December 1984

Het is 7 december 1984, een paar dagen voor mijn 12e verjaardag. Een ochtend zoals zovele. Totdat rond 8 uur de telefoon gaat. Het is oma. Ze verteld dat B. vermoord gevonden is...

Een paar dagen eerder, 2 december, oma is jarig en dat wordt altijd uitgebreid gevierd. Ze is 63 geworden. Het is zoals altijd gezellig druk met familie en bekenden. Ook B. is er. Ik zie mezelf nog zo zitten, op de grond naast zijn stoel. Meekletsen met de volwassenen, ik ben tenslotte al bijna 12. Ik voel me er veilig en geborgen, B. is een lieve en aardige man waarbij je je wel op je gemak moet voelen.

Terug naar 7 december. Als mijn moeder de telefoon neerlegt weet ik zonder dat ze iets gezegd heeft dat B. dood is. Dat hij vemoord is, dat bedenk ik niet. De schok is dan ook groot. 

Al snel krijgen we te horen dat hij al op 3 december vermoord is, een dag nadat we zo´n gezellige verjaardag hebben gevierd. Dit maakt op mij een enorme indruk, het besef dat ik hem zo kort daarvoor nog heb gezien, gespoken. Ik kan er met mijn petje niet bij...

De politie komt tijdens het onderzoek natuulijk ook bij mijn oma langs (gek genoeg niet bij mijn ouders), de politie belooft dat ze beschermd zal worden en niemand te weten zal komen dat ze met haar gepraat hebben. Mijn oma vertelt dat ze weet wie de dader is, het is niet alleen een voorgevoel, ze weet het! Maar ze weigert ook te vertellen wat ze weet, ondanks alle beloftes is ze bang. En bang is ze eigenlijk tot haar dood gebleven. Ze is er zelfs voor naar een andere stad verhuisd...

Terecht, want de dader weet dat ze gepraat heeft met de politie en denkt dat zij hem verlinkt heeft, wat dus niet zo is.

De politie komt niet verder. In die tijd is er net een nieuw tv-pogramma, het is nog in de opstartfase, Opsporing Verzocht. De zaak van B. wordt behandeld in het pogramma. Oma blijft zwijgen.

Uiteindelijk na 2 maanden wordt de dader gepakt. Het is iemand die jaloers was. B. had de vriendin van de dader een hand gegeven, dat mocht niet en dus is B. doodgeschoten...zomaar...om een handdruk. Saillant detail: B. was homo...een ding was dus zeker, hij wilde niks van die vriendin!

Dit alles heeft enorme indruk op mij gemaakt. Hoe bizar is het als iemand die je kent (en de dag voor de moord nog gezien en gesproken hebt) vermoord wordt...

Ook de angst van mijn oma de jaren daarna heeft indruk gemaakt. Ze is letterlijk tot haar dood bang gebleven, dat is 23 jaar...moet je eens voorstellen dat je 23 jaar lang eigenlijk altijd over je schouder moet kijken....

Ik denk dat voor een deel door deze gebeurtenis ik een voorliefde heb ontwikkeld voor thrillers. 

Al blijkt ook dat de werkelijkheid soms bizarder is dan je zou kunnen bedenken...

Vermoord om een handdruk....

Juul