Wat vindt Anita van De weg van Jos Dewit

Wanneer in een afvalcontainer van een asielzoekerscentrum het levenloze lichaam wordt aangetroffen van een Afghaanse man wordt commissaris Zeiz op de klus gezet. Als hij stuit op onverklaarbare verdwijningen van afgewezen jonge vrouwelijke asielzoeksters bijt hij zich verder vast in de zaak tegen de wil van zijn superieuren. Hij begeeft zich naar de grenzen van wat voor een politieman toelaatbaar is in de hoop er voor te zorgen dat het recht zal zegevieren.

Mijn mening:
Ik vind de kaft een beetje saai, de rode letters van de titel vallen wel goed op. De achterflap is goed te lezen, duidelijke witte letters op een rode achtergrond en een leuke foto van de auteur.
Ik had nog nooit iets van deze auteur gelezen maar begrijp dat dit het derde deel is in een serie over commissaris Kareem Zeiz. De voorgaande delen zijn geschreven door Jos Dewit samen met Ludo Enckels. Het verhaal is goed te volgen en prima zelfstandig te lezen maar toch merk ik dat ik kleine details mis. Zoals wat er precies is gebeurd met Kareems' partner en waarom hij op het bureau in een achteraf kamertje wordt weggestopt.
De personages worden goed beschreven en voldoende uitgediept. Ik mag Kareem Zeiz wel, hij doet me een beetje denken aan de Britse Inspector Frost: eigenwijs, niet goed met gezag om kunnen gaan en ietwat sarcastisch. Het boek leest heerlijk weg en je zit zo in het verhaal. Het plot zit goed in elkaar en de verschillende lijntjes komen naar het eind toe goed bij elkaar, en er wordt goed naar een climax toegewerkt. Kortom een goede politiethriller die zorgt voor behoorlijk wat aangename leesuurtjes.