Thrillerlezers bij Simone

Simone van der Vlugt signeert in Woerden

En wij waren erbij! Thrillerlezersblog had de razende reporters Lydia en Juul op pad gestuurd.

Aan het begin van de middag hadden we afgesproken voor station Woerden. Lydia had via Facebook gevraagd of Simone het zonnetje mee wilde nemen naar Woerden. En dat heeft ze gedaan! Onder een heerlijk zonnetje liepen we het kleine stukje naar het centrum waar boekhandel Libris zit.

Aangekomen bij de boekhandel lag de rode loper al uit, ze wisten natuurlijk dat wij kwamen ;).

Binnen bleek Simone al druk aan het signeren, ruim voor aanvangstijd. Ze had er zin in. 

Lydia sprak meteen de eigenaar aan over het boek van Arjan Hoks. Hij was blij met de tip en gaat zich er zeker in verdiepen.

Terwijl Lydia op zoek ging naar het boek van Simone, raakte Juul aan de praat met een dame. Over boeken, over het blog en nog meer over boeken. En onze passie voor boeken.

Later bleek het de dame van de uitgeverij te zijn die met Simone mee was.

Toen we aan de beurt waren herkende Simone ons meteen: "Hé, jullie waren toch ook bij de Literaire Thrillersalon?" 

En ze wist onze namen ook nog, ok met een beetje hulp van Facebook, maar toch...Hoe cool is dat?

Tussen het signeren door was er genoeg ruimte om een gesprek met Simone te hebben. Zo'n kans konden we natuurlijk niet laten liggen en hebben haar het hemd van het lijf gevraagd.

* Heeft het feit dat het bombardement 75 jaar geleden is iets te maken met de timing van het boek?

- Niet helemaal. Ik was al met het boek bezig. Tijdens de research vertelde iemand dat het dit jaar 75 jaar geleden is. Het heeft daardoor misschien een klein beetje het proces versneld.

* Waarom nu dit onderwerp?

- Ik wilde heel lang niet over de Tweede Wereldoorlog schrijven, er is tenslotte al zoveel over geschreven. Wat zou ik daar nog aan kunnen toevoegen?

Maar nu wilde ik toch graag het verhaal vertellen over een vrouw die zo goed mogelijk wil proberen te overleven zonder partij te kiezen voor of het verzet of de NSB.

Daarnaast is er volgens mijn uitgever altijd ruimte voor een goed boek, al zijn er over dat onderwerp al meerdere boeken geschreven.

* Heb je geen last van emoties tijdens het schrijven van zo'n boek?

- Aan het eind van de oorlog hadden de mensen honger. Mensen stierven bij bosjes en er lagen overal op straten dode lichamen. De mensen wisten dat er voedsel gedropt zou gaan worden, maar hadden geen idee wanneer. En tijdens het wachten, en het wachte, en het wachten bleven er mensen sterven.

Dan opeens horen ze de motoren van de vliegtuigen, het eten kwam eraan! Mensen klommen op daken en de vliegtuigen vlogen zo laag, dat ze naar elkaar konden zwaaien....

Ik krijg gewoon weer een brok in mijn keel terwijl ik dit vertel.

Langs de zogenaamde brandlinie in Rotterdam zijn nu nog over de gehele lengte markeertekens te zien. Ook zodat het niet vergeten gaat worden.

Er waren ook een aantal oudere dames die heel graag hun verhaal en ervaringen over de oorlog kwijt wilden. Simone luisterde daar heel geïnteresseerd naar, stelde ook vragen.

Ook kwam het toen ter sprake wat jij gedaan zou hebben in de oorlog. Simone worstelde heel erg met de vraag of je je kinderen aan een gevaarlijke situatie mag blootstellen, al is het voor het goede doel. Of je die keuze mag maken, terwijl je weet dat het ook voor je kinderen gevolgen zal hebben. Of zou je een andere keuze zou maken als je juist geen kinderen hebt om rekening mee te houden.

Een vraag waar, denk ik, je pas antwoord op kan geven als je er werkelijk voor staat.

Mensen kwamen echt van heinde en verre voor deze signeersessie. Er waren mensen uit Groningen, Breda, Leiden en natuurlijk ook gewoon uit Woerden. Dat vond Simone heel bijzonder, dat mensen zoveel moeite voor haar doen. En het is natuurlijk ook een compliment.

Juul had gelukkig ook nog een echte Juul-actie.

Ze dacht met het Leidens Ontzet een leuk historisch onderwerp aan te dragen. Bleek dat het verhaal al voorkomt in Rode sneeuw in december....Waar is dan het gat om in te verdwijnen?

Terwijl wij nog even over het aanbod thrillers in de boekhandel (viel tegen, waar was de Crime Compagnie?) aan het praten waren werden we gehaald door de dame van de uitgeverij. Ze had een cadeautje voor Simone en die vond het leuk als wij er ook bij waren terwijl ze het uitpakte. Ultiem stuitermoment natuurlijk, we voelden ons bijna journalisten ;).

Het cadeau was heel bijzonder en zeer toepasselijk:

een ingelijste plattegrond van Rotterdam van 1939 en nu, over elkaar heen getekend. Kun je uren op kijken en steeds weer nieuwe dingen op ontdekken. En het geeft een mooi beeld van de verwoesting door het bombardement.

We hebben de dag afgesloten met een heerlijk ijsje, nou ja Juul heeft een heerlijk ijsje gegeten.

Het was een leuke, gezellige en vooral bijzondere middag.

Lydia en Juul