbij het doel wat ze voor ogen had.
De auteur kreeg enige bekendheid met haar boek Valse Salie, een autobiografische roman waarin zij terugkijkt op een jeugd die verziekt wordt door een moeder met het syndroom van Münchhausen by proxy. Een psychische ziekte waarbij je jouw eigen kind ziek maakt door het met wonden op te alten nemen of verzint dat ze een ernstige ziekte heeft. Je blijft dan de doktoren en ziekenhuizen platlopen. Daarmee genereer je aandacht voor jezelf.
Dit boek werd redelijk goed verkocht en Roos schreef vervolgens tien boeken totaal. Maar Roos voelde de druk om van 8 uur s'ochtends tot 22 uur s'avonds te schrijven. Niemand die met een pistool op haar hoofd haar daartoe dwong. Nooit eens met andere schrijvers gesproken die het anders aanpakken. Zo houd je na 14 uur per dag schrijven weinig tijd voor andere zaken over en stress je nog meer dan toen je in Nederland zat.
Dus na tien jaar en tien boeken gooit ze de vulpen in de kliko. Ze wil nu echt gaan genieten van de rust. Het ouderwetse idee dat een boek in een schrijver zit en er uit moet, is een droomidee. Anders had Roos wel kunnen gaan schrijven van 8 uur tot 14.00 s'middags en dan nog vele uren op een dag over gehad. Maar als je obsessief moet schrijven... Nou ja, moet? Nu stopt ze helemaal dus zoveel moeten is er dan klaarblijkelijk niet.
Iedereen wordt bedankt voor de vele kadootjes en kerstgeschenkjes, maar haar nieuwe adres wil ze graag privé houden, dus iemand anders kan blij gemaakt worden met de presentjes.
Wij wensen Roos Boum een heerlijk rustig leven in de bushbush in Frankrijk en als ze het leven toch teveel MAXplus op haar 51e vindt, kan er altijd een nieuwe vulpen gekocht....
De auteur kreeg enige bekendheid met haar boek Valse Salie, een autobiografische roman waarin zij terugkijkt op een jeugd die verziekt wordt door een moeder met het syndroom van Münchhausen by proxy. Een psychische ziekte waarbij je jouw eigen kind ziek maakt door het met wonden op te alten nemen of verzint dat ze een ernstige ziekte heeft. Je blijft dan de doktoren en ziekenhuizen platlopen. Daarmee genereer je aandacht voor jezelf.
Dit boek werd redelijk goed verkocht en Roos schreef vervolgens tien boeken totaal. Maar Roos voelde de druk om van 8 uur s'ochtends tot 22 uur s'avonds te schrijven. Niemand die met een pistool op haar hoofd haar daartoe dwong. Nooit eens met andere schrijvers gesproken die het anders aanpakken. Zo houd je na 14 uur per dag schrijven weinig tijd voor andere zaken over en stress je nog meer dan toen je in Nederland zat.
Dus na tien jaar en tien boeken gooit ze de vulpen in de kliko. Ze wil nu echt gaan genieten van de rust. Het ouderwetse idee dat een boek in een schrijver zit en er uit moet, is een droomidee. Anders had Roos wel kunnen gaan schrijven van 8 uur tot 14.00 s'middags en dan nog vele uren op een dag over gehad. Maar als je obsessief moet schrijven... Nou ja, moet? Nu stopt ze helemaal dus zoveel moeten is er dan klaarblijkelijk niet.Iedereen wordt bedankt voor de vele kadootjes en kerstgeschenkjes, maar haar nieuwe adres wil ze graag privé houden, dus iemand anders kan blij gemaakt worden met de presentjes.
Wij wensen Roos Boum een heerlijk rustig leven in de bushbush in Frankrijk en als ze het leven toch teveel MAXplus op haar 51e vindt, kan er altijd een nieuwe vulpen gekocht....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten