Titel: Victus: de val van
Barcelona
Auteur: Alber Sánchez Piñol
Vertaler: Adri Boon
Pagina’s: 606
Uitgeverij: Signatuur
ISBN: 978 90 5672 484 9
Jaar
van uitgave: 2014
Recensie door Alex Hoogendoorn.
Zuviría,
geboren in Barcelona, werd naar een kostschool in Frankrijk gestuurd. De
schooier werd daar weggestuurd na wat ondeugende fratsen en werd verzocht naar
kasteel Bazoches te gaan. Zonder te weten wat zijn doel was, ging hij op weg.
Ongetwijfeld werd gedacht dat Zuviría het er geen dag zou uithouden, maar hij
zou het tegendeel bewijzen. Wat deed hij dan daar? Hij werd opgeleid tot
militair ingenieur door de gebroeders Ducroix, onder leiding van de enige echte
Vauban, een levende legende. Het programma was loodzwaar, maar Zuvi hield het
vol en bewees waar potentie in zich te hebben. Op het sterfbed van Vauban is de
laatste test die maakte of Zuvi zich officieel ingenieur mocht noemen. Vauban
vraagt hem wat de basis is voor de beste verdediging van een belegerde vesting.
Eén woord wil hij horen, maar hij weet het niet. Vauban sterft en de zoektocht
naar het Woord begint.
Hier
begon zijn carrière als militair ingenieur (hoewel niet bekrachtigd). Vele
oorlogen maakte hij mee, belangrijke personen ontmoette hij, vele malen gedroeg
hij zich als een kwajongen tussen de heren. Hij bouwde een naam voor zichzelf
als militair ingenieur, desondanks werd er van hem verwacht dat hij ook in het
veld zou zijn. Maar Zuvi was een mietje en dook bij het zien van de
tegenstander al weg. Was het slim of dom? Feit is dat hij het allemaal heeft
overleefd. Hij bouwt en bouwt aan de weg totdat hij zich wederom in de nesten
heeft gewerkt. Zelfs zo erg dat hij de ondergang van Barcelona heeft mogelijk
gemaakt.
Victus is een historische roman die op een
uiterst originele manier verteld wordt: Martí Zuviría (99) dicteert zijn
verhaal aan Waltraud. In tegenstelling tot zijn verwachtingen, heeft Waltraud
er geen zoetsappig verhaal van gemaakt. Nee, zij heeft letterlijk getypt wat
Zuviría heeft verteld, inclusief de vele beledigingen over haar uiterlijk en
innerlijk. (Hij noemt haar geregeld “Mijn vreselijke en beminde Waltraud.”) In
de ruim zeshonderd pagina’s vertelt Zuviría de ene na de andere anekdote,
terwijl hij toewerkt naar dat onvermijdelijke einde. Stuk voor stuk zijn ze
interessant, maar ze werken ook verwarrend en gaan ook, ja, vervelen. Misschien
is het verwarrende ook wel het mooie ervan, aangezien Zuviría de honderd nadert
en zo de vertelvorm aansluit bij de psychische gesteldheid van de hoofdpersoon.
Het
verhaal is opgedeeld in drie delen: Veni
(ik kwam), Vedi (ik zag), Victus (ik overwon). In het eerste deel
lees je dus ook vooral hoe hij begon, gevormd werd, hoe de basis werd gelegd
voor de persoon die hij later zou zijn. In het tweede deel gaat Zuviría op pad,
maakt hij dingen mee, ontwikkelt hij zich. In het derde wordt hij op de proef
gesteld.
Piñol
gebruikt woorden waarvan de betekenis vaak niet top of mind zit of die je nog niet kent. Toch zijn ze onmiskenbaar
om een sfeer te scheppen. Bereid je voor op rijk taalgebruik. Prachtig, maar
verwacht niet even snel dit boek te lezen. Dat meeslepende taalgebruik in
combinatie met de vele filosofische gedachten en de vele verwijzingen naar
Grote Filosofen maakt het een boek dat je raakt of je niet raakt. Hoewel het
boek me soms wat verward achterliet en ik me afvroeg waar het überhaupt
heenging, heb ik er een positief gevoel aan overgehouden. Liefhebbers van
historische romans en literatuur raad ik dit boek aan.
4
sterren
Plot 3,5
Leesplezier 3,5
Schrijfstijl 4,5
Originaliteit 3,5
Psychologie 4
Zelf lezen? Hier kun je het boek bestellen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten