Een Cover waar ik helemaal blij van
word. De contrasten zijn erg mooi: het blauwe van de titel en het vestje van
het kleine meisje voor de schuur. Dit is echt zo`n cover waardoor ik het boek meteen zou oppakken in een winkel.
Michael Hjorth en Hans Rosenfeldt vormen samen het schrijversduo
Hjorth Rosenfeldt. Samen schreven ze al eerdere delen van de Bergmankronieken
over de onuitstaanbare, egoïstische en hartveroverende Sebastian Bergman. Ik
heb de eerder delen, Wat verborgen is (2011), De Discipel (2012) en Het
familiegraf (2013) ook al gelezen en dit is dan deel 4 van de Bergmankronieken,
ik ben erg benieuwd naar de ontwikkelingen van Sebastian Bergman, Vanja en
Torkel.
Het verhaal:
'Vanbinnen was ze stil. Zolang het
stil bleef, was ze veilig. Vanbuiten moest ze doorlopen. Van buiten moest ze
vanbinnen beschermen.'
In het grote, witgeverfde vrijstaande huis in Storbraten, had zich
een drama voltrokken. Vier doden waaronder twee kinderen, een gezin, van
dichtbij doodgeschoten met een hagelgeweer. Alle sporen gaan al gauw richting
één man, maar bij gebrek aan bewijs moet de politie deze man al snel laten gaan.
Het was tijd om de hulp van experts in te roepen. Algauw vindt de Nationale
Recherche, het team van Sebastian Bergman, sporen in het huis. Bloederige voetsporen
in maat 35/36 van een meisje, Nicole, het tienjarige nichtje van de familie
Carlsten. Ze logeerde bij de familie. Zij is spoorloos verdwenen in de bossen
en de tijd dringt. Vinden Sebastian en zijn team haar eerder dan de moordenaar?
En kan Sebastian, de psycholoog van de Nationale Recherche, dit
persoonlijk wel aan? Want dit komt wel heel dicht bij zijn eigen leed van
tien jaar terug, kan hij deze pijn aan?
Mijn mening:
Herkenbaar en heerlijk, zo kan ik het begin omschrijven. Ik mag
weer mee leven met Sebastian Bergman en alle perikelen rondom hem. Gelijk pakt
het boek me weer. Door de herkenbaarheid denk ik. Wat wel fijn is dat ik gelijk
weet waar het de vorige keer geëindigd is en dat heb ik niet snel, dus dat zegt
al genoeg over de schrijfstijl van het schrijversduo.
Het verhaal pakt gelijk en je zit ook gelijk midden in de
verwikkelingen die in de eerder verhalen ook al speelden. Krijgt Vanja in dit
deel te horen dat Sebastian haar vader is? Het verhaal op zich over de
vermoorde familie en de jacht op de moordenaar maakt algauw dat je door wilt
blijven lezen en het verhaal van het leven van Sebastian maakt dat je steeds
nieuwsgieriger wordt. De spanning is hoog: wanneer gaat het meisje praten en wat
gaat er verder gebeuren met Vanja en Sebastian? Sebastian is eigenlijk echt een
heel nare man, maar hij heeft iets menselijks waardoor je wel om hem moet
geven.
Het verhaal blijft tot het einde aan toe spannend, en op een
gegeven moment liepen de tranen me over de wangen. Het plot is echt mooi
opgebouwd met een bepaalde niet aan zien komende wending. En als je dan ook nog
de tranen over je wangen voelt lopen denk ik dat het een geslaagd boek is. Met spanning, emotie en mooie personages. Ik kijk nu al uit naar een vervolg van de
Bergmankronieken,want met dit einde komt dat er echt wel! Dat moet gewoon.
Ik vind dat Hjorth Rosenfeldt zich heeft overtroffen met Het Stille
Meisje. Mocht je nog niets gelezen hebben van dit schrijversduo, dan raad ik
je aan om ze toch eens op te zoeken, want je raakt verstrikt in een web van
emoties en spanning die je moeilijk loslaat.
Moon
Moon
Dus bij deel 1 beginnen Moon begrijp ik. Het lijkt me een prachtig boek en ik zet deze reeks op mijn lijst
BeantwoordenVerwijderen