Het is weer
eens zover hoor. Het draakje was afgelopen weekend verkouden (‘tokkuhbelluh
mama!’) en ze heeft me aardig onder gesnotterd. Je ontkomt er niet aan hoor,
maar op een of andere manier weet ze die snotflatsen toch altijd weer op mij te
krijgen. Met als resultaat dus dat zij nu heel vrolijk in d’r bed ligt te
zingen (‘heeeeeeeeelicopper heeeeeeeeelicopper, hooog!’) en nergens last meer
van heeft en ik hier met een enorm pijnlijk hoofd vol snot achter de pc zit. Ik
hoor een warme douche roepen. En mijn bed ook trouwens, maar het werd ook wel
weer eens hoog tijd dat ik in de pen klom. Of wat op het toetsenbord rammel,
wat je wil. Het is al even geleden dat er een stukje van mij op het blog stond,
los van een recensie dan. De laatste keer zwaaide ik nog net even voor ik in
het vliegtuig naar New York stapte. Dat is een maand geleden inmiddels. Een maand
gewoon. Niet normaal hoe snel de tijd voorbij vliegt. 
Ik ga jullie
ook over New York vertellen, alleen niet nu. Daar horen foto’s bij natuurlijk
en die heb ik nog niet helemaal uitgezocht (‘Nog steeds niet??? Nee nog steeds
niet!’). Ik heb inmiddels wel die van mezelf op de computer gezet (het waren er
maar 477, valt mee, maar ja, niet slecht voor een vierde keer New York). Ik
moet alleen nog de foto’s van dochterlief (die had het fototoestel) op de
computer zetten en zover was ik nog niet gekomen. Wordt dus vervolgd…
Nou vooruit....twee dan...
Want voor je
het weet ben je gewoon weer aan het werk, moeten de kinderen weer naar school
c.q. het kinderdagverblijf, wordt er weer hardgelopen (5km ’s avonds in Leiden,
what was I thinking?) en ga je naar een boekenfeestje.
Er is al het
een en ander geschreven op het blog over de Avond van het Spannende Boek. Dat
was echt een feestje. Als blogbeheerders heb je dan perskaarten, wat zoveel
inhoudt als dat Ink op een lijst staat en ik ben dan de ‘plus één’ ;-) De rest
van de Bende was er ook bij (minus Ann, die was gesloopt na de geweldige High
Tea die ze bij haar thuis had georganiseerd) en na ontvangst met blauwe
prosecco kon het feest beginnen.
De uitreiking
van de Schaduwprijs en de Gouden Strop. Het kwam allemaal een beetje
afgeraffeld over. Isolde vond ik vorig jaar veel leuker, dat gehijg was
spannend bedoeld denk ik, maar dat had voor mij niet gehoeven. Bij Marion Pauw
had ik het idee dat ze al wat teveel van die blauwe prosecco op had, maar
wellicht was ze gewoon heel nerveus en in dat geval heb ik niks gezegd. Of de
winnaars terechte winnaars waren, kan ik niet beoordelen, want ik heb beide
boeken niet gelezen. Ik vond Jo Claes top wat betreft zijn dankwoord (je boeken
liggen hier in de boekhandel overigens, vandaag gespot) en het is iets wat
zeker aandacht verdiend.
Verder was
het heel gezellig, leuke gesprekjes gehad, veel mensen gezien (Halina Reijn…of
toch Anna Drijver…mevrouw Hoekstra? ;-)), de drank was gratis en de
bitterballen lekker. Vorig jaar was het leuker, er hing een wat meer relaxte sfeer,
mensen waren wat meer verdeeld over de verschillende ruimtes, er was overal wel
wat te doen en dat miste ik deze keer. Ik hoop dat het CPNB de Avond volgend
jaar weer wat terugbrengt naar wat het eerst was.
Toch had deze
Avond een extra feestelijk randje. Niet dat de slingers en ballonnen
tevoorschijn gehaald werden ofzo, maar toch. Vorig jaar tijdens de Avond van
het Spannende Boek ontmoette ik Ink en dat was het begin van een heel leuk
avontuur. Wat boeken lezen je al niet kan brengen. Nooit gedacht dat ik ooit samen
met iemand een blog zou beheren, maar dat diegene dan ook nog eens een vriendin
zou worden, dat had ik ook niet verwacht. Dat is wel gebeurd en daar kan ik me
alleen maar heel rijk mee prijzen.
Ik ga m’n
snothoofd naar bed brengen…tot snel!
Mir
Geen opmerkingen:
Een reactie posten