Boekpresentatie Mijn vader is een NSB-er

Corina las vorig jaar al het boek van Elmer den Braber Mijn vader is een NSB-er. Op vrijdag 27 februari jl. was de presentatie in boekhandel Broese te Utrecht.


Oh leuk, kan Corina mooi een verslag maken voor ons blog. TOT ik hoorde dat Elmer op de plaats delict een interview zou gaan doen met Maarten van Rossem. Deze Maarten van Rossem ...ja ik ben een fan laat ik het maar toegeven. Ik luister al jaren naar al hij zijn verhandelingen over Amerika in praatprogramma's, geniet van zijn commentaar in 'De slimste mens' en nu is er het tv-programma met broer Vincent en zus Sis van Rossem. Ik ben geen grote tv-kijker maar dat programma staat geprogrammeerd! Als het trio door de markthal, de Vreetschuur, in Rotterdam loopt waar vele mensen toch erg lyrisch zijn over het plafond, hoor je zus Sis klagen over dat het helemaal niet mooi is en raar met een vliegende ananas. Als je weet hoe Van Rossem praat, dan weet je hoe ze alle drie praten. Ik lig in een deuk als die drie aan het praten zijn.
Dus daar in Utrecht moest ik toch bij zijn?! Met als belangrijk doel voor ogen om enigszins mijn bewondering in toom te houden.

Een deel van de bende besloot ook te gaan en op verschillende tijdstippen arriveerde iedereen. Ik belandde met Lydia,Corien en Rob op het terras van De winkel van Sinkel. Zonnetje en bier altijd goed.
Tegen vijven steken we over naar de andere kant van de gracht.
Broese aan de gracht in Utrecht is een mooie boekenzaak in een prachtig pand. We koekeloeren wat en ploffen vast neer in het gedeelte waar de presentatie zal plaatsvinden. Ik waan me weer terug in oude cursustijd als je verplicht naar een bijscholing moest en mensen heel lang zaten te klooien met dvdspelers, beamers, het geluid enz. Toen dacht ik altijd al, kom dan toch gewoon op tijd en ga niet lopen klooien als het al vol zit. Vaak liep ik maar naar voren om apparatuur aan te sluiten, aangezien ik zelf trainer was en altijd met apparatuur moest werken voor sheets, filmpjes enz. Gelukkig is er ook in Broese iemand in het publiek die een helpende hand kan uitsteken. Intussen is mijn held ook gearriveerd en die neemt vast tijdens het instellen plaats en maakt leuke opmerkingen.
Elmer vertelt over de totstandkoming van zijn boek. Via crowdfunding geld bijelkaar gekregen om via Tenpages het boek uit te brengen. Alleen gingen die failliet en weg was al het geld. Hoe blij is Elmer dat nu via andere wijze zijn boek alsnog gepresenteerd kan worden.
Maarten geeft tussendoor wat commentaar op zaken en geeft aan vooral niet

op Henk Krol te gaan stemmen. Maar heeft daarnaast prachtige anekdotes over de gebouwen in Utrecht op o.a het Malieveld welke van de SD en NSB waren.
Maar ook over hoe na de oorlog elke Nederlander bij het verzet heeft gezeten. Terwijl dat er maar 25.000 waren. De meeste mensen leefden gewoon hun leventje verder. Zoveel helden zijn er niet onder ons volk.
Schokkend om te horen was het verhaal over hoe Nederlanders de

eerste tijd na de oorlog de NSB-ers in de concentratiekampen hebben gezet en hoe men daar die mensen mishandelde en verkrachtte. Hoe men dus zelf ook dezelfde monsters werden die ze dachten uit het land gejaagd te hebben.
Hoe kinderen die twee, drie jaar waren tijdens de oorlog daarna getreiterd werden.
Of we nu echt geleerd hebben, betwijfelt van Rossem ten zeerste.
Elmer reikt het eerste exemplaar aan Maarten uit en vertelt dat hij straks boeken zal signeren. Als hij voorstelt dat Maarten dat misschien ook wil doen, komt Maarten met een anekdote. Toen de Da Vinci Code een hype was, moest hij eens zijn eigen boek in een boekhandel signeren. Toen kwamen mensen vragen of hij de Da Vinci code wil signeren. Dus dit boek is van Elmer en Elmer mag dat lekker alleen signeren.

Een lange rij vormt zich bij de signeertafel. Corien laat heel lief voor haar pa een boek signeren. Ook Lydia sluit aan in de rij.En ik? ik sluip naar Maarten en ga met mijn toestelletje op hem af... Gods wat voelde ik mij klein en verlegen. Starfucked ofzoiets?

Buiten gekomen splitst de groep zich in drie die naar een Belgische kroegje aftaaiden en de rest naar de (vieze) Mac. Ik vind de Mac zo niet lekker dat ik me altijd slecht kan voorstellen dat mensen daar heen gaan voor hun plezier. Kan je je geld net zo goed direct de gracht ingooien.
De biertjes Cimay dubbel smaakten goed bij de vele bitterballen en de gesprekken maakten vrolijk. Alleen die saaie lange reis alleen terug ....

Maar met mijn eigen fotomomentje: