Allen Zadoff (Boston, 17 april 1967) groeide op in
New York, Tokyo en Los Angeles. Enkele van zijn jeugdromans wonnen prijzen,
zoals de Sid Fleishman Humor Award en de 2012 YALSA Popular Paperbacks for
Young Adults Award. Daarnaast behaalde hij een finaleplaats bij de Best YA
Novel – The International Thriller Awards. De meeste bekendheid verkreeg hij
met zijn trilogie Boy Nobody, waarvan De Opdracht het tweede deel is. Tegenwoordig woont en werkt Allen
Zadoff in Los Angeles.
Hij was de perfecte soldaat.
In deel één van Boy Nobody
leerden we Zack kennen, alhoewel hij nooit met die naam werd aangesproken. Hij
was het product van het zogenaamde Programma, waarbij hij opgeleid was tot
huurmoordenaar. Maar wel eentje zonder verleden, zonder wroeging, zonder gevoel.
De opdracht gaat verder waar het
eerste eindigde.
Dit keer volgen we Zack als Daniel. Het Programma weet niet helemaal
zeker of hij – na alle gebeurtenissen in het voorgaande deel – nog te
vertrouwen is. Hij krijgt een kans om zich te bewijzen en hij wordt opnieuw op
een missie gestuurd: hij moet Eugene Moore uitschakelen, de leider van een
soort militair kamp voor jongeren. Een eerdere poging mislukte doordat de
“agent” die de opdracht moest uitvoeren, werd vermoord. Al snel zit Boy Nobody
midden in een nieuw avontuur, dat een stuk gevaarlijker is dan hij ooit voor
mogelijk had gehouden, als blijkt dat de simpele opdracht veel groter is dan
men hem had doen geloven. Terwijl hij alles op alles moet zetten om te
overleven, begint hij zich af te vragen wat Het Programma eigenlijk is en wat
hun invloed op hem voor hem betekent, wat uiteindelijk leidt tot onverwachte
wendingen die alles wat hij dacht te weten in een andere context zetten.
Boy Nobody
– De opdracht is opnieuw een boek vol vaart en actie. Hoe verder je in het
verhaal komt, hoe meer je stukje bij beetje Zacks verleden ziet ontrafelen. Hij
maakt in dit boek dan ook een geweldige ontwikkeling door; je ziet hem groeien.
En hij niet alleen, ook zijn – enige – vriend whizzkid Howard, de jongen die hij
in deel één leerde kennen en deelgenoot maakte in zijn situatie, krijgt een
grotere rol. Howards personage is volkomen tegengesteld aan die van Zack; hij
aanbidt Boy Nobody, doet alles wat hij zegt, maar blijkt uiteindelijk helemaal
niet zo wereldvreemd te zijn als de lezer eerder had gedacht.
Het einde is naar mijn gevoel nét iets over the top, maar de
cliffhanger die het verhaal uiteindelijk afsluit, is er eentje die reikhalzend
doet uitzien naar het slotdeel van de trilogie.
Linda Jansma
Geen opmerkingen:
Een reactie posten